La Vaganisière(Eigen foto)
Welkom op de lijst van artikels Vaganée
Deze artikels zijn voor iedereen toegankelijk.

Nieuw artikel: 6 jun 2010
Aangepast: 12 mar 2023
Verbeterd: 26 aug 2023
Aantal pagina's: 59
Index: geïndexeerd tot p0.45, 692 items

Auteur: Wilfried Vaganée °1943

Locatie van de bezoekers van deze pagina
Indien je meer informatie over de locaties wilt, klik dan dubbel op de linkse afbeelding en open daarna in het menu het tabblad "Maps" zoom vervolgens in om alle gemeenten te zien waar de website werd geopend.
Naar homepage
Naar familiegeschiedenis

pagina 0.56

Artikellijst

DatumOnderwerpStamlid
12 mar 2023Bart Internationaal BergwandelgidsBart Vaganée
10 mar 2023Geboorte Aymen BuellensNele Vaganée
20 feb 2023
22 nov 2022
Overlijden Geneviève Martellosio-Pardon
Overlijden Pierre Vaganay
Geneviève Martellosio-Pardon
Pierre Vaganay
6 jan 2022Vijf nieuwe geboortenCyril Thimmesch
Estée Devisschere
Sam Carlier
Jules Devisschere
Liv Vaganée
20 dec 2021Aanpassingen aan WebsiteWebsite
21 jul 2020Overlijden Guido VaganéeGuido Vaganée
16 mei 2020Verrassende ontdekkingenPierre Joseph Vaganey
25 mar 2019Pierre Vaganay 100 jaarPierre Vaganay
20 dec 2017Overlijden Paula VaganéePaula Vaganée
16 dec 2017Overlijden Hilda VaganéeHilda Vaganée
7 sep 2017Overlijden Bernard VaganeyBernard Vaganey
18 mar 2017Overlijden Eric VaganéeEric Vaganée
24 mar 2017Overlijden Dirk VaganéeDirk Vaganée
28 nov 2016In de voetstappen van Pierre Joseph VaganeyPierre Joseph Vaganey
1 apr 2016Enquête Vlaamse GebarentaalAnnelies Vaganée
14 feb 2016Overlijden Adolf VaganéeAdolf Vaganée
1 jan 2016Stem Bart op wereldreisBart Vaganée
5 mar 2015Is dit het einde van de zoektocht naar Pierre Joseph Vaganey?Pierre Joseph Vaganey
31 dec 2014Pastoor Gabriël Vaganée overledenGabriël Vaganée
31 okt 2014Zuster Cecile Marie Vaganée begravenCecile Vaganée
17 mar 2014Interview familie Vaganée door Radio KlaraMark, Koen, Michiel, Astrid, Wilfried Vaganée en Frieda Dufraing
10 nov 2013Doorbraak na 40 jaar lange zoektochtPierre Joseph Vaganey
22 mar 2013Videoportret van Frank Vaganée, stadsartiest MechelenFrank Vaganée
24 mar 2013Bestaat de hoeve "Vaganée & Bagard echt?Vaganée - Bagard
30 dec 2012Jean Pierre Vagan Chansonnier Jean Pierre Vaganay
14 okt 2012Guido Vaganée nieuwe burgemeester in BonheidenGuido Vaganée
juli 2012Bart Vaganée haalt 6 toppen in het Mont-Blanc-massiefBart Vaganée
29 april 2012Astrid Vaganée beste "Junior-Journalist" in haar leeftijdscategorie, van het DavidsfondsAstrid Vaganée
jan 2012Astrid Vaganée wint voorronde "Junior-Journalist" van het DavidsfondsAstrid Vaganée
27 feb 2012Frank Vaganée deelt in de oscar voor "beste filmmuziek" in de film "The Artist"Frank Vaganée
20 feb 2012Stamboom op papier Wilfried Vaganée
5 okt 2011Op bezoek bij Serge Vaganay Serge Vaganay
9 dec 2011DNA-onderzoek bewijst familieband met FrankrijkSerge Vaganay, Wilfried Vaganée
5 okt 2011Op bezoek bij Serge Vaganay Serge Vaganay
16 jul 2011Nieuwe stappen in het DNA-onderzoek.Serge Vaganay
1 jun 2011Evaluatie van het website bezoek.website
14 mei 2011Invoering van "Feed-systeem" voor zoeken van nieuwste artikelswebsite
27 jan 2011Frank Vaganée stadsartiest in MechelenFrank Vaganée
25 jan 2011Resultaten DNA-onderzoekPierre Vaganay en Wilfried Vaganée
22 dec 2010Bart naar de top van de AconcaguaBart Vaganée
12 dec 2010Staalname bij de Franse VaganaysPierre Vaganay
12 dec 2010Op bezoek bij Pierre en GenevièvePierre Vaganay
11 sep 2010Gouden priesterjubileum AdolfAdolf Vaganée
22 aug 2010Adolf samen met vier broers en echtgenoten naar de ArdennenAdolf Vaganée
7 aug 2010Bart Vaganée (18j) mee op expeditie naar de top van de Aconcagua in ArgentiniëBart Vaganée
30 juni 2010Gouden priesterjubileumAdolf Vaganée
6 juni 2010Grootste onderscheiding pianoMark Vaganée

Naar homepage


pagina 0.59
A46: Ingevoerd:12 mar 2023

Bart Vaganée INTERNATIONAL MOUNTAIN LEADER.


Bart zijn passie
in Noorwegen.

Embleem
International mountain leader.
WIE IS BART?
Bart werd geboren op 13 augustus 1992 in Bonheiden. Hij is de zoon van Koen en Marleen Geets, en de broer van Annelies. Hij is de kleinzoon van Wilfried en Frieda Dufraing, en is in de 12de generatie na Bonaventure lid van de Vlaamse tak, zijtak Joannes Baptista (Tist) Vaganée.

Hij heeft de professionele bachelor opleiding voltooid als leerkracht biologie en aardrijkskunde in de Thomas More hogeschool in Mechelen. Meteen na zijn eindexamen koos hij resoluut voor een zoektocht naar de bronnen van onze natuur. Waar kan dat beter dan in het verre ongerepte IJsland, weg van de hectische wereld die ons allen in de tang houdt. IJsland was en is nog altijd zijn droom, die hij ons met trots getoond heeft. Spijtig voor iedereen die daar niet in mee kon .
Hij is een persoon met uitgesproken algemene interesses: natuur, ook techniek en mensen, het boeit hem allemaal. Hij is een minzame niet opdringerige man met een uithoudingsvermogen dat bomen splijt.

Op 3 maart 2023 behaalde Bart, na zijn laatste praktische en theoretische proef in de Zwitserse Alpen, het attest van internationale bergwandelgids. Dit is een attest op universitair niveau met wereldwijde erkenning.

Vanuit IJsland, waar Bart op dit ogenblik werkzaam is als gletsjergids (nabij Skaftafell), heeft hij gedurende verschillende jaren praktische en theoretische zomer-, en wintercursussen in Schotland en Zwitserland gevolgd. Er werd de grootste nadruk gelegd op de kennis van oriëntatie in alle omstandigheden en op alle terreinen, geologie, meteorologie, lawinekunde, bergflora en ,-fauna, in de zomer als in de winter. Evenals alle mogelijke reddings-, en E.H.B.O- technieken die in de moeilijkste omstandigheden moeten gebruikt worden. De cursussen en examens waren volledig in het Engels.
Door deze titel heeft Bart nu de mogelijkheid om groepen over de gehele wereld te gidsen.


Bart zijn beroep als
gletsjergids in IJsland.
(foto: Soffia Solleyh)
WAT IS EEN INTERNATIONALE BERGWANDELGIDS?
Het is iemand die opgeleid en beoordeeld is op basis van de uitdagende vereisten van het UIMLA, de Unie van Internationale Bergleidersverenigingen (the Union of International Mountains Leader Associations).
Deze organisatie is geregistreerd en opgenomen in de wet in Zwitserland. Zij heeft tot doel de wereldwijde herkenning van het beroep, het vergemakkelijken om in verschillende landen te werken, de standaardisatie van de regels en de opleiding, de promotie, en de gewaarborgde veiligheid van hun klanten.

Elke gids die voldoet aan deze strenge voorwaarden is gemachtigd het bovenaan getoonde embleem te dragen. Voor zijn/haar klanten is het de garantie dat zij in veilige handen zijn bij hun avontuurlijke tochten in de bergen over de gehele wereld.

Wij wensen Bart van harte veel geluk met zijn nieuwe uitdagingen. Hij heeft al meteen een volgende stap gezet richting Noorwegen.



Wilfried Vaganée










Naar boven

pagina 0.58
A45: Ingevoerd:10 mar 2023

Aymen Buellens geboren.


Aymen Buellens 2022
Op 15 november 2022 om 19:45u werd Aymen Buellens in Mechelen geboren.

Hij is de zoon van David Beullens en van Nele Vaganée en de neef van Tinne Fonteyn en Berdien en Jomme Vaganée. Hij is de kleinzoon van Guido Vaganée en van Ingrid De Rooster en de stiefkleinzoon van Christ'l Cottenie
Hij is de achterkleinzoon van Eric Vaganée †en Magda Dockx †, en de overgrootneef van Wilfried Vaganée.

Wij wensen de ouders veel geluk.

Wilfried Vaganée

Naar boven

pagina 0.57
A44: Ingevoerd: 20 feb 2023

Geneviève Martellosio-Pardon en Pierre Vaganay overleden.


Pierre 8 sep 2022
Pierre Vaganay, de man waaraan ik ongelooflijk veel te danken heb bij de opzoekingen naar onze voorouders.

Geneviève Martellosio-Pardon zij is geboren op 16 november 1925 in Villefranche (ten noorden van Lyon), en overleed op 23 oktober 2022 in het rusthuis van Oraison in de leeftijd van bijna 98 jaar.

Zij kreeg de dubbele naam van haar vader en moeder. Haar vader was van Italiaanse afkomst en vermoedelijk geëmigreerd na 1900. Zij is één van de 16 personen die in Frankrijk geboren zijn met de naam Martellosio. Het grootste deel van de Martellosio's komen uit de omgeving van Milaan, één in Risengo één in Missano di Gera ten oosten van Milaan. De statistieken geven in Italië ca 100 personen met die naam hoofdzakelijk uit de streek van Lombarije Noord-Italië).

Pierre Vaganay, geboren in 1919 in Lyon 7de arrondis­sement(*), heeft op 25 maart zijn 100ste verjaardag gevierd. Hij is op 22 november 2022 overleden in het rusthuis van Oraison in de leeftijd van bijna 104 jaar

Hij stamt uit een tak Vaganay die voort komt uit het huwelijk van Guillaume Vaganey en Louise Vaganey ca 1635. De tak aan vaders kant gaat terug tot ca 1500 en is afkomstig uit Semon, een dorpje langsheen de Rhône ten zuiden van Lyon en Givors. Voor de wijnliefhebbers de streek van de Côte Rôtie.
De tak aan moeders kant gaat terug tot ca 1455 en is afkomstig van Ampuis en Semon .
Zijn vader Pierre Josephe Vaganay werd 57 jaar, en zijn moeder Marie Alice Gentil werd 90 jaar. Schertsend zei hij soms dat hij "demi gentil" was. Geboren juist na de eerste wereldoorlog had hij de leeftijd om tijdens de tweede wereldoorlog onder de wapens geroepen te worden. Hij werd krijgsgevangen genomen in München. In die periode had hij wat Duits geleerd en erkende verschillende Nederlandse woorden die geleken op het Duits.

Op 9 december 2022 waren zij 78 jaar getrouwd. Zij hebben een zoon Jean-Pierre, en een dochter Anne-Marie, en verschillende kleinkinderen en achterkleinkinderen. Tot nu toe kan met Pierre geen rechtstreekse bloedband aangetoond worden, ook niet met DNA. Een familieband is toch waarschijnlijk omdat volgens zijn onderzoeksresultaten alle Vaganay's afkomstig moeten zijn van één familie die vóór 1500 in het gehucht "La Vaganeysière" (zie website) van St-Denis-sur-Coise, woonde.

Pierre en Geneviève woonde vóór 2009 in Oullins, een randgemeente van Lyon. Nadat bij haar de eerste tekenen van een onontkoombare blindheid werden vastgesteld zijn ze naar Oraison (Provence),in de buurt van hun dochter, verhuisd. Vanaf zijn 90ste deed Pierre het huishouden en droeg de volledige zorgt voor zijn blinde vrouw.


Geneviève 8 sep 2022
Alles moest zij hem vragen, de kleur van haar kleding, de weg naar buiten, het weer, het dekken van de tafel, haar eten. Voor het onderhoud kregen zij hulp van hun dochter Anne-Marie, en van buitenaf. Pierre en Geneviève waren nog zeer helder van geest, alleen zoals hij zei: "verminderen het laatste jaar zijn krachten".

Ik heb Pierre in 1994 leren kennen dank zij zijn publicatie over genealogie in het tijdschrift van "Familiekunde Vlaanderen". Hij was toen al een gerenommeerd genealoog. Ik heb hem in september 1995 samen met Pierre uit St-Didier uitgenodigd op ons laatste familiefeest. Spijtig genoeg is Pierre van St-Didier in april van dat jaar overleden.

Pierre is met genealogie begonnen na zijn pensioen in 1984. Hij is meteen gestart met een tweejarige cursus paleografie (studie van oud schrift) die hem toeliet zeer oude documenten te lezen.
Tot op hoge leeftijd (90) heeft hij genealogische opzoekingswerk gedaan. Hij begon dan zelfs met computer. Mails verzenden, facebook, en het nieuws lezen was geen probleem. Als genealoog hij heeft tienduizenden documenten geraadpleegd, duizenden akten gelezen en getranscribeerd. Alles manueel genoteerd, geordend volgens naam van de echtgenote en de gemeente, en aan elkaar gelinkt. Mogelijk heeft hij zijn lijsten tientallen keren herschreven en verbeterd zoals dat voor het computertijdperk ging. Een onvoorstelbare inspanning van jaren aaneengesloten zoek-, en denkwerk. Zeer veel takken Vaganay en Vaganey werden in kaart gebracht en geklasseerd per tak, per familie en per gemeente. En zonder enige reserve gaf hij mij de beschikking over al zijn onderzoeksresultaten.
Hij benadrukte de belangrijkheid van alle documenten. Geboorte-, en doopakten voor het noteren van de familieband, huwelijksakten en contracten voor de familiebanden en het inzicht in de bezittingen van het jonge paar, overlijdens-, en begraafakten voor de datums en de namen van de echtgenote of de ouders, testamenten omdat zij een beeld geven van de familiebanden en de bezittingen na een leven van arbeid.
De grootste moeilijkheid van de laatste jaren van zijn opzoekwerk waren de verplaatsingen naar en van het archief van de onderzochte gemeente in de omgeving van Lyon. Hij had geen eigen wagen en was daardoor aangewezen op het openbaar vervoer. Gelukkig konden, voor alle gemeenten van het departement de dubbels van documenten geraadpleegd worden in de "Archives Départementales du Rhône". Dat was vroeger op de chemin de Montauban gevestigd, 60 m boven de Saône, onder de "Tour Métalique". Telkens een hele klim. Hij heeft dit veel jaren gedaan maar na zijn 90ste werd dit te hem te zwaar. Pas 13 jaar geleden is hij met genealogie gestopt.
Pierre had totaal geen opleiding in de geschiedenis noch in de genealogie. Hij had een zeer technisch beroep en was gedurende veel jaren "chef de l'atelier" bij de SNCF (Franse spoorwegen). Hoe hij aan zijn interesse gekomen is weet ik niet. Bij een van mijn volgende jaarlijks bezoekjes vraag ik het hem.

Door corona is gedurende drie opeenvolgende jaren geen bezoek mogelijk geweest. Op 8 september 2022 was ons laatste bezoek, iets meer dan een maand voor haar overlijden en twee en een halve maand voor het overlijden van Pierre. Wij houden een mooie herinnering aan de lieve en vriendelijke mensen waar wij bijna 30 jaar contact mee hadden.

Wilfried °1943

(*) Het 7de arrondissement is het centrum van Lyon op de rechter oever van de Rhône, en bestaat voornamelijk uit de kwartieren La Guillotière, Jean Macé, en Gerland, en de haven aan de Rhône.

Naar boven

pagina 0.56
A43: Ingevoerd:6 jan 2022

Vijf nieuwe geboorten in onze stam.

Vele jaren heb ik in deze rubriek alleen melding kunnen maken van overlijdens en van geschiedenissen van overleden Vaganée's. Eindelijk komt daar verandering in. De laatste generatie (12de) is op de leeftijd gekomen dat zij de stam verderzetten, niet alleen Vaganée's maar ook nieuwe takken van onze stam. Ik kan jullie daarbij het gelukkige nieuws brengen van de geboorte van:
  • Cyril Thimmesch, geboren 24 maart 2019 te Antwerpen, zoon van Yannick en Eline Blockx, kleinzoon van Kristel Vaganée en Vincent Thimmesch, achterkleinzoon van Wilfried Vaganée en Frieda Dufraing.
  • Estée Devisschere, geboren op 17 maart 2019 te Mechelen, dochter van Joren en Jade De Prins, kleindochter van Christel Vaganée en Luc De Prins, achterkleindochter van Jean† Vaganée en van Maria† De Bot, achternicht van Ghilaine Vaganée, 2denicht 3de graad van Wilfried Vaganée.
  • Sam Carlier, geboren 9 november 2021 te Bonheiden, zoon van Yannick en Annelies Vaganée, kleinzoon van Koen Vaganée en Marleen Geets, achterkleinzoon van Wilfried Vaganée en Frieda Dufraing.
  • Jules Devisschere, geboren op 20 december 2021, zoon van Joren en Jade De Prins, kleinzoon van Christel Vagané:e en Luc De Prins, achterkleinzoon van Jean† Vaganée en Maria† De Bot, achterneef van Ghilaine Vaganée, 2deneef 3de graad van Wilfried Vaganée.
  • Liv Vaganée geboren op 26 december 2021 te Mechelen, dochter van Sander en Nina Eggermont, kleindochter van Bruno Vaganée en Katrien Vastenavondt, achterkleindochter van Eric† Vaganée en Magda† Dockx, 2denicht 3de graad van Wilfried Vaganée.

Bij deze blijde gebeurtenissen wil ik de ouders, en grootouders van harte geluk wensen met hun kleine spruit.

Wilfried Vaganée

Naar boven

pagina 0.55
A42: Ingevoerd:20 dec 2021

Aanpassingen aan de website.

Meer dan een jaar terug kreeg ik van de provider (Telenet) de melding dat de website dringend moet aangepast worden aan de nieuwe normen van de voortschrijdende techniek. In technische termen moet ik het besturingsprogramma 'php versie 5', dat instaat voor de werking en beveiliging van de website, upgraden naar de 'php versie 7.4.25'. Als dit niet gebeurt kunnen zij mij geen garantie bieden voor de beveiliging van de gegevens.
Omdat ik geen computerspecialist ben op dat gebied stond ik voor de keuze: of ermee stoppen, of zelf proberen aan te passen, of op zoek te gaan naar een specialist die mij daarbij kan helpen.
Ik wil hoe dan ook de website houden omdat dit de enige mogelijkheid is om de mooie en spannende verhalen van onze familie beschikbaar te maken voor elk stamlid, en tegelijk de informatie van het laatste uur toe te voegen. Niettegenstaande mijn leeftijd (in maart 79j) had ik besloten toch een poging te wagen om zelf met de programmatie aan de slag te gaan. Na twee weken was het mij duidelijk dat dit niet doenbaar was op een redelijke termijn. Er bleef alleen de laatste optie over. Gelukkig kon ik rekenen op de capaciteiten van een van onze stamleden Koen Vaganée (zoon van Rogier Vaganée en Thérèse Roovers), ingenieur en specialist op dat gebied, die op mijn vraag meteen bereid was daarin mee te gaan.
De programmastructuren in php werden aangepast, nieuwe databases ingevoerd, de lettercode utf-1 werd vervangen door de utf-8-standaard die toelaat tekens uit andere talen te gebruiken. Een groot deel van de codes heb ik zelf omgezet. Van de gelegenheid heb ik ook gebruikgemaakt om correcties aan te brengen in tekst en structuren. Een werk dat veel tijd in beslag nam. Het resultaat is niet meteen zichtbaar bij het openen van de website, maar hij werkt als het ware op een nieuwe motor. Alle aanpassingen zijn nog niet uitgevoerd maar komen de volgende maanden aan bod.
Ik wil deze gelegenheid ook benutten om, buiten de artikels van deze pagina, uw aandacht te vestigen op mooie en spannende verhalen, zoals:
(Log eerst in om toegang te krijgen tot deze verhalen. Klik daarvoor op deze link "Naar homepage", log in, en klik op het pijltje "terug", en maak een keuze uit de verschillende verhalen.):
Indien je uw wachtwoord vergeten bent neem dan contact op met webmaster Wilfried Vaganée

Wilfried Vaganée

Naar boven

pagina 0.54
A41: Ingevoerd:21 jul 2020

Guido Alfons Vaganée overleden.


Guido Vaganée 2003
Op 21 juli 2020 overleed Guido Alfons Vaganée, in zijn woning in Mortsel in de leeftijd van 78 jaar.

Hij werd in Lokeren geboren op 1 februari 1942; vader was er toen postmeester. Hij was de echtgenoot van Joanna De Bondt, en vader van Katleen en Goedele Vaganée.
Hij was grootvader van Arne en Selien Curias, van Jorre en Amber Pithie.

Hij is de zoon van Louis Vaganée° 1896 † 1980 en van Louise Van Steen °1900 † 1976.

Tweede in de rij van de vijf broers Vaganée beginnende met Adolf °1934 †2016, Guido °1942 †2020, Wilfried ° 1943, Eric ° 1944 †2017, Dirk ° 1944 †2015.

Hij was nonkel van Kristel, Mark, en Koen Vaganée, en van Frank, Guido, Bruno en Heidi Vaganée, en van Karin en Dominiek Vaganée.

Hij was grootnonkel van Bart en Annelies Vaganée, en van Sien Vaganée, van Berdien, Nele en Jomme Vaganée, en van Dieter, Sander, Joppe en Fran Vaganée, en van Jassin El Yousfi, Seppe, en Yarno Marichal, en van Nicky en Steffie Wouters, en van Céleste Vaganée.

Guido was een minzaam, bescheiden en rechtvaardige man, zoals zijn peter Alfons Vaganée° 1889 †1961. Zelfs als kind heb ik nooit de minste onenigheid met hem gehad. Er werd gepraat, gelachen, gediscussieerd maar nooit was er enige vorm van onmin, en dat was zeker niet mijn verdienste. Na zijn huwelijk met Joanna De Bondt hadden wij elk ons gezin en onze taak.

Samen met Adolf, Eric en Dirk kwamen wij minstens jaarlijks op Nieuwjaar samen om te praten en te lachten met ons dagelijks bestaan, de kinderen, het werk, de wijn en nog zoveel meer. Adolf vond bij hen zijn tweede thuis na het overlijden van vader en moeder. Hij was er altijd welkom.

Van jongs af aan was Guido geïnteresseerd in cijfers. Het werd zijn beroep. Hij had in verschillende internationale bedrijven belangrijke functies in de administratie, en werd daar zeer om gerespecteerd.

Een vijftal jaren geleden, nog voor zij verhuisden naar hun nieuw verblijf in een annexe van het kasteel van Cantecroy in Mortsel begon hij te vermageren. Een duidelijke grond was er niet. Men weet het beurtelings aan verschillend oorzaken. Klaarheid is daar nooit over gekomen ondanks de vele onderzoeken. Nu op de verjaardag van zijn vrouw Joanna is hem dat te veel geworden. Verzwak is hij in helderheid van geest, voldaan en vol overgave, zoals wij dat van hem gewoon waren, zeer rustig heen gegaan. Wij zullen je missen beste broer.
Zie ook de lezing bij de begrafenisdienst.

Wilfried Vaganée

Naar boven

pagina 0.53
A40: Ingevoerd:16 mei 2020

Verrassende ontdekkingen in Vlissingen.



Het is niet omdat jullie niets van mij horen dat ik heb stil gezeten. De zoektocht naar het leven van onze voorouders is dag na dag verder gegaan met de onderstaande verhalen als resultaat:

Door een ongelooflijk toeval, bij het zoeken naar documenten die de geboorte van mijn betovergrootmoeder Maria Theresia Vleminckx (15) in Bergen-op-Zoom moesten bewijzen, vond ik op de website van de "Open archieven van Nederland en België" het overlijden van twee kinderen Vaganet (M) in Vlissingen, waarvan één kind tot nog toe onbekend, met als vader Pierre Joseph Vaganey(21) en als moeder Jacoba Josepha Vestras(22).
Eén kind overleed in kazerne N° 12 en het tweede in kazerne N° 6 met een tussenpoos van 3 maanden. Eén was in Mechelen geboren en het tweede in Dalmatië ergens tijdens een militaire campagne op weg naar Dubrovnik (Kroatië)en de baai van Kotor (Montenegro).
Voor onze avontuurlijke voorvader vind ik verschillende geboorten en overlijdens verspreid over Nederland, Vlaanderen, Frankrijk, Engeland, en Kroatië.




Misschien is het in deze tijden van corona wel de gelegenheid om de interessante geschiedenis van onze familie beter te leren kennen.

Log vooraf aan en klik vervolgens op de links.
Voor vergeten login en/of paswoord stuur een mail naar de webmaster
Voor uitgebreide informatie over onze voorvader in Noord-Holland klik op de link: http://vaganee.eu/index.php?page=Pierrot.html#anglo
Voor uitgebreide informatie over onze voorvader in Vlissingen klik op de link: http://vaganee.eu/index.php?page=Pierrot.html#walch
Voor uitgebreide informatie over de chronologie van de gebeurtenissen tijdens het leven van Pierre Joseph klik op: http://vaganee.eu/index.php?page=Pierrot.html#cron
Lees ook het verhaal van Dalmatië klik: http://vaganee.eu/index.php?page=Pierrot.html#dalmat (niet volledig afgewerkt).

Naar boven

pagina 0.52
A39: Ingevoerd:22 mar 2019

Pierre Vaganay 100 jaar, 75 jaar getrouwd.


Vlnr: Geneviève,Frieda, Wilfried, Pierre 2019
Pierre Vaganay, geboren in 1919 in Lyon 7de arrondis­sement*, heeft op 25 maart zijn 100ste verjaardag gevierd.

Hij stamt uit een tak Vaganay die voort komt uit het huwelijk van Guillaume Vaganey en Louise Vaganey ca 1635. De tak aan vaders kant gaat terug tot ca 1500 en is afkomstig uit Semon, een dorpje langsheen de Rhône ten zuiden van Lyon en Givors. Voor de wijnliefhebbers de streek van de Côte Rôtie.
De tak aan moeders kant gaat terug tot ca 1455 en is afkomstig van Ampuis en Semon .
Zijn vader Pierre Josephe Vaganay werd 57 jaar, en zijn moeder Marie Alice Gentil werd 90 jaar. Schertsend zei hij soms dat hij "demi gentil" was. Geboren juist na de eerste wereldoorlog had hij de leeftijd om tijdens de tweede wereldoorlog onder de wapens geroepen te worden. Hij werd krijgsgevangen genomen in München. In die periode had hij wat Duits geleerd en erkende verschillende Nederlandse woorden die geleken op het Duits.

Op 9 december 2019 was hij 75 jaar getrouwd met Geneviève Martellosio-Pardon. Zij is geboren op 16 november 1925 in Villefranche (ten noorden van Lyon), en viert haar 94ste verjaardag. Zij kreeg de dubbele naam van haar vader en moeder. Haar vader was van Italiaanse afkomst en vermoedelijk geëmigreerd na 1900. Zij is één van de 16 personen die in Frankrijk geboren zijn met de naam Martellosio. Het grootste deel van de Martellosio's komen uit de omgeving van Milaan, één in Risengo één in Missano di Gera ten oosten van Milaan. De statistieken geven in Italië ca 100 personen met die naam hoofdzakelijk uit de streek van Lombarije Noord-Italië).
Zij hebben een zoon Jean-Pierre, en een dochter Anne-Marie, en verschillende kleinkinderen en achterkleinkinderen. Tot nu toe kan met Pierre geen rechtstreekse bloedband aangetoond worden, ook niet met DNA. Een familieband is toch waarschijnlijk omdat volgens zijn onderzoeksresultaten alle Vaganay's afkomstig moeten zijn van één familie die vóór 1500 in het gehucht "La Vaganeysière" (zie website) van St-Denis-sur-Coise, woonde.

Pierre en Geneviève woonde vóór 2009 in Oullins, een randgemeente van Lyon. Nadat bij haar de eerste tekenen van een onontkoombare blindheid werden vastgesteld zijn ze naar Oraison (Provence),in de buurt van hun dochter, verhuisd. Vanaf zijn 90ste doet Pierre het huishouden en draagt de volledige zorgt voor zijn blinde vrouw.

(*) Het 7de arrondissement is het centrum van Lyon op de rechter oever van de Rhône, en bestaat voornamelijk uit de kwartieren La Guillotière, Jean Macé, en Gerland, en de haven aan de Rhône.

Pierre: een nieuwe start 2019
Alles moet zij hem vragen, de kleur van haar kleding, de weg naar buiten, het weer, het dekken van de tafel, haar eten. Voor het onderhoud krijgen zij hulp van hun dochter Anne-Marie, en van buitenaf. Pierre en Geneviève zijn nog zeer helder van geest, alleen zoals hij zegt: "verminderen het laatste jaar zijn krachten".

Ik heb Pierre in 1994 leren kennen dank zij zijn publicatie over genealogie in het tijdschrift van "Familiekunde Vlaanderen". Hij was toen al een gerenommeerd genealoog. Ik heb hem in september 1995 samen met Pierre uit St-Didier uitgenodigd op ons laatste familiefeest. Spijtig genoeg is Pierre van St-Didier in april van dat jaar overleden.

Pierre is met genealogie begonnen na zijn pensioen in 1984. Hij is meteen gestart met een tweejarige cursus paleografie (studie van oud schrift) die hem toeliet zeer oude documenten te lezen.
Tot op hoge leeftijd (90) heeft hij genealogische opzoekingswerk gedaan. Hij begon dan zelfs met computer. Mails verzenden, facebook, en het nieuws lezen is geen probleem. Als genealoog hij heeft tienduizenden documenten geraadpleegd, duizenden akten gelezen en getranscribeerd. Alles manueel genoteerd, geordend volgens naam van de echtgenote en de gemeente, en aan elkaar gelinkt. Mogelijk heeft hij zijn lijsten tientallen keren herschreven en verbeterd zoals dat voor het computertijdperk ging. Een onvoorstelbare inspanning van jaren aaneengesloten zoek-, en denkwerk. Zeer veel takken Vaganay en Vaganey werden in kaart gebracht en geklasseerd per tak, per familie en per gemeente. En zonder enige reserve gaf hij mij de beschikking over al zijn onderzoeksresultaten.
Hij benadrukt de belangrijkheid van alle documenten. Geboorte-, en doopakten voor het noteren van de familieband, huwelijksakten en contracten voor de familiebanden en het inzicht in de bezittingen van het jonge paar, overlijdens-, en begraafakten voor de datums en de namen van de echtgenote of de ouders, testamenten omdat zij een beeld geven van de familiebanden en de bezittingen na een leven van arbeid.
De grootste moeilijkheid van de laatste jaren waren de verplaatsingen naar en van het archief van de onderzochte gemeente in de omgeving van Lyon. Hij had geen eigen wagen en was daardoor aangewezen op het openbaar vervoer. Gelukkig konden, voor alle gemeenten van het departement de dubbels van documenten geraadpleegd worden in de "Archives Départementales du Rhône". Dat was vroeger op de chemin de Montauban gevestigd, 60 m boven de Saône, onder de "Tour Métalique". Telkens een hele klim. Hij heeft dit veel jaren gedaan maar na zijn 90ste werd dit te hem te zwaar. Pas 10 jaar geleden is hij met genealogie gestopt.
Pierre had totaal geen opleiding in de geschiedenis noch in de genealogie. Hij had een zeer technisch beroep en was gedurende veel jaren "chef de l'atelier" bij de SNCF (Franse spoorwegen). Hoe hij aan zijn interesse gekomen is weet ik niet. Bij een van mijn volgende jaarlijks bezoekjes vraag ik het hem.
Samen met hem vind ik het jammer dat de jeugd zich weinig interesseert aan de kleine geschiedenis van hun eigen voorouders.

Wilfried °1943

Naar boven

pagina 0.51
A38: Ingevoerd:20 dec 2017

Zuster Paula Vaganée overleden.


Paula Vaganée 2017
Op 10 december 2017 overleed Zuster Paula (Rosalia) Vaganée in het woonzorgcentrum Mariënhove te Westmalle in haar 70ste evensjaar.

Zij is de tweede dochter van het gezin van Jan Vaganée † 1995, en Maria De Bot † 2014.
Zij werd geboren in Putte 4 mei 1948, en overleed in het woonzorgcentrum Mariënhove in Westmalle op 10 december 2017.
Zij is de zus van Ghilaine, en Christel Vaganée
Zij is de tante van Jade, Mare en Dago De Prins
Zij is de kleindochter van Jozef Emiel Vaganée † 1964, en van Rosalia Huyge † 1984, uit de tweede grote tak (Louis Vaganée°1858) van Bonaventure Vaganée°1730 in Vlaanderen. Tak die ca 1767 geëmigreerd is vanuit het liefelijke Saint-Didier-sous-Riverie (nabij Lyon) waarvan de eerste sporen al in 1590 terug te vinden zijn.
Zij is tweede nicht eerste graad van Wilfried Vaganée met gemeenschappelijke voorvader Ludovicus Vaganey °1810 in Gosport (Engeland). (WV)



Voetstappen in het zand....

Ik droomde eens en zie
ik liep aan 't strand bij lage tij,
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heer liep aan mijn zij.


Wij liepen samen het leven door,
en lieten in het zand,
een spoor van stappen; twee aan twee,
de Heer liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij,
en zag mijn levensloop,
in tijden van geluk en vreugde,
van diepe smart en hoop.

Maar als ik het spoor goed bekeek,
zag ik langs heel de baan,
daar waar het juist het moeilijkste was,
maar één paar stappen staan.

Ik zei toen "Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
juist toen ik zelf geen uitkomst zag,
op het zwaarste deel van mijn pad..."

De Heer keek toen vol liefde mij aan,
en antwoordde op mijn vragen;
"Mijn leve kind, toen het moeilijk was,
toen heb ik jou gedragen..."


Naar boven

pagina 0.50
A37: Ingevoerd: 16 dec 2017

Hilda Vaganée overleden.


Hilda Vaganée 2017
Op 20 november 2017 overleed Hilda (Alexander Hortensia Edmond) Vaganée in het UZ Gasthuisberg te Leuven in haar 81ste levensjaar.

Zij is de jongste van het gezin van Jan Vaganée † 1985, en Adèle Bosmans † 1989.
Zij werd geboren in Wezembeek-Oppem op 31 maart 1937, en overleed in het UZ Gasthuisberg te Leuven 20 november 2017.
Zij is weduwe van Victor Vermuyten † 27 november 2009.
Zij is de zus van Gabriël † 2014, Rogier, Paul-Luc † 1990 Vaganée. Uit hun huwelijk werden 4 kinderen geboren: Jan, Helga, Geert en Dirk Vermuyten.
Zij is de grootmoeder van Eline en Lore Vermuyten, Dieter en Brecht Ferlin, Cilia en Elise Vermuyten, Manon, Josse, en Maïte Vermuyten.
Zij is de kleindochter van Joannes Baptista Vaganée † 1931, en Ludovica Janssens † 1940, uit de eerste grote tak (Joannes Baptista°1855) van Bonaventure Vaganée°1730 in Vlaanderen. Tak die ca 1767 geëmigreerd is vanuit het liefelijke Saint-Didier-sous-Riverie (nabij Lyon) waarvan de eerste sporen al in 1590 terug te vinden zijn.
Zij is eerste nicht van Wilfried Vaganée en haast enige nicht van de overheersende mannelijke afstammelingen van Joannes Baptista. (WV)


Haar broer Rogier schreef tot afscheid:


Dear sister,liebe Schwester,allerliefste zus,


Zoals in een gedicht van Marnix Gijsen, dat sommigen onder u zich waarschijnlijk ook herinneren.

Mijn vadertje hij was rechtvaardigheid
Hij had de zware last op zich geladen,
Een eerlijk mens te zijn
In woord en daad.

Wel zo was Hilda niet alleen rechtvaardig , eerlijk, zij was meer: zij was ook één brok onvervalste goedheid in heel haar wezen, zij was in de familie een monument van dienstvaardigheid , begaan met haar man Viktor, helaas negen jaar geleden overleden in de huiskamer aan het raam en daarna vooral met haar 4 kinderen, allen gewoonlijk even lief en nog liever was zij voor haar 9 kleinkinderen, de ene nu al groter en volwassener dan de andere.
En ook dapper en doortastend is ze geweest in haar jonge jaren.Lange tijd was ze lerares Biologie/Aardrijkskunde in MATER DEI te Leuven en wist dit wonderwel te combineren met haar huiselijke taken. Werk in overvloed.
Toen ze eindelijk allebei genoten van een pensioen, bouwden ze een huis , een groot huis .Het is ruim en telt vele kamers en werd een dierbaar oord van ongekende gastvrijheid. Spelen, eten, studeren, musiceren op de piano, overnachten, het kon er allemaal en zo vanzelfsprekend. Iedereen was welkom.
Wat werkte ze ook graag bij mooi weer in haar groentetuin, omgeven door struiken allerhande ! Ze pootte aardappeltjes, won allerlei groenten en bessen, snoeide soms en oogstte uiteindelijk. Waar is de tijd dat ze in de veranda de kleine tomatenzaadjes in fijne, vruchtbare grond stopte en de opgroeiende planten koesterde en daarna uitplantte tegen de zonnige zijmuur of ze zelfs doorgaf aan mij? Herinner je nog die sappige rode…'coeur de boeuf ',grote zus?
Haar gastvrijheid kende nauwelijks grenzen. Geregeld trommelde zij haar grote familie samen op de feestdagen van het jaar en ook op de overlijdingsdag van Viktor, alles goed voorbereid .Op alle vieringen van doopsel, vormsel en verjaardagen van kleinkinderen was zij present met een cadeautje. Ook wij mochten er veelal bijzijn, daar stond ze op.
Maar er is ook-ondanks de ongeveinsde opgewektheid en het goede humeur echt verdriet geweest en kommer. Haar zieke man verzorgde ze tot thuis tot hij stierf, overmorgen negen jaar geleden. Ze miste hem zeer de laatste maanden, vooral nu ze zelf ziek werd en steun behoefde. De stilte in het grote huis woog soms zwaar, de eenzame uren verstreken traag, nog trager toen drie jaar gelden haar broer pastoor overleed.
Dit jaar kwamen de onheilsberichten. Bij een doktersonderzoek ontdekte men onregelmatigheden aan het hart. Op maandag 17juli werd een zware operatie uitgevoerd en na enkele verwikkelingen werd een nieuwe klep aangebracht. Daarop volgde een zorgvuldige nazorg en mocht ze eindelijk huiswaarts.
Maar ze werd nimmer meer de oude, gewiekste vrouw van weleer. Alleen Blokken en de Slimste mens verwekten nog een glimlach en een lichte vrolijkheid.
Een nieuwe operatie wees zij van de hand. Genoeg is genoeg. Toen begon een langzame aftakeling en ze keek uit naar het definitieve einde.
Over een heel mooi, beproefd en dapper leven is nu het doek definitief gevallen. Zus en Viktor zijn weer samen en eigenaardig is haar broer, priester pastoor, die drie jaren geleden uitgerekend op deze dag overleden is, ook op het appel. Dit is op dit ogenblik mijn grote troost.
Een van haar lieve kleinzonen schreef: 'Ik zie je graag, moeke'". Wij ook, lieve zus, vaart wel, we zullen u missen nog een hele tijd en hopelijk tot later.

Haar broer Rogier
25 november 2017

Naar boven

pagina 0.49
A36: Ingevoerd: 7 sep 2017

Bernard Vaganey overleden.


Bernard Vaganey 2011
Op 7 september 2017, is Bernard Vaganey overleden in het ziekenhuis Croix-Rousse te Lyon in zijn 63ste levensjaar.

Hij is de enige zoon van Serge Vaganey † 1981 en geboren in St-Didier-sous-Riverie, en Janinne Bouteille † 1992.
Hij werd geboren te Lyon op 15 april 1955, en overleed er op donderdag 7 september 2017 in het hôpitale Croix-Rousse.
Hij is de echtgenoot van Myriam.
Uit zijn eerste huwelijk met Marie Christine Giroud heeft hij drie dochters: Sandrine, Angelique en Aline Vaganey.
Hij is de grootvader van Alan Vaganey, Alex Weidmann, Kylian Taissidre, Florean Taissidre, en Eva Taissidre.
Hij is de kleinzoon van Joannès Vaganey en Marie Antoinette Devoy, uit de grote tak Vaganey van St-Didier-sous-Riverie. Met hem verdwijnt de laatste nog levende Vaganay van deze tak waarvan ik de eerste sporen terugvind in 1590. Tak waarvan alle Vaganée's uit Vlaanderen afstammen langs Bonaventure Vaganey die in St-Didier-sous-Riverie geboren werd in 1730.
Hij is vijfde neef 2de graad van Wilfried Vaganée of zesde neef 1ste graad van mijn kinderen. Hij is dus een echte bloedverwant van ons allen. Hij werd in St-Maurice-sur-Dargoire begraven in het graf van zijn vader, moeder, grootvader en overgrootvader. (WV)

Op het ogenblik dat wij zijn vader Serge leerden kennen (1976), naar aanleiding van mijn stamboomonderzoek, was Bernard al getrouwd met Marie Christine Giroud en hadden zij juist hun dochtertje Sandrine.

Wij werden met zijn allen (Wilfried, Frieda, Kristel, Mark, Koen, Eric, Magda, Frank, Guido, Bruno, Heidi) op een ongemeen gastvrije manier ontvangen in hun woning in het centrum van Lyon in de rue Vaubecour 25. Op dat ogenblik kenden wij elkaar helemaal niet. Bernard en Marie Christine en hun dochtertje Sandrine waren er altijd bij. Van opleiding was Bernard elektricien, zoals zijn vader. Hij was een man met initiatief. Ondanks zijn opleiding als elektricien stampte hij een goed lopende schoenhandel uit de grond "Aux pieds délicats" voor de kerk van St-Nizier (in de Rue des Bouquetier) die hij na zijn scheiding overgelaten heeft.

Grafplaats Bernard Vaganey bij zijn vader en moeder
Wetende dat zijn vader en zijn grootvader op zeer jonge leeftijd overleden waren (50 jaar) wilde hij op zijn vijftigste nog van het leven gaan genieten.
Bij ons laatste bezoek ca 2005 gaf hij te kennen naar de Dominikaanse Republiek te trekken. Op mijn vraag hoe hij dat ging klaarspelen was het antwoord zeer eenvoudig: Ik verkoop mijn huis, een mooie landelijke woning in de omgeving van Lyon, dat geld zet ik om naar dollars, en vervolgens ga ik naar de Dominikaanse Republiek waar het leven een pak goedkoper is. Hij hoefde dus niet meer te werken en kon daar van het milde klimaat genieten. Het contact met de kinderen zou over Messenger of Skype verlopen. Het avontuurlijke, dat dikwijls in onze stam opduikt, kreeg ook bij hem de bovenhand. De foto's die later op facebook verschenen lieten werkelijk het paradijs zien.
Vermoedelijk is niet alles volgens plan verlopen, want later kregen wij het bericht dat hij een supermarkt in Santo-Domingo had geopend.

Door de grote afstand werden de contacten met Bernard sporadischer. Ik was zeer verrast door zijn overlijden. De oorzaak is mij niet bekend, maar vermoedelijk is hij wegens ziekte teruggekeerd naar zijn geboortestad en daar in Lyon overleden.

Wilfried Vaganée°1943

Om uw medeleven te betuigen zoek op facebook naar Myriam Vaganey, zijn echtgenote. De familie van Bernard zal dit zeer waarderen.

Naar boven

pagina 0.48
A35: Ingevoerd: 18 mar 2017

Eric Jan Vaganée overleden.


Eric Vaganée 2010
Op 18 maart, in zijn 73ste levensjaar overleed Eric Jan Vaganée in het Imeldaziekenhuis te Bonheiden.

Hij is een van de tweeling van Louis Vaganée †°1896 en van Louise Van Steen †°1900.
Hij werd geboren te Mechelen op 12 april 1944, en overleed in Bonheiden op zaterdag 18 maart 2017.
Hij is de echtgenoot van Magda Dockx.
Hij is de vader van Frank, Guido, Bruno en Heidi Vaganée. Hij is de grootvader van Sien, Berdien, Nele en Jomme, van Dieter, Sander en Fran Vaganée, van Yassin El Yousfi, Seppe en Yarno Marichal.
Hij is de overgrootvader van Arnas Bentla en ..

Hij is de broer van Adolf†, Guido, Wilfried, en Dirk† Vaganée,
Hij is nonkel van Katleen en Goedele Vaganée, van Kristel Mark en Koen Vaganée, van Karin en Dominiek Vaganée.
Hij is de grootnonkel van Arne en Selien Curias, van Jorre en Amber Pithie, van Yannick, Sylvie, en Alexia Thimmesch, van Astrid en Michiel Vaganée, van Bart en Annelies Vaganée, van Nikky en Steffie Wouters, van Céleste Vaganée. Allen zijn afstammelingen van één van de twee grote takken Vaganée met stamvader Joannes Baptista Vaganée °1855. (WV)

Eric werd thuis te Mechelen (Tervurensteenweg 181) geboren als eerste van de tweeling op 12 april 1944 in volle oorlogsperiode. Meteen daarna moesten zij naar Hofstade vluchten (25 april 1944), voor de nakende bombardementen van 1 mei 1944 en de vernietiging van de woning van zijn ouders. Al deze en de gevolgen van de naoorlogse repressie hebben wellicht onbewust hun sporen nagelaten.

Van kinds af aan, en ook in het latere leven, waren Eric en Dirk onafscheidelijk met elkaar verbonden, in hun werk en in ontspanning. Aan samen ideeën uitwerken ontbrak het niet. Samen op reis, samen zaken beginnen (al vanaf 1967), samen jachtclub oprichten (2001). Altijd weer werd recht gemaakt wat krom liep.

Muziek was een belangrijk onderdeel van zijn leven (vanaf eind 1970). Met zijn bastuba ondersteunde hij menig fanfare en harmonie. Zijn kinderen werden erbij betrokken. Neven en nichten mochten meedoen. Hij was het levend voorbeeld voor fantastische muzikaliteit van zijn kinderen en kleinkinderen, waarop hij bijzonder fier was.

Heel zijn leven heeft hij zijn beslissingen zelf genomen, tot op de laatste dag. Daar was weinig over te onderhandelen, zo was hij. Hij wist waarom. Je wist wat je aan hem had, wars van praatjes en omwegen. Een man naar mijn hart. Wij zullen ook nu weer de leegte aanvoelen van onze regelmatige bezoekjes aan elkaar.

De tijd dat Dirk ziek werd in 16 augustus 2012 ging hij dagelijks op bezoek bij zijn zieke broer. Na het overlijden van Dirk op 24 mei 2015 bleef er voor hem een niet invulbare leegte achter, elk bezoek werd er over gepraat, altijd opnieuw dezelfde vragen. Van toen af aan werd zijn ziekte duidelijk, maar nooit heeft hij er met zoveel woorden over gepraat. Hij heeft het alleen gedragen tot een maand terug. Wij hebben hem altijd opnieuw gesteund.

Na zijn lange ziekte is Eric op 18 maart 2017 in zijn 73ste levensjaar overleden, gesteund door zijn familie.

Wilfried Vaganée°1943

De begrafenis vindt plaats op vrijdag 24 maart 2017 om 10:30u in de kerk van Bonheiden. Mogelijkheid om te groeten vanaf 10u

Naar boven

A34: Ingevoerd: 24 mar 2017

Dirk Huibrecht Vaganée overleden.


Dirk Huibrecht Vaganée 2010
Op 24 mei 2015, in zijn 71ste levensjaar overleed Dirk Huibrecht Vaganée thuis in Steendorp.

Hij is een van de tweeling van Louis Vaganée †°1896 en van Louise Van Steen †°1900.
Hij werd geboren te Mechelen op 12 april 1944, en overleed in Steendorp op zaterdag 24 mei 2015.
Hij is de echtgenoot van Lilianne Bosman.
Hij is de vader van Karin en Dominiek Vaganée
Hij is de grootvader van Nikky en Steffie Wouters, en van Céleste Vaganée
Hij is de broer van Adolf, Guido, Wilfried, en Eric; Vaganée,
Hij is de nonkel van Katleen en Goedele Vaganée, van Kristel Mark en Koen Vaganée, Frank, Guido, Bruno en Heidi Vaganée.
Hij is de grootnonkel van Arne en Selien Curias, van Jorre en Amber Pithie, van Yannick, Sylvie, en Alexia Thimmesch, van Astrid en Michiel Vaganée, van Bart en Annelies Vaganée, en van Sien Vaganée, Berdien, Nele en Jomme, van Dieter, Sander en Fran Vaganée, van Yassin El Yousfi, Seppe en Yarno Marichal.
Allen zijn afstammelingen van één van de twee grote takken Vaganée met stamvader Joannes Baptista Vaganée °1855. (WV)

Dirk werd thuis geboren op 12 april 1944 te Mechelen (Tervurensteenweg 181) als jongste van de tweeling en als jongste zoon van het gezin van Louis Vaganée en Louise Van Steen.
De oorlog, de vlucht naar Hofstade, en de Engelse bombardementen op Mechelen van 1 mei 1944, de angst, de bevrijding, en de daaropvolgende repressie met extreme spanningen brachten ons en zijn gezin in grote moeilijkheden. Wellicht onbewust heeft hij het allemaal invloed gehad op zijn karakter en later leven.

Hij was een vechter en werker die zich vanaf zijn veertiende met hart en ziel de opbouw van zijn zaak betrachtte.

De onvermijdelijke en wisselende samenwerking met zijn tweelingbroer Eric begon al meteen na hun huwelijk (1965) tot met de jachtclub De Kraanbrug (2001). Hun doel vooruit te komen hadden zij gemeen. De weg er naartoe kon wel eens verschillen. Altijd slaagden zij erin er een succes van te maken.

Na zijn scheiding opende hij weer verschillende zaken die door zijn uitstekend vakmanschap telkens weer een succes werden. Menigmaal heb ik de rijen aanschuivenden tot buiten zien staan. Als slager van de oude soort maakte al zijn producten zelf van karkas tot op de tafel.

In juli 2012 werden zijn ziekte merkbaar. Op 16 augustus werd hij geopereerd van pancreaskanker. Op 23 augustus een controleoperatie. Lange tijd werd hij in coma gehouden. Zijn lot bleef onzeker. Eind september was zijn toestand bevredigend, en kondigde hij zijn huwelijk op 2 oktober met Lilianne aan. Zijn gezondheidstoestand bleef nog heel onzeker. Een jaar later, op 13 augustus 2013 kreeg hij te horen dat Mechelen (St-Maarten) niets meer voor hem konden doen. Hij was nog een schaduw van zichzelf. Een nieuwe poging in Leuven had meer succes. In mei 2014 evolueerde alles in positieve zin. Hij kon weer buiten en van het leven te genieten, zodanig dat hij besloot in november 2014 naar Steendorp te verhuizen. Vanaf maart 2015 is zijn toestand weer verslechterd, en is in alle rust thuis overleden op 24 mei 2015.

De vijf broers zijn heel lang samen kunnen zijn. Iemand moet als eerste gaan. Wij zullen hem missen.

Wilfried Vaganée°1943

De begrafenis vindt plaats op 30 mei 2015 om 10:30u in de kerk St-Lambertus te Muizen.

Naar boven

pagina 0.47
A33: Ingevoerd: 28 nov 2016

In de voetstappen van Pierre Joseph Vaganey.

Kroatië: ons bezoek.
Dit is het verhaal van de zoektocht in Italië, Kroatië en Montenegro, naar de belangrijkste plaatsen en steden waar onze voorvader Pierre Joseph met de Napoleontische legers doorheen trok in de strijd van 1806 en 1807.


De historische vermeldingen zijn gebaseerd op tientallen geschriften van ooggetuigen en geschiedschrijvers uit die tijd.

Na drie dagen rijden en 1250 km ver, langs Luxemburg, Duitsland, en Oostenrijk komen wij aan in het Italiaanse Udine (uitspraak: Oediné), de hoofdplaats van de provincie Friuli, gelegen in het Noordoosten van Italië tegen de grens met Slovenië en Kroatië. Het ligt in een immense vlakte die uitloopt van de Alpen tot aan Venetië. Een ogenschijnlijk onbelangrijke stad waarin zich een universiteit bevindt en die getooid is met prachtige historische gebouwen.

Heel zeker hebben de legers van Napoleon onder leiding van generaal Masséna en generaal Molitor niet dezelfde weg gevolgd. Vermoedelijk zijn ze langs Dijon, Grenoble de kleine St-Bernard, Aosta en de Po-vlakte tevoet naar Verona getrokken om daar de opdringerige Oostenrijkers te bevechten, waarvan hun gebied begrensd was door de Adige (rivier). Een weg die wij in 2015 gereisd hebben en die vooral indruk gemaakt heeft door zijn immense mais en rijstvelden in de Po-vlakte. Bij benadering was dit een voettocht van 290 uren of 48 dagen plus 12 rustdagen dus 9 weken.

Vervolgens hebben zij met de Oostenrijkers slag geleverd aan het Castelvecchio in Verona,
Foto 1
Castelvecchio in Verona
zijn de Adige over gestoken buiten hun bereik, en hebben hen weer aangevallen in hun verschansing vóór het dorpje Caldiero. Zij hebben de Oostenrijkers verjaagd en achtervolgd tot in Vicenza, San Pietro-in-Gu, de rivier Brenta, Castelfranco, en Udine. Het volledige verhaal vindt u onder Meegemaakte campagnes van onze voorvader.

Hier in deze stad heeft Pierre Joseph een tijd rust gevonden na de campagne in Italië (30 okt 1805). Hij heeft er wellicht de stad gezien, zijn mooie kathedraal en prachtige historische gebouwen.
Foto 2
Kathedraal Udine. Eigen foto
Vele van zijn vrienden waren gesneuveld, en niettegenstaande hij zich als vrijwilliger had aangemeld moet het toch op hem gewogen hebben.

Hij wist toen nog niet dat het vreselijkste nog komen moest, want eind januari 1806 ontving generaal Molitor het bevel van Napoleon om Dalmatië, dat door het verdrag van Presburg aan Frankrijk was toe gewezen, in bezit te nemen.
De rust van Pierre Joseph was van korte duur, want 3 maanden later, op 1 februari 1806, vertrok hij uit Udine met het 5de linieregiment, samen met twee andere regimenten, richting Triëst waar zij op 2 en 3 februari toe kwamen, een voettocht van 76 km die zij in 2 à 3 dagen volbrachten. Het eerste gedeelte is vlak maar het laatste gedeelte nabij de prachtige havenstad Triëst gaat steil naar beneden.

De tocht van Triëst naar Rijeka verloopt langs een beboste heuvelachtige hoogvlakte die nu onderbroken wordt door verschillende kleine gehuchten. Rijeka zelf is een mooie haven-, en industriestad met mooie gebouwen en gezellige markt.

Van Rijeka naar Senj loopt de weg langs de kust, rond de baai van Martinscica die nu omgebouwd is tot scheepswerf, en daarna de veel grotere baai van Bakar en Bakarac waarin zich de liefelijke gelijknamige dorpjes op het uiteinde genesteld hebben.

Foto 3Foto 4
Rijeka haven             Rijeka markt
Dan langs de zee-engte tussen het eiland Krk en het vaste land voorbij de brug naar het eiland. Altijd bergop en bergaf met mooie uitzichten over het eiland dat zo nabij is tot in Senj. Hier sloegen wij onze tenten op in camping Skver. Dan naar Zadar door een kenmerkend landschap met zeer rotsachtige bodem die stijl afloopt tot in de zee, met volledig verbrokkelde en uitgespoelde kalkrotsen die de meest bizarre vormen aannemen. Daartussen lage bosjes en struiken gelijkend op het makkie van de Provence. Het geheel heeft het aanzicht van een steenwoestijn. En de machtige vergezichten over het eiland Krk en vele ontelbare andere kale eilanden die slechts enige begroeiing vertonden naarmate wij Zadar naderen.
Senj, camping Skver. Eigen foto
Hoe verder wij rijden hoe meer onze achting voor onze voorvader toeneemt, die tweehonderd jaar geleden dezelfde weg te
NaarZadar (952K)
Op weg naar Zadar. Einde eiland Krk (rechts) Eigen foto.

voet aflegde, zwaar beladen met wapenuitrusting en munitie, altijd klaar om bij het volgende dorp de strijd aan te gaan met de Russen of wrede Montengrijnen.
De aankomst in de ommuurde stad van Zadar moet zeker indruk gemaakt hebben. Het is ook de stad van waaruit generaal Molitor de strijd in Dalmatië stuurde. Het is een zeer oude stad met resten van de Romeinse aanwezigheid in het forum Romanum. Mooie kerken gezellige straatjes die nu gevuld waren met veel toeristen.

Naar boven

pagina 0.46

Zadar Forum. Eigen foto

Zadar Wallen en haven. Eigen foto
De weg van Zadar naar Šibenik is een verademing, minder rotsachtige, meer begroeiing tot volledige groene heuvels in de wijde omgeving. Buiten Šibenik logeerden wij in de tuin van vriendelijke burgers.
De weg van Šibenik naar Knin heb ik niet gereden. Vanuit Šibenik trokken wij verder deels over het binnenland deels over de kustbaan die voortdurend op en neer gaat met inhammen, haventjes en woningen direct naast het water. De variatie in de landschappen is onuitputtelijk.
Šibenik (902K)
Šibenik bij burgers. Eigen foto

Ons bezoek aan Split was eerder ontgoochelend. Van ver zag de stad er uit als een herhaling van honderden woonblokken die als het ware op een grote muur geleken die niets over lieten van de grond en de begroeiing. Onze poging om in het centrum te geraken mislukte omdat de weg was afgesloten.
Dan maar verder naar Makarska. Zee, het eiland Brac, vervolgens het eiland Hvar, inhammen en mooie vergezichten die nooit verder gingen dan het eerst volgende eiland. Makarska is een gezellig stadje dat ook ons plaats bood om even te stoppen en de haven en promenade te bekijken. Al deze steden heeft onze voorvader Pierre Joseph gezien bij zijn tocht naar Dubrovnik en Kotor. Dagen heeft hij erover gedaan.
Ook Ston, het stadje aan de aansluiting van het schiereiland Pelješac is onze voorvader voorbij gekomen. Met zijn bekende langste muur op de berghelling een attractie die hij zeker heeft opgemerkt.
Šibenik (902K)
Naar Makarska. Eigen foto
Šibenik (902K)
Makarska. Eigen foto
Uiteindelijk trokken wij naar Orebic nabij het weste uiteilijke uiteinde van het schiereiland Pelješac. Dit is vermoedelijk de plaats waar onze voorvader samen met zijn compagie de oversteek maakte van het eiland Korčula naar het schiereiland Pelješac, op de vlucht voor de Russische soldaten. Wij hebben de zee-engte bekeken tussen Orebic en de stad Korčula. Het is niet ver, maar toch voldoende om met een bang hart deze oversteek te wagen langs de kleine eilanden ertussen.
De tocht van Ston naar Dubrovnik verliep voor ons in het aller slechtste weer. De weg loopt langs de zee met steile hellingen en diepe inhammen aan Zaton en aan de Ombla (rivier) die in zijn volle debiet ontspringt uit een twee tot driehonderd meter hoge rotswand te vergelijken met "Fontaine de Vaucluse" in Frankrijk, maar met nog groter debiet. Vandaag is de monding van de Ombla overbrugd met een machtige tuibrug, wat de weg tot Dubrovnik 12 km verkort. De stad bezoeken met de wagen is zeer moeilijk. Parkeerplaten zijn haast niet te vinden.

Zee-engte tussen Orebic en Korčula (eigen film)

Dubrovnik is een mooi gerestaureerde en onderhouden stad. Huizen zonder veel franjes en prachtige kerken en kloosters. De hoofdstraat, de Placa Stradun, loopt van de Pilepoort in het westen naar de poort Ploče in het oosten. Hier heeft onze voorvader met zijn trom op 27 mei 1806 gemarcheerd onder leiding van kolonel Teste bij de inname van Dubrovnik (Raguse) door generaal Lauriston. Machtige vestingmuren omringen deze mooie stad. Mooie smalle straatjes op maat van de mens lopen stijl op tegen de noordelijke vestingmuur. Tientallen kerken en kloosters zijn de moeite waard. Wat moet die arme buitenjongen, afkomstig van het kleine Hofstade in Vlaanderen zijn ogen uitgekeken hebben bij dit enorme bouwwerk uit lang vervlogen tijden. Telkens opnieuw stel ik mij de vraag waar hij de kracht haalde om meer dan 2400 km ver te stappen van stad naar stad.

Naar boven

pagina 0.45
A32: Ingevoerd: 1 apr 2016

Help Annelies Vaganée met haar studies in de Vlaamse gebarentaal.


Als studente Toegepaste Taalkunde aan de KU Leuven doet Annelies een onderzoek rond Vlaamse Gebarentaal.
Help haar door haar enquête in te vullen, en stuur de link door naar vrienden en kennissen.

Klik op de link:
http://www.enquetemaken.be/toonenquete.php?id=270284

Naar boven

pagina 0.44
A31: Ingevoerd: 14 feb 2016

Adolf Karel (Pater Domien) Vaganée overleden.


Adolf Vaganée 2015
Na een rijke leven van 81 jaar overleed Adolf Karel Vaganée, pater dominikaan, te Leuven.
Hij is de oudste zoon van Louis (Carolus Ludovicus Joannes) Vaganée°1896 en van Louise (Ludovica Amandine) Van Steen°1900.
Hij werd geboren te Mechelen op 4 augustus 1934, en overleed in Leuven op 13 februari 2016.
Hij is de oudste broer van Guido, Wilfried, Eric en Dirk Vaganée,
Hij is nonkel van Katleen en Goedele Vaganée, van Kristel, Mark en Koen Vaganée, van Frank, Guido, Bruno en Heidi Vaganée, van Karin en Dominiek Vaganée.
Hij is de grootnonkel van Arne en Selien Curias, van Jorre en Amber Pithie, van Yannick, Sylvie, en Alexia Thimmesch, van Astrid en Michiel Vaganée, van Bart en Annelies Vaganée, van Sien Vaganée, van Berdien, Nele en Jomme Vaganée, van Dieter, Sander en Fran Vaganée, van Yassin El Yousfi, Seppe en Yarno Marichal, van Nikky en Steffie Wouters, van Céleste Vaganée
Hij is overgrootnonkel van Arnas Bentla
allen afstammelingen van één van de twee grote takken Vaganée met stamvader Joannes Baptista Vaganée°1855.
(WV)


Geboren op 4 augustus 1934 te Mechelen, en overleden op 13 februari 2016 in zijn 82ste levensjaar.
Toch nog onverwacht overviel ons het nieuws van het overlijden van Adolf, nonkel Pater, op een dag die rust moest brengen na het feest van ons gouden huwelijksjubileum. Wij zullen het nooit vergeten zaterdag 13 februari 2016. Wij hadden gehoopt hem op maandag nog te kunnen bezoeken, want hij moest zijn nieuwe omgeving in de palliatieve afdeling van het H.Hartziekenhuis in Leuven nog wat gewoon worden. De woensdag voordien was hij er naartoe gebracht na zijn laatste onderzoek op maandag, en had ons zelf gebeld vanuit de palliatieve. Zijn stem klonk helder en hij leek tevreden om terecht te mogen komen op een plaats waar hij veel mensen kende. Hij had er samen met zij vriend prof. De Meester in de raad van bestuur gezeten, en had contacten met vele dokters en verplegenden. Eigenlijk waren wij blij hem te kunnen achterlaten in goede permanente zorg.
Maanden voordien, zelfs vóór Dirk was overleden hadden wij het al gezien. Zijn stap, die altijd stevig en bewust was, werd onzeker. Op 11 september 2010 bij zijn gouden priesterjubileum noemde ik hem nog: " De man die nooit klaagt, en stapt als een paard, kwik en lenig als een jong veulen ". Wat deed ons hart pijn dat te zien verminderen. Ook op 30 mei 2015 met de begrafenis van Dirk, in de kerk, was het te zien. Hij klaagde niet, hij deed zijn best om het voor ons te verbergen. Wie hem kende zag het van mijlen ver. Bij het gouden huwelijksjubileum van Eric en Magda op 18 september hebben wij hem opgehaald aan het station van Muizen. Ik zag hem uitstappen en naar mij toekomen. Hij vroeg zelf wat ik van zijn stappen vond, en ik moet zeggen: het was behoorlijk. Die dag heeft hij ons in vertrouwen genomen en ronduit verteld over zijn ziekte, de oorzaken, de vooruitzichten en de behandeling. Op 3 oktober zond hij aan iedere broer een mail onder de naam "Familiebrief", met de volledige uitleg over zijn gezondheid. Nooit heeft hij het met naam benoemd, maar altijd hebben wij geweten dat het ongeneeslijk was. Op 27 oktober, voor wij naar Spanje vertrokken zijn wij nog naar Leuven geweest en samen gegeten in het restaurant. Het was zeer gezellig maar eigenlijk voelden wij wel dat het probleem groter werd. Hij heeft ons Leuven getoond met duidelijk gecontroleerde stap. Zijn toenemende pijn in rug en ledematen droeg hij alleen. Niet zijn confraters , niet wijzelf wisten echt wat er in hem omging. Hij wou het alleen dragen. Hij sprak er alleen over als je het hem vroeg.

Wij zullen hem missen als bindteken tussen de broers en hun families, altijd zoekend naar het labiele evenwicht tussen zijn vier broers met elk hun eigenzinnig karakter. Hij slaagde daar wonderwel in. Wij zullen hem missen als geïnteresseerde in al wat wij deden, in de kinderen, de kleinkinderen. Niets wou hij missen van hun en ons leven. Wat was hij fier op "De jeugd van Vlaanderen" zoals hij hen dikwijls noemden. Wij zullen hem missen als vrolijke noot op onze bijeenkomsten, en als onze oudste en wijze broer en nonkel Pater. Ik zal hem missen als daadwerkelijke steun in mijn opzoekingen naar de familiegeschiedenis.

Wilfried Vaganée°1943

De toespraak bij zijn 50-jarig priesterjubileum tekent onze betreurde broer ten volle uit. Klik op de toegevoegde link.

Naar boven

pagina 0.43
A30: Ingevoerd: 1 jan 2016

Stem Bart Vaganée op wereldreis naar Antarctica!!

Bart Vaganée (23j), zoon van Koen en Marleen Geets, is student leraar biologie en aardrijkskunde. Hij is alpinist en aspirant instructeur en wil in functie daarvan de wereld verkennen. Help hem om dit doel te bereiken.

Stuur deze link door naar vrienden en kennissen.


Klik op bijgevoegde link. Bart Vaganée op wereldreis




Naar boven

pagina 0.42
A29: Ingevoerd: 5 mar 2015

Is dit het einde van de zoektocht naar Pierre Joseph Vaganey?

Zoals in vorig artikel "Doorbraak na 40 jaar...." beloofd, ben ik op zoek gegaan naar meer gegevens over onze voorvader Pierre Joseph Vaganey, in Parijs, Chateau de Vincennes. Geboren op 12, en gedoopt op 13 februari 1769 te Brussel in de Kapellekerk, was hij onze meest avontuurlijke voorvader tot nog toe. Volgens de overlevering is hij vele jaren met de legers van Napoleon meegetrokken. Mijn vader vertelde dat hij zelfs in Rusland geweest was bij het beleg van Moskou. Op dat ogenblik was daar geen enkel bewijs van.

Een verslag

Zaterdag 18 april 2015, mooi weer, wij komen terug van onze rondreis naar Cannes, Fréjus en Saint Rafaël langs de Provence. In Dijon rijden wij richting Parijs met de bedoeling verdere stappen te zetten in het onderzoek naar onze voorvader Pierre Joseph Vaganey.

Een lichte nervositeit maakte zich van mij meester. De drukke stad, het verblijf in Parijs met de mobilhome en de vele vraagtekens over de opzoekingen naar onze voorvader in het Chateau de Vincennes1.

De toenemende drukte kondigt de grote stad aan. Wij hadden ons voorgenomen te overnachten op de Esplanade Saint-Louis recht tegenover het kasteel, zoals wij dat vorige keren ook hadden gedaan. Een plaats die niet echt voorzien was op een verblijf van mobilhomes gedurende langere tijd, maar waar men dit oogluikend toestond. Alle sanitaire voorzieningen waren getroffen om er mogelijk een week te kunnen verblijven zonder de plaats te moeten verlaten, want eenmaal opgestaan plaats vergaan.

Wij naderen Vincennes door het Bois de Vincennes. Massa's auto's geparkeerd langs de toegangswegen gaven ons geen goed gevoel om een parkeerplaats te vinden. Ongeloof, de Esplanade Saint Louis was helemaal leeg, afgesloten! Onze plannen werden danig in de war gestuurd. Er zat dus niets anders op dan terug te rijden, mogelijk een camping in de buurt van Parijs. Gps ingesteld naar een camping richting Marne-la-Vallée niet wetende hoe wij het verder zouden aanpakken.

Een paar kilometer terug richting Marne-la-Vallée was er een mooi plekje op de zijkant van de weg in het Bois de Vincennes. Hobbelige toegang maar groot genoeg.

Het was ondertussen 12u geworden en het archief sloot om 15u. Wou ik nog toegang krijgen tot het archief moest ik meteen op stap. Alles bij mekaar gepakt, de pc, gegevens over de opzoekingen, wat drank, iets om te eten, hoed om wat afgeschermd te zijn van de stralende zon, en op weg naar het kasteel. Na 20 minuten flink doorstappen was het kasteel terug in zicht. De achteringang was gesloten, vermoedelijk wegens restauratiewerken aan het "Pavillon du Roi". De zijingang was open voor het publiek. Controle! Ik leek ook geen echte toerist met mijn boekentas over mijn schouder. Wat kwam ik daar doen? Had ik de nodige gegevens bij mij? Zonder verdere problemen mocht ik door. Na 25 minuten eindelijk aan de ingang van het archief.

Ik werd meteen opgevangen door een oosters uitziende dame die mij begeleidde naar haar verhoogde bureau vooraan in de leeszaal Louis XIV van het shd (Service Historique de la Défense). Wat meteen opviel was de stilte niettegenstaande de aanwezigheid van wel 50 vorsers. De looppaden aan de zijkant waren verhoogd en speciaal met tapijt bekleed zodat het geluid van mijn stappen meteen verdween. Gebarend dat ik vooraan moest staan nam zij plaats op haar bureau. De stilte van de zaal dwong mij met gedempte stem te spreken.

Op mijn vraag om documenten en een plaats te reserveren voor maandag 20 april 2015 was er geen enkel probleem. Ik kon dan een lijst inkijken die persoonlijke gegevens bevatte over alle soldaten van de legers van Napoleon. Wat mij vooral interesseerde was niet zo zeer de persoonlijke gegevens met de beschrijving van de persoon, geboortedatum en plaats, e.a., want die had ik al voor een deel in Mechelen gevonden, maar alle informatie over zijn militaire loopbaan; de meegemaakte campagnes, zijn functie, mogelijke mutaties in het "Grande armée" van Napoleon".

Voor die vraag werd ik begeleid naar een grote zaal, als een plein, met daarin verspreide drie bureaus. Een rijzige jonge heer van midden de 30, verzorgd uiterlijke, in maatpak met das was druk doende op zijn pc. Hij stond in voor de begeleiding van de vorsers. Na zijn: "Je vous attend" legde ik uit wat ik zocht. Hij consulteerde meteen zijn pc en de daar aanwezige plaatselijke catalogi. "C'est compique" zij hij. Tot zijn, en vooral mijn, grote spijt waren de documenten van 5de demi-brigade, die gevormd was uit verschillende andere eenheden, niet beschikbaar voor de periode vóór 1804. . De gegevens van 1799, voor wat onze voorvader Pierre Joseph betreft, zijn niet meer beschikbaar (verloren). Dit stond vermeld in de catalogus, die hij mij toonde, bovenaan naast de titel. Voor mij was het nochtans heel belangrijk om iets meer te vernemen over de verschillende campagnes van onze voorvader, zoals de naam van zijn regiment.

Mijn gegevens: 7de compagnie, 2de battaillon, 5de demi-brigade, zijn onvoldoende om gericht te kunnen zoeken, zei hij. Na 40 jaar leek het voor mij een afgesloten hoofdstuk. Zouden wij nog ooit meer vernemen over onze avontuurlijke voorvader Pierre Joseph?

Wat van slag en gedesoriënteerd door steeds begeleid te worden zocht ik naar de uitgang. Uiteindelijk werd ik er naartoe begeleid. Was dit het einde van mijn zoektocht, of toch niet?

Verder naar volgende pagina.

Wilfried °1943

De volgende delen (ca 6) van mijn zoektocht verschijnen in het beveiligde deel van onze website omdat er zeer veel informatie en zoekwerk in zit dat ik liever niet zie verschijnen op een andere website onder een andere naam. (Is ooit gebeurd)













Naar boven

pagina 0.41
A28: Ingevoerd: 31 dec 2014

Pastoor Gaby Vaganée overleden.

Op 25 november 2014 is Gabriël Vaganée in de leeftijd van 88 jaar overleden in het UZ Gasthuisberg te Leuven. Hij werd geboren te Buken op 18 juni 1926 als eerst zoon van Jan Vaganée°1899 en van Adèle Bosmans°1896.


Pastoor Gaby Vaganée

Op 23 juli 1950 werd hij in Mechelen priester gewijd door kardinaal Van Roey. Op 30 juli deed hij zijn eremis in Wezembeek- Oppem. Daarna was hij achtereenvol- gens aalmoezenier in Mons-sur-Meuse (1953), ziekenhuis- pastor in St-Rafaël te Leuven (1957), en vervolgens pas- toor te Wespelaar (1976). Hij is een afstammeling van een van de twee grote takken Vaganée, nml. deze van Joannes Baptista Vaganée°1855, zijn grootvader. Hij is broer van Rogier, +Paul-Luc, en Hilda, en is kozijn van +Gustaaf, +Liza, +Marcel, +Louisa, +Jan Baptist Peeters, +René Peeters, +Roger Peeters, en van Adolf, Guido, Wilfried, Eric, en Dirk Vaganée. Zijn parochiegemeenschap eert hem in 'Kerk en Leven' als een nauwgezet en minzaam man.
Tekst: Wilfried





Afscheid van onze herder: Pastoor Gaby Vaganée


Pastoor Gaby Vaganée
uit: Kerk en Leven

Op dinsdag 25 november is pastoor Gaby overleden.

Wij wisten het wel dat hij ziek was, en toch heeft hij ons met verstomming geslagen door zijn plots uit ons midden weg te gaan. We hadden hem zo graag nog een tijdje bij ons gehad. Pastoor Gaby is pastoor van Wespelaar geworden in 1976. Vrij vlug ondervond hij dat er een groot verschil was tussen wat hij tot dan toe gedaan had en zijn nieuwe taak. Hij was in zijn vorige opdrachten altijd gewoon geweest om mensen individueel bij te staan, te begeleiden en nu stond hij plots voor een gemeenschap, een hele kudde schapen, die hij naar veilige wegen moest leiden.
Wij leerden onze pastoor Gaby kennen als een rustgevende en minzame man. Zijn luisterbereidheid was zeer groot zodat velen bij hem steun en vertroosting zochten en vonden. Van elke viering maakte hij een pareltje.
Wanneer er een kindje gedoopt werd was dat echt een feest in de kerk voor de familie, maar vooral voor de kleine kinderen. Zij mochten helpen bij mijnheer pastoor. Hij straalde wanneer de kinderen rond hem stonden en met grote, verwonderde, blinkende oogjes naar hem opkeken.
De eucharistievieringen waren stijlvol en tot in de puntjes verzorgd. Zijn warme, rustige stem maakte dat je na de viering monter en vol goede voornemens naar huis ging.
Samen met de ganse parochiegemeenschap hebben we pastoor Gaby Vaganée in de bloemetjes gezet bij zijn diamanten jubileum als priester. Een feest waar hij heel erg van genoten heeft net zoals wij allemaal.
Hij moest op pensioen toen hij 75 werd. Eigenlijk was hij al 76 toen het bisdom zijn pensioen officieel bekrachtigde.
Hij werd "meewerkend priester" zoals dat nu heet.
Een gewaardeerde meewerkende priester. "Tegenwerkend priester" (mocht dat al bestaan) zou zeker niet in de aard van Gaby hebben gelegen.
Als parochieale ploeg hebben we meermaals mogen ervaren hoe onze herder en pastoor, Gaby Vaganée, ons een voorbeeld was. Hij heeft ons steeds ten volle gesteund bij het vervullen van onze taak binnen de parochieploeg. Hij was voor ons een baken van rust en bemoediging.
Aan zijn deur werd er nooit vergeefs geklopt. Altijd stond die wagewijd open en menigeen heeft hij in stilte geholpen.
Hij kende zijn mensen en wist waar er hulp nodig was. Hulp heeft hij altijd gegeven en daarbij steeds de eigenheid en de waardigheid van de mens gerespecteerd.

De familie van pastoor Gaby heeft ons dit klein gebed bezorgd dat ze bij hem op tafel gevonden hebben, geschreven op de achterkant van een briefomslag. Eeen gebed dat mij het gevoel geeft dat hij afscheid nam van ons en toch een boodschap van geloof, trouw en liefde wilde nalaten.


Pastoor Gaby Vaganée
Ik toon u de weg die je voortaan moet gaan. Ik leid u en waak over u. Ik dank allen die van mij hebben gehouden en van wie ik heb mogen houden. Ik bid om vergeving tegenover allen die ik verdriet en pijn heb aangedaan. Ik bid voor allen die met Hem verbonden zijn door het doopsel om trouw te blijven aan het geloof in Jezus.
Ik weet dat hij nu van daarboven naar ons kijkt met van die pretoogjes die hem zo eigen waren.
Hij zal ons zeker niet loslaten, maar over ons blijven waken zoals een bezorgde herder.
De eucharistie ter nagedachtenis van pastoor Gaby wordt gevierd op zondag 21 decemeber 2014 om 9.30 uur in de parochiekerk van Wespelaar.

Foto': Roger; Tekst: Celine

Foto's website uit krantenartikel: Wilfried


Cecile en Gaby samen op stamfeest in 1995

Naar boven

pagina 0.40
A27: Ingevoerd: 31 okt 2014

Zuster Cecile Marie Vaganée overleden.

Na een uitzonderlijk leven van 83 jaar overleed Zuster Cecile Vaganée. Wij noemden haar Cecileke. Zij is de jongste dochter van Emile Vaganée en Rosalie Huyghe en werd te Mechelen geboren op 18 juni 1932. Zij overleed in Bonheiden op 25 oktober 2014, en werd begraven te O.L.V. Waver op 29 oktober 2014. Zij is de zus van Louis, Jean, en Gizella Vaganée en tante van Mariette, Arlette, Paul, Martine, Ghilaine, Paula, en Christel Vaganée, allen afstammelingen van één van de twee grote takken Vaganée met stamvader Caroluls Ludovicus Vaganée. Op haar begrafenis werd volgende evocatie van haar leven gebracht door Zuster Lutgard Nouwkens. (WV)


Cecile Vaganée 1975

Militaire kerkhoven staan deze dagen fel in de kijker. Toch blijft het aangrijpend tussen al die graven een zerk te zien met het opschrift : alleen door God gekend.
Maar geldt dat niet voor iedere overledene ? Wie kent de diepste kern van zijn of haar bestaan ? In dat bewustzijn willen wij toch pogen de persoon en het werk van Zr Cecile-Marie even voor ons te laten oplichten. Zij werd geboren te Mechelen in 1932 aan de toen nog pittoreske vaart. Het gezin telde 4 kinderen. Zij was de jongste, maar fungeerde al spoedig als bewaarengel voor haar gehandicapte zus Gisela. Handige en knappe leerling als zij was, behaalde zij met glans het diploma van Lagere Onderwijzeres. Onmiddellijk daarna werd zij postulante te O.-L.-V.-Waver. Dat was in 1951.
Haar droom was missionaris worden, niet enkel in het onderwijs, maar ook in de verpleging. Dus nieuwe studies : tropische geneeskunde in Antwerpen en koloniale verpleegkunde in Leuven. Zo was zij in 1955 klaar voor het vertrek, toen nog vanuit Melsbroek.
Het ging richting Uele, om er te werken in de hospitalen van Ganga en van Dingila. Ze maakten er de woelige dagen van de Independance mee, van de rebellie en het vluchten voor de Simba's. Het relaas daarover zou ons te ver brengen ! In noodsituaties en met geen dokter voorhanden, heeft zij zelfs operaties uitgevoerd, wat dan aanleiding gaf tot de uitspraak : Cecileke durft alles ! Dat was zo, maar dan in hoge nood en met grenzeloos godsvertrouwen. Na een verblijf in België kon ze gelukkig in 1965 terug naar haar geliefde Congo, ditmaal naar Katanga.
Haar eerste post daar was Louishia met de bekende kostschool Institut Ste Marguerite. Zij gaf er les, hield het dispensarium open voor de leerlingen, maar ging vooral naar het dorp om daar de mensen te verzorgen. Zij had er een enorme invloed op de jeugd, eenvouwigweg door haar persoonlijkheid. In 1981 werd zij overgeplaatst naar Likasi, waar toen op korte tijd twee zusters weggevallen waren.
Zij werkte er in het staatshospitaal op de zwaarste afdelingen : tuberculose en melaatsen. In functie daarvan werkte zij nauw samen met de Damiaan-actie en stond model voor stiptheid en goed beheer. Op spiritueel vlak oefende zij grote invloed uit als bezielster van de Foccolari-groepen in de verschillende parochies. Ook de liturgie verzorgen bij grote feesten was haar toevertrouwd. Zij was heel geliefde bij het gewone volk, ze kon enorm goed naar mensen luisteren en hen begeleiden.
Zij deed het allemaal heel eenvoudig, doodgewoon, als vanzelfsprekend. Het was haar persoon, meer dan wat zij zegde of deed. Contacten leggen kon ze uitstekend. Op heel wat plaatsen werd voor haar werk verzameld, ingepakt en verzonden, waarbij de familie natuurlijk haar aandeel had. Sympathisanten die haar financieel of in natura steunden ontbraken niet. Ook van officiële zijde kreeg zij erkenning :
In 1993 een "Brevet de mérite" voor haar bijdrage tot het socio-cultureel welzijn van het land.
In 1995 een Erediploma "pour assistance et compassion". Helaas in 2001 stelden zware gezondheidsproblemen een einde aan haar zo zinvol missiewerk. Ze moest naar België terugkomen voor verzorging en nam haar intrek in H.S.A.
Aanvankelijk kon ze nog genieten van familiebijeenkomsten, want ze feestte graag, kon animeren en heel grappig uit de hoek komen. Maar geleidelijk moest zij stuk voor stuk loslaten alles wat een mens maar normaal vindt : kunnen bewegen, zien, horen, spreken.
Bij heel deze beproeving bleef zij een voorbeeld van serene rust, geduld en grote minzaamheid. Hier en in het ziekenhuis getuigt het verplegend personeel : het was toch zo'n lieve !
Zij had geloof en vertrouwen dat bergen verzet en grenzen verlegt. Dat geloof is haar tot het laatste bijgebleven. Wij kunnen alleen maar dank zeggen om dit zo rijke en totaal gegeven mensenleven.
Lieve Zuster Cecile-Marie, wij zijn fier dat gij onze medezuster waart. En al zult ge het niet graag horen : wij bewonderen u om wat gij ons als voorbeeld hebt gelaten : uw inzet en uw persoonlijkheid.
Spreek nu ten beste voor uw familie, uw congregatie, het Congolese volk. Dat we iets in ons leven zouden waar maken van uw eenvoud, uw luisteren, uw onberekende goedheid voor armen en kleinen, door God gekend, ja maar ook tot geluk van onze medemensen.


Zuster Amanda, zusters ursulinen.

Naar boven

pagina 0.39
A26: Ingevoerd: 17 mar 2014

Familie Vaganée geïnterviewd door Radio Klara.

De muziek, zoals wij ze graag horen, zit niet alleen in de radio maar komt in onze familie vooral uit onszelf. Mark, Koen, Michiel, Astrid, Wilfried en Frieda werden ter gelegenheid van de dag van het DKO (Deeltijds Kunst Onderwijs) geïnterviewd door Anke Maes van Vrt Radio Klara in het programma Espresso.

De geschiedenis van de muziek in onze familie is een aaneenschakeling van bekende, minder bekende en onbekende uitvoerders die allen volgens hun capaciteiten zelf muziek maakten. Het begon al in 1799 met onze voorvader Pierre Joseph Vaganey die gedurende 14 jaar meetrok als tamboer in de legers van Napoleon. Daarna Louis Vaganée die in de jaren voor de eerste wereldoorlog muziek leerde in het St-Romboutscollege, en de jaren die wij hem kende vooral de zang in onze familie begeesterde. Elke zondag voormiddag dirigeerde hij het familiezangkoor dat bestond uit de 3 kozijns Van Steen en de vier broers Vaganée. Ook langs moerders kant, de familie Van Steen uit Steenhuffel, had men de zang vanop de kleermakerstafel mee gekregen.

Later, begin van de jaren 50 van vorige eeuw stelde mijn ouders mij voor om piano te leren. Ik ging naar het conservatorium op de Wollemark te Mechelen, waar ik 2 jaar 'solfège' studeerde en nog drie jaar piano bij een Russische pianiste Madame Bertitjefski. Mijn echtgenote volgde ook die periode private les door toedoen van haar moeder die zelf ook een goede pianiste was. Later, tijdens mijn legerdienst, was ik in navolging van mijn betovergrootvader Pierre Joseph, tamboer in de muziekkapel van de Ordonanceschool te Doornik.

Haar muziekstukken uit de eerste helft van de jaren 1900 zijn nog bewaard gebleven. Het zijn dus zowat alle voorouders, en vooral de moeders als Louise Van Steen, Lucienne Praats, Frieda Dufraing, en Sabine Croons, die het muziekgen in onze familie levendig houden.

Niet alleen piano maar ook beiaard maakte deel uit van de muzikale opleiding van Mark en Kristel Vaganée. In de jaren 1985 volgden zij, bij de toenmalige direkteur stadsbeiaardier Jo Haazen te Mechelen, een opleiding in beiaardspel.

In onze directe familie hebben wij nog Annelies Vaganée die in 2013 voor piano afstudeerde aan het conservatorium van Mechelen, Kristel Vaganée die nog altijd privée pianolessen volgt ondanks haar drukke beroepsbezigheden, Sylvie Thimmesch haar dochter, piano

Niet alleen hier in Vlaanderen zijn er muzikanten. In Frankrijk noteren wij Antoine Vaganey die meer dan 60 jaar met muziek bezig was, waarvan 40 jaar als dirigent van de plaatselijke muziekmaatschappij te St-Didier-sous-Riverie (Rhône) dirigeerde.

Buiten onze familie zijn er broers, neven en nichten die op hoog niveau de muziek beoefenen. Ik noem de internationaal bekende Frank Vaganée saxofonist, docent aan het Lemmensinstituut en dirigent van het Brussels Jazz Orchestra, Eric Vaganée die al 40 jaar met muziek bezig is en zich nog dagelijks bezig houdt met zijn eigen huisorkest, Guido Vaganée trombone, Bruno Vaganée trompet, Dieter Vaganée saxofoon en student aan het Lemmensinstituut te Leuven, Sien Vaganée dochter van Frank Vaganée, die dit jaar afstudeert voor piano aan het stedelijk conservatorium, Katleen Vaganée klassieke zang en viool, Goedele Vaganée klassieke zang.

Het lag dus wel voor de hand dat als het gaat over muziek, Radio Klara terecht moest komen bij Mark Vaganée die zowat het uithangbord is van de familiemuziek in het DKO (Deeltijds Kunst Onderwijs) waar hij sedert meer dan 8 jaar opnieuw les volgt bij Karlien Robbe, en bijdragen levert aan muzikale optredens in de school.

Beluister het interview dat werd uitgezonden op 21 februari 2014 op Radio Klara in het programma Espresso ter gelegenheid van de dag van het DKO (Deeltijds Kunst Onderwijs). Klik daarvoor op de nevenstaande link:"Interview Radio Klara".
Omdat het fragment werd uitgezonden op 21 februari 2014 om 7:15u moet je de tijdsbalk onderaan links instellen op 1:16:40/3:00:00. Plaats daarvoor de cursor op de tijdbalk zodat de tijd verschijnt, schuif de cursor op tot de juiste tijd wordt aangengeven en klik. Wacht vervolgens het fragment af.

Of nog eenvoudiger klik op de hiernavolgende link. Interview

Wilfried Vaganée °1943


Foto's en opname van Radio Klara

Naar boven

pagina 0.38
A25: Ingevoerd: 10 nov 2013
Aangepast: 18 jan 2022

Doorbraak na 40 jaar lange zoektocht naar Pierre Joseph Vaganey als soldaat van Napoleon.

Na een zoektocht, die 40 jaar eerder begon bij mijn vader Louis (Carolus Ludovicus Joannes) rond 1970, is eindelijk het regiment van onze voorvader gevonden. Een verrassend verhaal over een nieuwe geboorte in Nieuwpoort.

Zo wat 50 jaar geleden in 1963, toen mijn eerste interesse in de genealogie gewekt werd door de gebeurtenissen rond het terugvinden van onze eerste geschreven stamboom van 1910, kwamen de verhalen van mijn vader los over zijn en onze voorvaderen.

De overlevering

Hij vertelde mij over zijn vader Tist (Joannes Baptista 1855-1931) (ID1), die op 10-jarige leeftijd zijn moeder verloor en zeer geleden had onder zijn stiefmoeder Anna Elisabeth Vandebrande 1831-1884 ID(30) waarmee Louis (ID23) hertrouwd was na het overlijden van Maria Catharina Claes 1812-1864 (ID24), zijn moeder ( zie ook http://vaganee.eu/index.php?page=Ludovicus.html. Hij kroop stilletjes in een hoek om er te wenen, terwijl zijn broer Louis (Carolus Ludovicus 1858-1943) (ID37) zich hardnekkig verzette tegen haar tirannie.

Hij vertelde mij over zijn grootvader Louis 1810-1891(ID23) die in Gaspoort (Engeland) nabij Portsmouth 01 geboren was in 1810, en zijn overgrootvader Pierrot02 (Petrus Josephus 1769-1866) (ID21), die op zeer hoge leeftijd met zijn trommel in de processie meestapte, en die ten tijde van de Napoleontische oorlogen als tamboer alle campagnes zou meegemaakt hebben. Van deze overlevering zijn verschillende versies in omloop. Deze van Jan Vaganée is wel afwijkend. (Archiefcode: M06.P10).

Mijn vader Louis (ID3) heeft geen van hen gekend, maar had die informatie van zijn vader Tist (ID1), mijn grootvader. Als bewijs hiervan verwees hij naar de "Medaille van St Helena", die Petrus Josephus in 1854 kreeg van Napoleon III voor bewezen diensten in het Franse leger. Spijtig genoeg is deze waardevolle medaille en het bijhorende diploma verloren gegaan tijdens een brand ten gevolge van de beschieting van Hofstade in de oorlog van 1914-1918.

Wat mijn vader vooral intrigeerde was dat zijn naam vermeld was als: "Pierre Joseph Vaganey". Een detail waar vele jaren is aan voorbijgegaan tot op het ogenblik dat onze afstamming uit Frankrijk duidelijk werd.

De geboorte van onze voorvader "Ludovicus (ID23) te Gasport verklaarde hij ook uit het feit dat de echtgenote van Petrus Josephus (ID21) Carolina Vestras (ID22) of Jacoba Josepha Vestra samen met de troepen verhuisde als marketenster (cantinière).

De bewijzen

Al deze gegevens kwamen uitsluitend uit de overlevering van meer dan 100 jaar voordien. Geen enkel bewijs wees in die richting. Zelfs de geboorte van Louis (Ludovicus) (ID37) was alleen bekend uit de vermeldingen in de oude stamboom van 1910. Later rond 1963 bij een opzoeking die ik samen met mijn vader deed in het gemeentehuis van Muizen bleek uit de gevonden huwelijksakte van Louis (Lucovicus Vagané) (ID37) met Joanna Maria Schauvaerts (ID29) dat hij werkelijk in Gasport geboren was.

Bewijs 1:

Er staat letterlijk te lezen: (Archiefcode: M1.008F)
"Op heden zevensten November duizend achthonderd vijf-en-dertig ten vier ueren naer den middag, voor ons Joannes Baptista De Coninck ambtenaer van den borgerlyken staet der gemeente van Muysen der provincie Braband, zyn gecompareérd Ludovicus Vagané , kuyper, ongetrouwd wonende binnen deze gemeente, geboren te Gasport, Engeland, den zevenentwintigsten Februari des Jaers achtien honderd tien, blijkens den akte van notaris Tayt alhier aengevoegd ".

Nota: De gemeente Gasport, vermeld in de akte, is in werkelijkheid de havenstad Gosport nabij Portsmouth.

Interessant daarbij is dat voor het eerst onze naam verschijnt in de vorm" Vagané", terwijl Louis (Ludovicus) bij de ondertekening de naam "Vaganeé" gebruikt (accent staat op de tweede "e").


pagina 0.37
Bewijs 2: Ondertussen werd door mijn vader Louis (ID3) nagedacht over de plaats waar de informatie over de militaire geschiedenis van onze voorvader zou gevonden kunnen worden. Het lag het een beetje voor de hand dat in de richting van Waterloo zou moeten gezocht worden.

Rond 1970 was er nog altijd geen duidelijkheid over de militaire geschiedenis en de afkomst van onze voorvader Pierrot (Petrus Josephus) (ID21), tot per toeval bij een contact van Gustaaf Vaganée (ID357)met de heer Van Dormael , hoofd van "La société d'Etudes historique et folklorique de Waterloo, Braine l'Alleud et Environs", deze een uittreksel bezorgde van het Belgisch staatsblad van 18 maart 1856 ( Archiefcode: M06.P15) waarin de naam van Pierre-Josephe Vaganey vermeld staat als een van de 15.413 conscrits die gerechtigd zijn de medaille van St-Helena, met lint en diploma te dragen, toegekend door zijn majesteit "l'Empereur des Français", Napoleon III.

Dat bewijs was dus geleverd. De overlevering was juist. Dat voorval zorgde voor een geweldige impuls in onze verdere opzoekingen. Nieuwe vragen kwamen naar boven. Wat heeft Pierre Josephe zoal gedaan om dit ereteken te verdienen? Welke was met andere woorden zijn militaire geschiedenis in de legers van Napoleon I?

In 1972 stelt mijn vader voor de eerste maal deze vraag aan het Mussée Wellington in Waterloo (Archiefcode M06.P013). Het antwoord moet negatief geweest zijn want twee jaar later in 1974 stelt hij een nieuwe schriftelijke vraag over de plaats waar de gevraagde informatie kan gevonden worden. Voor het eerst in 1974 vernemen wij dat alle informatie over de militaire geschiedenis van onze voorvader Petrus Josephus te vinden is in het Château de Vincennes, in Parijs (Archiefcode: M06.P14). Omdat het niet voor de hand lag om samen naar Parijs te trekken en er dagen lang opzoekingen te doen schreef hij op 6 april 1974 een brief naar het Château de Vincennes met de vraag om meer informatie (Archiefcode: M06.P19).
Op 18 april kwam er een teleurstellend antwoord: "De dienst bewaart geen dossier op de naam van onze voorvader, indien u zijn spoor wilt vinden moet u weten in welk regiment hij gediend heeft", en "de dienst doet normaal geen opzoekingen, maar wij willen wel een uitzondering maken voor uw overgrootvader indien u ons zijn eenheid waarin hij ingelijfd werd, bezorgt. Dit kan u vinden in de archieven van de conscriptie in België" (Archiefcode: M06.P23). Op 3 mei 1974 stuurt mijn vader een brief naar het Belgisch ministerie van landsverdediging (Archiefcode: M06.P24) met de vraag waar zich de archieven van de conscriptie bevinden. Hun antwoord luidde: " deze archieven zich bevinden in het Algemeen Rijksarchief te Brussel" (Archiefcode: M06.P30).
De informatie vanuit het rijksarchief op 28 mei 1974 (M06.P31-33) levert ons weer een teleurstellend antwoord op 4 juni (M06.P34): "Men moet gedetailleerde informatie hebben om met succes opzoekingen te kunnen doen", en: "Deze informatie betreft de datum en plaats van dienstneming van Pierre Joseph (ID21) in het Franse Leger" (M06.P36). Op dat moment was er buiten de overlevering niets bekend over onze voorvader. Ook daar konden wij dus niet zoeken. Bijna 40 jaar geleden, zaten wij vast. Nergens een aanwijzing die ons de nodige gegevens kon verschaffen om met succes opzoekingen te doen in het Château de Vincennes te Parijs. Vele jaren later in 2003 zou ik die informatie vinden in het stadsarchief te Mechelen.
Door in 1974 het verband te leggen met de geboorte van Carolina Vestras (ID22) die te Mechelen op 19 maart 1773 geboren was, begon ik met opzoekingen in het stadsarchief (toen nog in het oude schepenhuis op de Ijzeren leen), en had er bij het huwelijk van Bonaventure (ID14) met Anna Catharina Thoen (ID16) de relatie gevonden met Saint-Didier en met Lyon. Vanaf dan richtten wij onze opzoekingen op Lyon, Saint-Didier, Frankrijk.

Bewijs 3:

De opzoekingen naar de militaire loopbaan van Pierre Joseph(ID21) verdwenen niet geheel naar de achtergrond. Op 7 november 1980 ontving ik, naar aanleiding van mijn vraag van 4 november verrassende nieuws uit Engeland (Archiefcode: M06.P112). In de transcriptie van de geboorteakte van Louis (ID23) stond te lezen:

"hodie 26 tha februarii 1810 a me Subscripto baptizatus est Ludovicus filius legitimus petri Josephi Vagancy et jacobae josephae , Carolinae vestrat uxoris Ejus legitimae patrinus fuit Joannes Mockers, ita testor. Predicti parentes sunt in Captivitate on bord the waldemar prop Portsmouth".

Of: Ludovicus werd gedoopt op 26 februari 1810 als wettige zoon van Petrus Josephus Vagancy en Jacoba josepha Carolina Vestrat. Belangrijk daarbij is te vermelden dat de ouders gevangen zaten aan boord van de "Waldemar" in de haven van Portsmouth. Nota: De Waldemar is een Deens oorlogschip, met 84 kanonnen, dat in beslag werd genomen bij de overgave van Copenhagen op 7 september 1807. Weer een bewijs dat Pierre Joseph en Carolina Vestras samen in het leger waren, en betrokken bij oorlogshandelingen.
Weer nieuwe vragen: Is Pierre-Joseph geboren te Gosport waar hij gedoopt is, of te Portsmouth aan boord van de Waldemar? Waar is Petrus Josephus en zijn vriendin (zij waren nog niet getrouwd) gevangen genomen, en tijdens welke campagne van Napoleon?


pagina 0.36
Bewijs 4:

Ik concentreerde mij op Frankrijk en Saint-Didier-sous-Riverie. Pas na mijn pensionering in 2003 nam ik de draad van de militaire loopbaan weer op. Op mijn vraag in het Mechelse stadsarchief, of zij gegevens hadden over de conscriptie, antwoordden zij dat er wellicht wat te vinden was in het "Modern archief". De zoektocht in de berg documenten levert mij op archiefcode 3484/3 het gegeven op dat Leemans Michel François in de leeftijd van 21 jaar 10 maanden 3 dagen met lengte van 1,745m, ingeschreven in register 14/6, vervangen wordt door Pierre Jos. Vaganey, 36 jaar, geboren te Bruxelles, chapelier. Enkele dagen later 21 floreal an 7 (10 mei 1799) vertrekt hij naar zijn eenheid. Hetzelfde gegeven vind ik terug in document N° 3484/1 met de vermelding:" Il a ete remplacé p enr le volent du dit Pierre Joseph Vaganey Natif de Bruxelles, le 15 flore. an 7".
Indien u meer wilt weten over de conscriptie (log eerst aan) zie:http://vaganee.eu/index.php?page=Pierrot.html#conscriptie Dus nogmaals het bewijs dat Pierre Joseph toegetreden is tot het Franse leger als vervanger op 15 floreal van het jaar 7 (4 mei 1799), en dat hij vertrokken is op 21 floreal van hetzelfde jaar (10 mei 1799). De gegevens om verder te zoeken in het rijksarchief zijn nu bekend. Een nieuwe vraag aan het Rijksarchief heb ik nog niet gesteld maar ga ik snel doen.

Het verder onderzoek.

In datzelfde jaar 2003 deed ik, bij een bezoek aan Parijs, een poging om meer informatie te vinden over onze voorvader in het Château de Vincennes. Ik arriveerde er op een maandag. De kantoren waren gesloten! Na enig aandringen, met het excuus dat ik speciaal van België kwam, en na een onderhoud met de commandant van de archiefdienst, liet deze man mij binnen. Ikzelf kon geen opzoekingen doen omdat er geen personeel aanwezig was, maar men verwees mij naar de documenten van de serie Yj deel 6 tot 17. Omdat ik zinnens was half september 2013 Parijs te bezoeken met de mobilhome, ben ik in de "GUIDE DES ARCHIVES ET DE LA BIBLIOTHEQUE" van Jean-Claude Devos en Marie-Anne Corvisier-De Villele, op zoek gegaan naar de verschillende documenten die best geraadpleegd zouden moeten worden.
In de belangrijke serie "Y", waarin zeer veel persoonlijke gegevens te vinden zijn van alle militairen die ooit in het Franse leger gediend hebben tussen 1716 en 1870, op de allerlaatste pagina (p329) en op de allerlaatste regel onder de benamingen "Divers", "Personnel civil" en "Subdivisions", de juiste archiefcode waaronder ik kan zoeken.

Divers (p329)
Yi femmes militaires et cantinières, 1791-1900
Voor Yi zou het mogelijk zijn informatie te vinden over Carolina Vestras die "Marketenster " was in het leger.

Yjprisonniers de guerre français et étrangers, 1792-1874 in de onderdelen 6 tot 17.
Het ministerie van oorlog had in 1812 een dienst in de "Cinquième division : retraites" die zich speciaal bezig hield met de krijgsgevangenen: "Bureau des prisonniers de guerre".
Voor Yj kan er vermoedelijk over Carolina Vestras en Pierre Joseph iets gevonden worden.

Personnel civil et d'administration(p329)
5Yg personnel civil, 1806-1853
Onder deze code kan wellicht iets gevonden worden over Carolina Vestras.

Subdivisions (p324)
16 Yc volontaires nationaux, 1791-1793
Hier is er iets minder kans om iets te vinden omdat het mogelijk gaat over uitsluitend Franse vrijwilligers. Het zou natuurlijk wel kunnen, omdat de Zuidelijke Nederlanden vanaf 1794 ingelijfd waren bij Frankrijk dat men Vlaanderen ook beschouwde als nationaal grondgebied. Temeer daar er vanaf 1794 negen nieuwe Franse départemnten gecreëerd waren door het Directoire, o.a. het departement van de "Deux Nethen" waarin Mechelen lag.

23 Yc troupes auxiliaires, cohortes, régiments étrangers, an VII-1815

18 Ycdemi-brigades de 2em formation, an V - an XII (sep 1796-sep 1804)
Omdat onze voorvader Pierre Joseph inglijfd was in de 5de demi-brigade op 4 mei 1799 is het mogelijk dat informatie over hem te vinden is.

23 Yc troupes auxiliaires, cohortes, régiments étrangers, an VII-1815
Wellicht kan ook hier iets gevonden worden.

Naar mijn gevoel is er het meeste kans om een spoor van Pierre Joseph te vinden in de series Yi, Yj, 18Yc. Bij het zoeken naar de activiteiten van zijn echtgenote onder Yi is de kans groter omdat het aantal te onderzoeken personen merkelijk kleiner is dan bij de verschillende regimenten.

Afhankelijk van het resultaat van het onderzoek van vorige referenties kan ook verder gezocht worden in de hiernavolgende onderdelen:


pagina 0.35

Serie B (p 84)
B1 armées de la subdivision Nord, 1791-1801
Het grondgebied van de noordelijke divisie gaat van de noordzee tot aan Longwy en de bezette gebieden boven de noordgrens van Frankrijk. Dit komt overeen met les armées du Nord, de Ardennen, Samber en Maas, Batavia, Gallo-Batavia.
Mogelijk is hier ook iets te vinden over de inkwartiering van Pierre Joseph te Nieuwpoort.

Serie C (p 89)
C4 armée d’Italie, 1803-1814
Omdat de 5e demi-brigade, waarin Pierre Joseph ingelijfd was, ook deel uit maakte van "l'armée d'Italie", kan er mogelijk informatie gevonden worden in dit deel van het archief.

Serie I
1I Registres de correspondance des divisions militaires, 1790-1830
Is een fragmentaire serie die onvolledig is en niet cronologisch geklasseerd, uitgezonderd Corsica.

Serie O
O15 (div. 4 section 7)
O15 A Cartes générales
O15 B Pays-Bas espagnols puis autrichiens, Belgique
O15 C Provinces unies puis royaume de Hollande
O15 D Grand duché de Luxembourg

Contact met het archief van Chateau de Vincennes

Om zeker te zijn dat ik zo weinig mogelijk tijd verlies door te zoeken onder codes die niet relevant zijn, heb ik op 12 november 2013 mijn vraag gesteld aan de archiefdienst van Chateau de Vincennes. Hun antwoord op 10 december 2013 was het volgende:

Best opzoeken in codes:

- GR 18Yc 9 à 11 betreffende de 5° demi-brigade d'infanterie de ligne
- GR 21Yc 42 betreffende het 5° regiment d'infanterie de ligne
- GR 22YC 41 betreffende 5° regiment d'infanterie légère

Dit is eveneens terug te vinden in "GUIDE DES ARCHIVES ET DE LA BIBLIOTHEQUE" op pagina 324.
- 18Yc demi-brigade de 1° formation an V - an XII
- 21Yc infanterie de ligne 1° à 156° regiment, 1802-1815
- 22Yc ubfabterue légère, 1° à 37° regiment, 1802-1815

Parijs, Chateau de Vincennes

Op donderdag 12 september 2013 arriveerden wij in Parijs met de grote verwachting om in de 100 lopende kilometer archiefdocumenten onze voorvader Pierre Joseph Vaganey en zijn echtgenote Carolina Vestras terug te vinden. De grote parking op de Esplanade Saint-Louis was overvol. Eén plaatsje restte ons om de mobilhome te parkeren. Eens geïnstalleerd gingen wij langs de achterzijde het kasteel binnen. Links en rechts le pavillion du Roi en, le pavillon de la Reine waarop in grote letters stond: "Service Historique de l'Armée". Op de centrale toegangsdeur van het pavillon du Roi plakte een mededeling : " De dienst is uitzonderlijk gesloten tot en met 28 september ". Bij navraag bleek dit het gevolg te zijn van een massale verhuis van archiefstukken die meer tijd in beslag nam dan voorzien.
De vroegere bibliotheek en het gedeelte van de archieven van l'armée de Terre was in 2003 inderdaad gevestigd in het wapenpavillioen en is onlangs verhuisd naar het pavillon du Roi. Bovendien konden wij wegens opendeur activiteiten geen gebruik maken van de parking van 16 september tot 2 oktober. Resultaat: wij zouden nog een derde keer naar Parijs moeten komen zoeken naar Pierre-Joseph Vaganey.

De doorbraak

Bewijs 5

Volgens bewijs n° 4 had ik alle elementen, om met succes verdere opzoekingen te doen in het Rijksarchief te Brussel. De gevraagde datum (15 floreal van het jaar 7 (4 mei 1799)) en plaats (département Deux Nèthes, Mechelen)van de indiensttreding van Pierre Joseph was bekend. Ik moest alleen nog het juiste adres van het Rijksarchief kennen. Dat zocht ik op het internet. Verrassend genoeg vond ik daar ook de mogelijkheid om op naam te zoeken tegelijkertijd in verschillende gemeenten.
Op 25 oktober 2013 doe ik de test en typ: "Vaganey" in als zoeknaam. Tot mijn verrassing verschijnt er slechts één resultaat op de gemeente Nieuwpoort. Ik vond het bijzonder eigenaardig dat de naam in Nieuwpoort zou voorkomen. Bij het openen van de akte lees is het volgende:


pagina 0.34
Gemeente: Nieuwpoort
Inhoud: Geboorteakte
Aktedatum:4-8-1800
Opmerking: 04/08 om 3u. Pierre (sr) is tamboer bij de 7de compagnie van het 2de bataljon van de 5de demi-brigade. Jacqueline is fa van Antoine & Elisabeth DECEUSTER.
Naam kind: Pierre Joseph Vaganey
Geboorteplaats: Nieuwpoort
Vader: Pierre Joseph Vaganey
Geboorteplaats: Brussel
Leeftijd: 31 jaar
Woonplaats: Nieuwpoort
Beroep: Militair
Moeder: Jacqueline Josephine Vestras
Geboorteplaats: Mechelen
Leeftijd: 27 jaar
Woonplaats: Nieuwpoort

Embleem van de 5e demi-brigade op 3 ventôse an 7 (21 februari 1799)
waarin Pierre-Joseph werd ingelijfd op 15 floreal an 7 (4 mei 1799)


















Na meer dan 40 jaar zoeken had ik het groot lot gewonnen. Zonder de moderne technologie van het internet zou dit onmogelijk geweest zijn. Ik kon onmogelijk in alle gemeenten van België gaan zoeken naar een niet bekende gebeurtenis.
Een totaal onverwachte geboorte op 4 augustus 1800 na de indiensttreding van Pierre Joseph in het leger op 4 mei 1799, en bovendien de vermelding van zijn legereenheid. Vermoedelijk was dit de eerste legerplaats van Pierre Joseph en zijn vriendin na zijn inlijving in Mechelen. Dit betekent dat hij slechts aan de campagnes van Napoleon kan deel genomen hebben na augustus 1800. Er was weer een bewijs geleverd. Pierrot was werkelijk tamboer in het leger, en was ingelijfd bij de 5de demi-brigade van het Franse leger.

De campagnes van Napoleon waar Pierre-Joseph werkelijk kan aan deel genomen hebben zijn:

1792-1797 Oorlog tegen Oostenrijk, Pruisen, Spanje, Groot-Brittanië, Nederland
1796-1797 Italiaanse veldtocht o.l.v. Napoleon
1799-1802 Oorlog tegen Rusland, Groot-Brittanië, Oostenrijk, het Ottomaanse Rijk, Portugal, Napels en de Pauselijke Staten.
1804-1806De oorlog met Engeland en Rusland
1806-1807De oorlog met Engeland, Pruisen en Rusland
1807-1808Oorlog met Engeland en Portugal
1808-1809Oorlog met Engeland, Portugal, Spanje en Oostenrijk
1809-1811Oorlog met Engeland, Portugal en Spanje
1812-1813Oorlog met Engeland, Portugal, Spanje en Rusland
16-19 okt 1813De slag bij Leipzig. Met Rusland, Pruisen, Oostenrijk
en Zweden tegen Frankrijk versterkt met Poolse,
Italiaanse en Duitse troepen
1814De invasie
1814-1815De eerste restauratie
1815De eerste 100 dagen van Waterloo

Omdat onze voorvader Louis geboren is in Gosport Engeland in 1810 tijdens de gevangenschap van zijn vader en moeder, kan het bijna niet anders dan dat Pierre-Joseph gevangen genomen is tijdens de campagne van 1809-1811 met Engeland, Portugal en Spanje. Afhankelijk van de duur van zijn gevangenschap heeft hij de campagnes erna wel of niet meegemaakt.

Om de juistheid van alle data te kunnen garanderen geef ik de voorkeur aan het origineel van de akte of aan een digitale kopie van het origineel. Trancripties kunnen altijd fouten bevatten. Daarom heb ik een digitale kopie gevraagd aan het Rijksarchief te Brugge. De teleurstelling was groot te vernemen dat het geboorteregister van 1797-1800 van Nieuwpoort vermoedelijk vernietigd is tijdens de oorlog. Omdat ik daar mijn twijfels bij heb, heb ik informatie gevraagd aan de gemeente Nieuwpoort. Dit leverde voorlopig nog geen resultaat op. Nu op weg naar Parijs met een karrevracht aan vragen die om een antwoord smeken. Met hoop op succes.


pagina 0.33

Nieuwe vragen

Elk antwoord roept nieuwe vragen op. Wat is een demi-brigade? Waar was Pierre-Joseph ingekwartierd? Welke campagnes heeft hij meegemaakt? Wat is de geschiedenis van de 5de demi-brigade? Wat was de functie van deze brigade? In welke regimenten heeft hij nog gediend? Hoeveel verdiende hij? Hoe werd de demi-brigade samen gesteld? Wat was de reden waarom Pierre-Joseph en Carolina Vestras beiden naar het leger trokken?
Allemaal vragen waarnaar ik nu op zoek ga en die binnen afzienbare tijd zullen beantwoord worden. Er is nog veel zoekwerk nodig om inzicht te krijgen in de ingewikkelde structuren van "La grande armée" van Napoleon". Wie durft nog zeggen dat geschiedenis saai is, zeker wanneer zij raakvlakken heeft met onze persoonlijke familiegeschiedenis?

Nieuwe afspraak na mijn bezoek aan Parijs.

Wilfried Vaganée °1943

Naar boven

A24: Ingevoerd: 22 mar 2013

Een portret van Frank Vaganée stadsartiest te Mechelen

Bekijk het boeiende portret van Frank Vaganée op Youtube.
Youtube









Naar boven

pagina 0.32
A23: Ingevoerd: 24 mar 2013

Bestaat de hoeve Vaganée & Bagard echt te Saint-Martin-de-Cornas?

Eerste document

La France par cantons et par communes met op pagina 117 volgende vermelding: "Nous croyons que la fondation de cette chapelle fut faite par le Bénédictins, car il semble incontestable que la ferme appelée Vaganée-et-Bagard a servi de résidence à ces moines; tout dans sa contruction et sa distribution même explique la destination de cette habitation ".


Gemeenten arrondissement Lyon

In een monografie voor het département van de Rhône, met de stempel van de bibliotheek van Lyon in 1895, vinden wij voor het gelijknamige arrondissement een beschrijving van alle gemeenten, waaronder van pagina's 116 tot 118 Saint-Martin-de-Cornas (zie onderstaande link en foto),

In september 2012 gaf Mark mij dit document, afkomstig van een willekeurige zoekopdracht op het internet onder de naam "Vaganée", waarin vermeld werd dat een kapel te Saint-Martin-de-Cornas zou gebouwd zijn door benedictijnen die tijdens de bouw verbleven in de hoeve "Vaganée-et-Bagard". De spelling van onze naam is identiek aan de huidige spelling. Het gaat over een zeer oude kapel in byzantijnse stijl die opgedragen was aan Saint-Martin. In de kapel bevindt zich het beeld van Saint-Martin met inscriptie 1661, evenals het kruisbeeld buiten de kapel met hetzelfde jaartal.

Op het eerste gezicht lijkt het de kapel van St-Martin-de-Cornas te zijn die op de foto hiernaast is weer gegeven.

In die tijd was het een bedevaartsoord met een speciale devotie voor Saint-Lazare ter genezing van zieke kinderen.

Vermoedelijk was er voor 1850 een pastoor. Daarna werd de kapel toegewezen aan de pastoor van Chassagny 5 à 6 km daar vandaan.


Kapel Saint-Martin

De bouw van de kapel zou kunnen afgeleid worden uit een schenkingsakte van het jaar 1392, waarbij de Edele heer Jean Maréchal de Saint-Priest aan de religieusen van de Koninklijke abdij van Val-Benotte "le fief de Cluselle" (vermoedelijke een stuk grond met die naam) schenkt. Meteen daarna wordt op een van de weiden die tot die eigendom behoren een kapel gebouwd ten diensten van de eigenaars. Op dat ogenblik kreeg zij de titel van Saint-Lazare. Alle bewoners van de omgeving maakte er gebruik van tot in 1751 er een onenigheid ontstond tussen de pastoor van Echalas en de nieuwe eigenaar Mr. Bern. Ten gevolge van het proces dat daarop volgde werden alle relieken overgebracht naar de parochiekerk van Echalas. Dit doet vermoeden dat Echalas niet zo ver van de kapel gelegen was.























pagina 0.31
Belangrijk bij het hele verhaal is dat: "na een overstroming van de Gier, de kapel vernield werd en heropgebouwd op een locatie meer ten zuidwaarts".

Na de benedictijnen verbleef er gedurende zeer lange tijd een kluizenaar. Door zijn devotie en mogelijke opbrengsten verdacht men er hem van over veel geld te beschikken. Hij werd door enkele bandieten vermoord. Dat weerhield de bedevaarders er niet van om hun devotie voor Saint-Lazare verder te zetten. De pastoor van Echalas verzorgde er de diensten ten voordelen van zijn parochie.

Begin december 2012 ben ik op zoek gegaan naar de kapel, en nog belangrijker naar de boerderij Vaganée et Bagard. Op onze terugweg van Spanje ben ik gestopt in Saint-Martin-de-Cornas, overigens niet zo ver van Saint-Didier-sous-Riverie (9,6km), op zoek naar de hoeve die onze naam draagt.

Voor mij was het vrij duidelijk waar zich de betreffende kapel en de hoeve zich moest bevinden. Ik had haar foto op het internet gevonden. Direct naast de kapel stond er slechts één woning wat vermoedelijk de in de originele tekst genoemde pastorij kon zijn. Honderd meter verder was er een hoeve. Hopelijk "la ferme Vaganée et Bagard".


Mr Escoffier

Kapel en pastorij

Hoeve Vaganée?

Een vraag aan zijn bewoner leverde niets op. De huidige bewoner kon mij alleen vertellen wie de vorige boer was, maar wist in het geheel niet of de boerderij ooit de naam "Vaganée et Bagard" had gedragen. Om meer uitleg stuurde hij mij naar de vorige eigenaar, Mr Escoffier, die aan genealogie deed en wellicht meer kon weten. Zeer interessant gesprek over familiekunde en de familie Vaganey/Vaganay, maar geen verdere verklaring over het mogelijke bestaan van een hoeve met die naam.

Hij stelde ons, Frieda en ikzelf, voor om dichter bij de rivier de "Gier" naar een ruïne te gaan zien die mogelijk verband kon houden met de kapel van Saint-Lazare of de boerderij vanwaar uit zij de bouw van de kapel zouden geleid hebben. Een hele bergaf midden in het bos. Een totale ruïne met slechts enkele muren zichtbaar juist boven de grond. Voor mij onwaarschijnlijk omdat het veel te ver was van de huidige kapel te Saint-Martin-de-Cornas. Het was bovendien nog relatief (20 à 30m) hoog ten opzichte van der rivier de Gier zodat overstroming zeer onwaarschijnlijk was.

Gelukkige bijkomende vondst

Geïnteresseerd door de kleine kapel met een kleine binnenplaats die erbij hoorde ben ik die ommuurde ruimte even gaan verkennen. Het was een kerkhof van enkele tientallen, misschien honderd vierkante meter groot met slechts één grafsteen waarop stond:


Graf Jean Pierre Vaganay

VAGANAY JEAN PIERRE
NE A COUR-ET-BUIS ISERE
DECEDE A SAINT-MARTIN-DE-CORNAS
LE 10 FEVRIER 1870 A L AGE DE 70 ANS

Daar in de streek heb ik al tientallen kerkhoven bezocht, maar nooit heb ik zo snel een gelukkige vondst gedaan. De vragen die bij mij meteen opkwamen waren: Behoort


pagina 0.30
deze Vaganay tot onze familietak, en heeft hij iets te maken met de boerderij Vaganée en Bagard? De naam alleen gaf mij onvoldoende aanwijzing over zijn afkomst. Er zijn tientallen Jean Pierre Vaganays in onze stamboom. Een zoektocht in mijn gegevens op naam van Saint-Martin-de-Cornas leverde meteen een aantal mogelijkheden op, o.a. een Jean Pierre Vaganay, die geboren was op 20 ventôse an 8 te Cours-et-Buis ( dit is een datum uit de Franse Revolutionaire kalender, en komt overeen met 11 maart 1800). Ontegensprekelijk dezelfde persoon van de grafzerk want die was overleden in 1870 en had de leeftijd van 70 jaar.

Hij behoort tot de tak "Eparvier" (EP) met stamvader Claude Vaganay °ca 1680 (zie website Vaganee http://vaganee.eu/index.php?page=nietverwant.html ). In deze tak zijn 82 personen opgenomen. Zij woonden vooral in de gemeenten Solaize, Cour-et-Buis, Saint-Martin-de-Cornas. Zijn ouders waren Claude Vaganay °1758 in Solaize en Claudine Perrier °1772 mogelijk te Cours-et-Buis.

Hij was gehuwd met Barthelemie Richard en had drie kinderen twee zonen en een dochter. De twee jongsten waren geboren te Saint-Martin-de-Cornas, een gemeente die nu (2013) hoort tot Givors Nord, en niet ver gelegen is van het nu verlaten "Canal de Givors".


Canal de Givors dubbele sluis

Canal de Givors
en sluis

In 1825 , dus op 25-jarige leeftijd was Jean Pierre sluiswachter op het kanaal van Givors dat parallel loopt aan de rivier de Gier. Zijn zoon Henri-Charles werd ook sluiswachter in 1851. Het sluizencomplex waar zij vermoedelijk werkten ziet u op de onderstaande foto's. Het bevindt zich in de nabijheid van Tartaras op 7,8 km van Saint-Martin-de-Cornas in de vallei van de Gier.

Belangrijke vaststelling

Omdat er geen enkele aanwijzing in de buurt gevonden werd van de boerderij Vaganée et Bagard stelde ik mij de vraag of de kapel die door het internet werd aangegeven als de kapel van Saint-Martin-de-Cornas, wel degelijk de kapel was waar ik naar op zoek was?

Bij nader inzien geeft de tekst aan dat de kapel zich bevindt op de oever van de Gier, want zij is, ten gevolge van een overstroming, weggespoeld, en daarna meer zuidwaarts heropgebouwd nabij Echalas. Bovendien zou de kapel gebouwd zijn in Bysantijnse stijl, (met ronde gevels en koepels)wat duidelijk niet het geval is op de bijgevoegde foto. De kapel die ik onderzocht staat op een heuvel relatief ver van de rivier de Gier en kan dus onmogelijk overstroomd geraken. Bovendien is de afstand tot Echalas bijna 7 km. Ik moet dus op zoek gaan naar een andere kapel waar zich de boerderij Vaganée en Bagard in de buurt moest bevinden.

Om daar meer duidelijkheid over te krijgen nam ik contact op met Bernard Vaganay (uit de tak Jeury met 1079 leden; zie website Vaganee.eu), de eerste adjunct van de Maire van Saint-Andéol-le-Chateau, een buurgemeente van Saint-Martin-de-Cornas op slechts enkele honderden meter. Hij bezorgde mij een document dat geen twijfel meer liet over de kapel naar waar ik op zoek was. Dit document is afkomstig van de Bibliothèque munichipale de Lyon van de dienst "Le Guichet du savoir". Deze dienst laat toe langs de pc informatie te vragen over alle mogelijke onderwerpen.

Tweede document

http://www.guichetdusavoir.org/viewtopic.php?f=2&t=23228
Volgens deze bron Le dictionnaire des rues et sites locaux de Givors is er sprake van een lieu-dit (gehucht) en een kapel St Lazare die gesitueerd was op de oevers van de Gier tussen Givors en Saint-Romain-en-Gier. Van de kapel is er al sprake in 944. Zij werd als parochiekerk zonder pastoor toegewezen door een ordonnantie van de aartsbisschop Amblar (de Thiers) (958-979) van het aartsbisdom van Lyon.

De tekst zegt dat de gite van de kapel Saint-Lazare bestond uit een wei, schuren als slaapplaats voor de pelgrims en een eenvoudige drankgelegenheid de naam van hotel niet waardig. Bestemd als toekomstige parochiekerk is de oorspronkelijke concentratie van 3 gebouwen nooit uitgegroeid tot een volwaardige parochie. In een boek over de gemeente Echalas wordt melding gemaakt van de pelgrimage voor Saint-Lazare . De kapel ligt op de oude gallo-Romeinse route. De verering voor Saint-Lazare zou mee gebracht zijn door de monniken en abdijen van "le battelier du Rhône". Rond 1184 viel de kapel onder de bevoegdheid van


pagina 0.29
de abdij van Savigny en later onder deze van Valbenoîte. Van 1550 tot 1638 vonden de opeenvolgende kleuzenaars er onderdak. Vanaf dat jaar deden de priesters van Saint-Romain-en-Gier en deze van Echalas de diensten, overigens niet dagelijks. Saint-Lazare is leeggehaald door de eigenaar, Ennemond Berne, van de naburige wei in 1851 die zich bekloeg over het lawaai van de bedevaarders. Vandaag is, volgens de website van Givors, de kapel verdwenen. Haar vroegere locatie is niet met zekerheid bekend.
(http://www.givors.fr/Territoire/Patrimoine-givordin/Le-Patrimoine-Historique ) Vermoedelijk is dit ook het geval met de boerderij Vaganée et Bagard die tijdens de bouw van de kapel zou gebruikt zijn.

Besluit:

- Het gaat, in de twee documenten, wel degelijk over dezelfde kapel omdat:

In beide documenten is er sprake van een bedevaartsoord voor Saint-Lazare.
In beide documenten wordt er gesproken van de abdij van Valbenotte (doc. 1) en Val Benoîte (doc.2)
In beide documenten is er sprake van kluizenaars die er hun intrek hadden genomen. "Après les Bénédictins, un ermite y séjourna longtemps" (doc.1)
In document 1 is de kapel leeg gehaald door M. Bern. In document 2 door Ennemond Berne.

- Zij was gelegen aan de oever van de Gier tussen Saint-Romain-du-Gier en Givors, en is door een overstroming weggespoeld.
- Als de kapel gebouwd was in 944, dan bestaat de naam Vaganée al vanaf die periode.

Naar boven

A22: Ingevoerd: 30 dec 2012

Jean Pierre Vagan Chansonnier


Jean Pierre Vaganay
Jean Pierre Vagan, pseudoniem voor Jean Pierre Vaganay is een begenadigd zanger afkomstig uit Lyon nu wonende in de USA. Hij is mogelijk aan te knopen aan een van de vele familietakken Vaganay uit Lyon en omgeving. Hij heeft mij beloofd al de nodige informatie te verschaffen. Meer gegevens over hem en zijn muziek is te vinden op http://www.jeanpierrevagan.com/biographie/










Naar boven

pagina 0.28
A21: Ingevoerd: 24 okt 2012

Guido Vaganée burgemeester/bourgemestre de van Bonheiden


Guido Vaganée
Bij de verkiezingen van 14 oktober 2012 haalde de NV-A in Bonheiden, waarvan Guido de voorzitter is sinds 2005, 25,05% van de stemmen en 6 zetels. Een coalitie, gesloten met de CD&V (5 zetels) en Groen (3 zetels), leverde hem een meerderheid van 14 op 23, en de burgemeesterssjerp op. Bij dezen wenst de gehele stam Vaganée hem van harte proficiat.



Meer informatie vindt u op de website van het nieuwsblad www.nieuwsblad.be






Naar boven

pagina 0.27
A20: Ingevoerd: juli 2012

Bart Vaganée haalt 6 toppen in het Mont-Blanc-massief


© Foto Bart Vaganée

© Foto Bart Vaganée
Mont Blanc du Tacul (4248 m) 2x, klimroute Contamine Grisolle
Domes de Miage (3674 m), met top oost 3673 m, top west 3670 m, centrale top 3633 m, en col de Miage 3367m
Aiguille du Midi (3842 m)2x klimroute Arête des Cosmique
Point Lachenal (3613 m) klimroute traversée
Aiguilles Crochues zuidtop (2840 m) klimroute Voie Ravanel
Aiguillette d'Argentière (1893 m), klimroute Arête NE intégrale en L'Etagne

Uitvoerig verslag vindt u vanaf september 2012 op de blog van Bart: http://rockandiceclimbing.blogspot.com/










Naar boven

pagina 0.26
A19: Ingevoerd: 29 apr 2012

Astrid Vaganée beste "Junior-Journalist" in haar leeftijdscategorie, van het Davidsfonds


Laureaten junior journalis 2012.
Astrid Vaganée eerste links.
Midden Kristien Maes
Op zondag 29 april maakte het Davidsfonds de vier nationale laureaten van de Junior Journalist-wedstrijd 2012 bekend tijdens een spetterend eindfeest op Festival aan Zee in De Panne. Uit maar liefst 36.531 deelnemers uit 800 scholen, ingedeeld in 4 leeftijdscategorieën, selecteerde een jury van bekende auteurs en journalisten twee jongens en twee meisjes als eindwinnaars van Vlaanderens grootste schrijfwedstrijd voor jongeren.
In de Clubtent van Festival aan Zee werden dé vier Junior Journalisten 2012 van Vlaanderen bekendgemaakt. Juryleden waren Michael De Cock, Goedele Wachters, Stef Wauters en Annelies Rutten. Ketnet presentatrice Kristien Maes maakte de vier laureaten bekend met als eerste in reeks 1, Astrid Vaganée uit Kapelle-op-den-Bos, met het fantasierijke 'Mijn computer praat met mij', waarin ze vertelt hoe haar computer haar helpt om de Junior Journalist-wedstrijd te "winnen".
Zij werd overladen met onder andere een grote boekenstapel tot 700 euro, redactiestage bij Ketnet en Het Nieuwsblad, vakantieweekends van Park Molenheide, een ontmoeting met haar favoriete auteur of journalist, gsm … Bovendien wordt het winnende interview van een van de laureaten in Het Nieuwsblad gepubliceerd en verschijnt het winnende opiniestuk in Knack. Ook de scholen van de "winnaars" werden in de bloemetjes gezet met een boekenpakket ter waarde van 350 euro.
Meer info via www.netlog.com/juniorjournalist, en www.davidsfonds.be.
Een welgemeende proficiat voor deze opmerkelijke prestatie.

Mijn computer praat met mij

Op een zonnige herfstdag in de maand oktober waren alle kinderen van de buurt buiten aan het "spelen". Sommigen speelden voetbal en anderen gingen steppen. Liesje speelde met haar vriendinnetje Charlotte. Ze gingen binnen een grote puzzel halen. Opeens hoorde Charlotte iets. Ze trilde van angst. 'Biep, biep', hoorde Liesje ineens. Het was dus toch waar! Er zat echt iemand in de kamer. Maar wie dan? En waar? Ze keken onder het bed en in de kast, maar ze zagen niemand. Ze hoorden het rare geluidje nog een keer. Charlotte hoorde iets in de computertas. Liesje keek nieuwsgierig in de witte tas met rode hartjes, maar ook daar vond ze niets. 'Misschien is het de laptop zelf?', zei Charlotte. Liesje deed de computer voorzichtig open en zag een gezichtje op het scherm. De grappige smiley knipoogde naar hen. Charlotte schrok. Opeens bewoog ook zijn mond en ze hoorden weer: 'biep, biep'. Ze hadden de schrik van hun leven. De computer praatte weer. Nu stelde hij een vraag. 'Wil je me even poetsen? Ik ben al jaren niet meer in bad geweest!' Charlotte lachte: 'Ik kan je toch niet onder de douche stoppen!'. Liesje stelde voor om een borsteltje te halen en de laptop daarmee af te stoffen. Even later blonk de computer alsof hij net uit de winkel kwam. Charlotte vroeg hem hoe hij heette. 'Ik heet Simon', antwoordde de pc fier. 'Kan je voor mij wat letterkoekjes gaan halen. Ik heb zo'n vreselijke honger…' 'Computers kunnen toch niet eten', zei Liesje. 'Toch wel, hoor. Hoe toveren we anders al die lettertjes op het scherm?'

Charlotte ging beneden in de snoepkast letterkoekjes halen. Ze stapte er trots Liesjes kamer mee binnen. Simon vertelde: 'Oke, meisjes, dit is een groot geheim. Dus jullie moeten beloven het aan niemand door te vertellen. Ik heb hier opzij toch een knopje zitten dat niemand gebruikt, he. Als je het opent, kan je er een letterkoekje in stoppen. Probeer maar!' 'Goed', zei Charlotte en ze stopte het letterkoekje in het gaatje. Simon vond het lekker, maar met één koekje had hij natuurlijk niet genoeg. Hij vroeg nog een kilo koekjes. Liesje dacht plots aan haar opstel dat ze voor een wedstrijd tegen na de vakantie moest schrijven. Ze had nog altijd geen idee waarover het zou gaan en het was al vrijdag. Misschien kon Simon haar wel helpen? 'Simon, wat vind je hiervan? Jij schrijft mijn opstel in ruil voor een megapack koekjes?' Dat vond Simon geen slecht idee. Charlotte was het er niet mee eens. Volgens haar speelde Liesje vals. Toch stopte Liesje stiekem 10 letterkoekjes in het gaatje en daar verscheen de titel al: 'Mijn computer praat met mij'.

Charlotte moest plots dringend weg. Ze moest van haar moeder een mandje met vanillewafeltjes naar haar zieke grootmoeder brengen en ze wilde de boze wolf niet tegenkomen in het bos. Zeker niet als het al donker was. Liesje vond het helemaal geen probleem dat haar vriendin moest vertrekken. Nu was ze lekker alleen om haar plannetje uit te voeren. Ze propte de hele zak letterkoekjes in het gaatje en de volgende dag was het opstel al klaar. Liesje lachte: 'Joepie, nu nog alleen naar het Davidsfonds sturen en hopen dat ik win'.

Na een half jaar kreeg ze een uitnodiging om naar de prijsuitreiking van de wedstrijd te gaan. Liesje nam de trein. Die had zoals gewoonlijk vertraging. 'O, nee! Te laat!' Van de zenuwen plaste ze bijna in haar zondagse broek met ruitjes. Gelukkig was het maar 5 minuten van het station tot aan de feestzaal. Toen ze binnenkwam, zag ze heel veel volk. Het rook er lekker naar paprikachips en limonade. Een vriendelijke mevrouw riep haar op het grote podium. Liesje straalde van geluk. Zij zou de eerste prijs krijgen, dat was nu wel duidelijk. 'Oké, Liesje Van Achter', zei de mevrouw, 'jij eindigde op de laatste plaats.' Liesje had het niet helemaal begrepen en vroeg 'Waarom?' 'Je hebt teksten van andere kinderen gestolen, dat mag niet', zei de vrouw die plots niet meer zo vriendelijk was.

Verdrietig keerde ze terug naar huis. Ze had helemaal geen zin meer om te blijven. Toen ze thuiskwam, opende ze meteen haar laptop. 'Simon, waarom heb jij teksten van andere kinderen gestolen?' 'Domme meid, enk nu toch eens na, ik kan zelf toch niet schrijven. Ik heb op het internet die ideetjes van andere kinderen gevonden en hun teksten aan mekaar geplakt. Ik dacht dat niemand het zou merken.' 'Mooi niet', zei Charlotte die toevallig net binnenwandelde: 'Jullie hebben je lesje nu wel geleerd'.

Wil je weten wat een gulzigaard die Simon is? Voor dit opstel heeft hij ongeveer 4459 lekkere koekjes opgegeten. En dat allemaal voor niets!

Astrid Vaganée
6e leerjaar
De Pepel

Naar boven

pagina 0.25
A18: Ingevoerd: jan 2012

Astrid Vaganée wint voorronde "Junior-Journalist" van het Davidsfonds


Astrid Vaganée
Het talent in onze stam blijft niet alleen beperkt tot de wereld van de volwassenen. Ook onze jeugd levert bijzondere prestaties. Met het verhaal dat Astrid (dochter van Mark en Sabine) vorig jaar schreef voor de 'Junior-Journalist' van het Davidsfonds won zij de lokale voorronde in Kapelle-op-den-Bos van alle leerlingen van het 5e en 6e leerjaar van de 5 basisscholen.

Ook dit jaar heeft zij mee gedaan en gewonnen met het verhaal "Mijn computer praat met mij". Ze haalde een score van 94.5 % en won alvast 4 jeugdromans ter waarde van 65 euro.
Op 29 april wordt de nationale winnaar bekendgemaakt. De hoofdprijzen zijn dan o.a. een boekenstapel, een redactiestage bij Ketnet, een ontmoeting met een auteur en een vakantie in Park Molenheide. Er is ook een uitnodiging bij om aanwezig te zijn op de receptie en het muziekfeest in Dranouter. Daarna publiceren wij haar laatste verhaal.

Wij laten u, samen met haar, meezoeken naar het geheim van het bos

door: Astrid Vaganée

Op een warme, zonnige dag in mei speelden kinderen in het groene, zachte gras van het dorpsplein onder de kerktoren. Eén van de meisjes, Astrid, vroeg aan haar vriendinnetje,
Ona, om mee te gaan naar het bos.
"Tof" zei Ona. "Spreken we af bij de oude eik?"
"Oke" zei Astrid. "Neem jij de picknick mee?"
" Zal ik doen ,tot straks!"

Een uurtje later stonden ze zoals afgesproken bij de oude eik.
"Wat gaan we spelen?" vroeg Ona
"We kunnen een geheim van het bos zoeken?"
"Super idee…Maar, wat gaan we dan uitzoeken? "
"We kunnen uitvissen waarom gras groen is."
"Mooi! Dat heb ik me al altijd afgevraagd."
"Wow, kijk, er zit een gat in deze boom."
Ona mocht ook een kijkje nemen. Tot hun verbazing vonden ze in het gat een hele nieuwe wereld! Ze leek precies op de Freggle-grot. Dit moesten ze verder onderzoeken.

Ona dacht meteen aan haar mama. Die had nog gewaarschuwd dat ze niet vuil mocht worden, want ze had haar mooiste kleren aan. Ze moesten er iets op vinden. Als ze nu zouden vertrekken, was de wereld morgen misschien wel weg. Opeens had Astrid een idee.
"Er is een nieuwe wasserij op de hoek van de Koniginnestraat. Ik heb 5 euro bij, daar mag jij mee naar de wasserij."
"Dank je" zei Ona. "Nu kunnen we de nieuwe wereld toch nog samen ontdekken."
Het ene probleem was nog maar net opgelost, toen stonden ze voor een ander raadsel.
De doorgang naar het andere land was piepklein. Hoe konden ze in hemelsnaam binnen geraken?

"Hallo!"
"He, hoorde jij dat ook?"
"Ja, ik hoorde iemand hallo zeggen. Waar kwam dat vandaan?"
"Hallo, ik ben hier op het allerlaatste groene blaadje."
Nu zagen Astrid en Ona het ook. Op het allerlaatste groene blaadje zat een ventje zo klein als een theelepeltje. Ze vielen bijna achterover van verbazing.
"Hoi! Ik ben één van de kabouters uit dit mooie land."
"Weet jij hoe we hier binnen komen?"
"Ik weet niet of ik dat wel mag verklappen. Maar ja. Jullie zien er zo leuk uit. Vader gaat soms ook naar buiten. Dan schijnt hij met die groene machine over zijn lichaam. Jullie kunnen dat ook eens proberen."
"Dus dan word je kleiner?" vroeg Ona verbaasd.
"Precies."
De kabouter sleepte vriendelijk de machine tot bij de kinderen.
" Wat is dat zwaar zeg. Ik val bijna om!" riep het kaboutertje. "Dit is zo zwaar en groot dat ik het niet kan dragen. Pak het maar!"
"Nu moeten we over ons lichaam schijnen, he? Oke, ik waag het erop: drie twee een… Ooh, wat ben ik klein geworden. Nu is het jouw beurt .Ona"
En al in 3 seconden was Ona ook zo klein als het kabouterjongetje.
"Oke, dan neem ik jullie nu mee naar mijn land. Maar scrhik niet, want iedereen loopt er een beetje sip bij."
Ze spongen met hun drietjes in het gat vol mos en kwamen terecht in een wondere wereld.
"Wie is dit kaboutertje?" vroeg Ona en ze wees naar een dik mannetje met een groene kniebroek, een rood truitje, een paarse das en groene bretellen. Zijn schoenen leken veel te groot en zijn baard was

pagina 0.24
volgens Ona nog nooit geknipt.
"Dat is kabouter Pinnemuts."
Nu je het zegt, hij droeg ook een opvallend lange oranje muts op zijn grijze krulhaar. Onder zijn arm had hij iets wat leek op een stokbrood.
"Bonjour Pinnemuts" probeerde Astrid.
"Ja, hallo, jullie drie. Doe eens een beetje normaal"
"Ik wist niet dat ze hier Nederlands praten" lachte Astrid.
"Waarom is iedereen zo triestig?" vroeg ona.
"Is je dan daarnet helemaal niets opgevallen? In het bos is geen enkel blaadje meer groen! Het is een echte ramp!"
"O, wat erg" zeiden de meisjes in koor.
"Hier maken de kabouters de blaadjes groen."
"Ha. En hoe doen ze dat dan ?"
"Heel simpel: ze nemen een verfpot met groene verf en verven de blaadjes groen. Het probleem is alleen dat we helemaal geen groene verf meer hebben. Daarom zijn we zo verdrietig. Er zit niks anders op dan de blaadjes in een andere kleur te verven. We hebben nog heel wat potten met bruine en gele verf, maar als we die gebruiken, slagen we de lente en de zomer zomaar over. Daar zouden de mensen niet blij mee zijn, denk je ook niet?Oh ja: er is ook nog blauw: maar die kleur gebruiken we alleen voor het water. Blauwe blaadjes… dat zou een beetje belachelijk zijn, niet waar?" "Wacht, misschien heb ik wel een idee.Weet jij het Ona?" zei Astrid.
Ona had geen idee waar Astrid het over had.
"Het is toch simpel: we moeten blauwe verf met gele mengen en dan krijgen we groen. Goed idee!"
Snel riepen ze alle kabouters samen. "Aandacht iedereen, we hebben een idee voor de groene blaadjes. Kom naar de kleurrijke vergaderzaal" klonk het door de microfoon.

"Is iedereen er?" startte Pinnemuts de vergadering.
"Ja, hoor" zeiden de kabouters in koor! "We hebben een idee. We halen blauwe en gele verf en we mengen de mooie kleuren door elkaar."
"Super" riepen de kabouters.

Groep 1: blauwe verf halen
Groep 2: gele verf halen
Groep 3: alles klaar zetten
De kabouters begonnen de verf te mengen.
"Wow, dat gaat wel heel snel, he Astrid?" zei Ona.
"Dank je dat jullie ons hielpen."
"Geen dank."
"Ik heb honger" zei Ona.
"Ik zal jullie picknick halen aan de boomwortel gaan ophalen" zei het kleinste kabouterventje.
"Oh mijn groene broek is zo vuil en mijn gele t-shirt ook al" zei Ona.
"Hier is de picknick. Smakelijk."
Dat het zo'n speciale picknick zou worden, hadden de meisjes vanmorgen niet gedacht. Ze smulden al het lekkers op en er was ook genoeg voor alle kabouterbuikjes.
Daarna konden de kabouters aan de slag met hun groene verf.

Ona en Astrid namen afscheid.
"Dag, kabouter Pinnemuts"
"Tot ziens en heel erg bedankt voor jullie hulp."
Daarna gingen Ona en Astrid nog even samen in het bos spelen. Want daar waren ze toch voor gekomen. Onderweg kregen ze gezelschap van honderden kabouters die de blaadjes schilderden terwijl ze vrolijk een liedje zongen.

Terwijl het bos stilaan weer groen kleurde, liepen Astrid en Ona nog even langs de wasserij. Want die groene broek,… ja… die zag er ook niet echt groen meer uit.

Naar boven

pagina 0.23
A17: Ingevoerd: 27 feb 2012

Frank Vaganée deelt in de oscar voor de beste film-muziek


Frank Vaganée
Op 27 februari 2012 werden door Penélope Cruz Sanchez in Hollywood de jaarlijkse oscars uitgereikt voor de beste films van het voorbije jaar. Ons stamlid Frank Vaganée deelde in de oscar, toegekend voor "de beste filmmuziek" in de stomme film "The Artist" als uitvoerder en artistiek directeur van het Brussels Jazz Orchestre. Voorwaar een geweldige prestatie temeer omdat slechts enkele weken beschikbaar waren om deze muziek uit te voeren. De muziek moest daardoor direct van de partituur uitgevoerd worden.

Een indruk van deze prestatie ziet u in een interview op de VRT van Frank Vaganée en Jef Neve.

http://www.deredactie.be/permalink/1.1232173


In volgende link zie je Frank Vaganée, samen met 3 andere leden van het Brussels Jazz Orchestra, in actie bij de begeleiding van de stomme film "The Artist"
http://www.deredactie.be/permalink/1.1201951

http://www.deredactie.be/permalink/1.1260344

Frank Vaganée schrijft muziek voor St-Romboutsbeiaard

Comme directeur et saxophoniste du Brussels Jazz Orchestra, Frank Vaganée a collaboré avec le film 'The Artist' qui a obtenu plusieurs Oscars, entre autre l'Oscar pour la meilleure musique.

Le 27 février 2012 à Hollywood, on a distribué les Oscars pour les meilleurs films de l'année passée. C'était Penélope Cruz Sanchez qui a proclamé que la musique du film 'The Artist' (un film muet) a obtenu l'Oscar pour la meilleure musique. Une prestation exceptionnelle, surtout vu le fait que le Brussels Jazz Orchestra n'avait que deux semaines pour l'exécution de la musique. Les musiciens étaient presque obligés de jouer la musique à vue. En ouvrant l'adresse vous avez une impression de Frank Vaganée et de Jef Neve dans une interview du VRT (télévision Flamande).


http://www.deredactie.be/permalink/1.1232173


En ouvrant cet adresse vous voyez et entendez Frank Vaganée et 3 autres membres de BJO en accompagnant une session du film mentionné.

http://www.deredactie.be/permalink/1.1201951

http://www.deredactie.be/permalink/1.1260344

Frank Vaganée a écrit la musique pour le carillon de Saint Rombout à Malines

Naar boven

pagina 0.22
A16: Ingevoerd: 20 feb 2012

Stamboomgegevens op papier

De gegevens

Meer dan 35 jaar van speuren en noteren van alle mogelijke gegevens over de familie Vaganée levert een enorme hoeveelheid data op, letterlijk tienduizenden. Al deze informatie werd ingevoerd in het stamboomprogramma TMG (The Master Genealogist). Om u een idée te geven van de massa aan gegevens noem ik hierna de belangrijksten tot 25 januari 2012:
TYPE RECORDS GEM/PERGROOTTEDATUMTIJD
Personen7829-111343325 jan 201210:50:06
Namen88421.1376077525 jan 201210:50:06
Getuigen238173.0121722225 jan 201210:50:06
Gebeurtenissen163252.1171786525 jan 201210:50:06
Plaatsen14240.24330325 jan 201210:50:06
Verwantschappen85451.124862525 jan 201210:50:06
Bronvermeldingen312864.0213298125 jan 201210:50:06
Bronnen830.01299217 jan 201211:35:22
Links bewaarplaatsen500.0248917 jan 201211:35:24
Bewaarplaatsen460.0442425 nov 20119:52:10
Stukken18800.234008522 jan 201211:58:02
Onderzoektaken1740.02974330 dec 201112:03:44
Gekoppelde Tijdslijne00.042430 mrt 20119:00:38
Type gebeurtenissen154-1498312 nov 201110:18:32
Bron Elementen224-1008830 mrt 20119:00:44

Van het begin af aan heb ik getracht, met de bedoeling dubbel werk te vermijden, alles te noteren wat van belang is voor het terugvinden van elke datum. Naam van de gemeente, register, jaartallen, paginanummers zijn allemaal ingeschreven op de 31.286 bronvermeldingen.

Omdat ook alle naamvariaties in de loop van het leven van onze voorvaderen genoteerd werden zijn er 1013 namen meer dan er personen zijn in de database.

Indien u dacht dat daarmee alles rond was, heeft u het mis. Duizenden documenten zijn nog niet gelinkt aan personen en gebeurtenissen. Slechts 1880 stukken (meestal akten of foto's op de harde schijf van de pc) zijn dit wel, en kunnen samen met de personen opgevraagd worden. Alle stukken worden bewaard op 47 verschillende bewaarplaatsen waarvan de belangrijkste het AFV (Archief Familie Vaganée) is. Dit archief neemt een belangrijk deel van mijn bureauruimte in beslag.

Ik zie geen einde komen aan het grote werk. Dagelijks komen er documenten bij. Een blik op het internet stuurt mij naar nieuwe personen en bronnen. Hoewel ik nooit één enkele datum overneem zonder die te controleren en te vergelijken met de originele teksten van het plaatselijk archief.

Kwetsbaarheid

Zonder de moderne computertechnologie is deze gegevensverwerking ondenkbaar. Alles wordt opgeslagen. Er zijn haast geen beperkingen. Ondanks alles moet met twee belangrijke nadelen rekening gehouden worden: ten eerste de kwetsbaarheid van de techniek zelf, en ten tweede de bijzonder snelle evolutie ervan.
Twintig jaar geleden moesten alle gegevens opgeslagen worden op floppy disks, daarna op kleine disketten en vervolgens op harde schijf. Enkele jaren later was speciale apparatuur nodig om diezelfde infodragers te kunnen lezen. Daarna werd CD gebruikt, en DVD. De memorystick wordt nu veelvuldig gebruikt. Uitwendige harde schijven zijn nu in. Meer en meer wordt er gesproken van opslag op het internet. Voor de eerste floppy disk is zelfs geen leestoestel meer te vinden. De tweede uitvoering op diskette kan een speciaal leestoestel aangekocht worden. Niets laat vermoeden dat deze evolutie zal stilvallen. Bovendien worden de data opgeslagen in formaten en programma's die nu in zijn, maar wellicht binnen 10 jaar voorbijgestreefd en vergeten.

Afdruk op papier

Omdat ik een leeftijd heb (69)die, laat het ons hopen, mij mogelijk nog de tijd zal geven om het begonnen werk af te maken, heb ik besloten alle beschikbare informatie op papier uit te printen. Een drager die, als de kwaliteit dezelfde is als deze van onze voorouders, makkelijk 4 à 500 jaar kan stand houden.


pagina 0.21

Structuur van de afdruk

Alle 7829 namen worden onderverdeeld in 57 onafhankelijke familietakken die een na een aan bod komen en over verschillende boekdelen verdeeld worden met de naam "Deel 1" tot "Deel N".
Hoofdonderdeel 1:Per familietak wordt volgende indeling aangehouden:
Subdeel 1: Elke tak wordt inspringend per generatie uitgeprint zodat de familierelaties tussen verschillende personen duidelijk uit komen.
Subdeel 2: Lijst van aanverwante personen die niet voorkomen in de inspringende stamboom.
Subdeel 3: Alle personen die in de tak voorkomen worden in volgorde van hun ID-nummer afgedrukt met volgende gegevens:

1. familiegegevens, belangrijke datums (G,H,O), kinderen, mogelijk foto's en gemeenten.
2. Alle persoonlijke gegevens van de hoofdpersoon. Dit houdt in dat alle gekende belangrijke datums in het leven van die persoon gemeld worden samen met foto. Dat gaat van gebooorte over huwelijk tot overlijden, en eventueel beroep, woonplaats, verkoop, eretekens, enz.
3. Daarna volgt een lijst met alle referenties die bij elk van de datums horen. Deze referenties geven de naam van het archief waar de informatie te vinden is een verdere gegevens over register en pagina's.
4. Voor de duidelijkheid volgt daarna een lijst met de volledige benaming van de bronnen en de bewaarplaats (vb AFV, Archief Familie Vaganée, Dijleweg 84, 2820 Rijmenam).
5. Als laatste gegeven wordt een lijst getoond met namen van alle bekende getuigen die ooit optraden bij een van de gebeurtenissen van de betreffende persoon. Zo kan dit bij de doop peter of meter zijn, of bij het huwelijk de getuigen, enz.

Hoofdonderdeel 2: Lijst van alle archiefdocumenten in het AFV toegevoegd.

Hoofdonderdeel 3: Inhoud van de website.

Hoofdonderdeel 4: Achteraan de tekst worden alle voorkomende namen in een alfabetische index geplaatst zodat personen gemakkelijk kunnen worden opgezocht.

Naar schatting zal het totaal aantal pagina's oplopen tot ca 6000. Het is mijn bedoeling deze teksten in te laten inbinden zodat de bewaring in optimale omstandigheden kan gebeuren.


Naar boven

pagina 0.20
A15: Ingevoerd: 9 dec 2011

DNA-onderzoek bewijst familieband met Frankrijk

L'examen du ADN donne la preuve d'un lien de parenté avec la famille en France


Serge Vaganay

Wilfried Vaganée
Een vergelijkend onderzoek van 37 merkers in het Y-DNA van Serge en Wilfried toont aan dat 35 op 37 identiek zijn. Dit betekent dat er een absolute zekerheid (95%) bestaat dat zij beiden een gemeenschappelijke voorvader hebben binnen het tijdsbestek van 360 jaar.

In april 1975, dus meer dan 35 jaar is het geleden dat mijn vader Louis Vaganée (3), op goed geluk, schriftelijk contact op nam met ene Pierre Vaganay(793) uit Vienne 1, met als doel een mogelijke familieband tussen beiden aan te tonen. Pierre was president van een grote lakenweverij in Vienne en was daardoor vermeld in het boek "Wie is wie in Europa", waar Adolf hem gevonden had. Dit boek vermeldt de belangrijkste industrielen in Europa. Duizende archiefuren later wordt deze familierelatie met een DNA-analyse bewezen.

Na ons bezoek aan Serge Vaganay en zijn vriendin Chantal Derville begin oktober jl., en na het afleveren van zijn speekselstaal aan de Leuvense universiteit, was het wachten op de resultaten. Op 6 december werd mij het attest toegestuurd met de volgende melding: "Serge Vaganay en Wilfried Vaganée hebben met een zekerheidsgraad van 95% een gemeenschappelijke voorvader".

Van de 37 onderzochte merkers bij Serge en mijzelf stemmen er 35 overeen. Dit wordt gekwalificeerd met een "genetische afstand van 2" en de term "Zeker verwant" zie verwantschapstabel. De "Meest recente gemeenschappelijke voorvader" (TMRCA) kan gezocht worden binnen de 360 jaar of 12 generaties (indien 30 jaar per generatie) die vooraf gaan.

De werkelijkheid van het archievenonderzoek benadert het DNA-onderzoek zeer dicht. De "Meest recente gemeenschappelijke voorvader" van ons beiden is: Jean Vaganel (474) die geboren werd te St-Didier in 1700, dus 311 jaar geleden, en die gehuwd was met Jeanne Guinand (475), afkomstig van Mornant. Het aantal generaties voor de tak Vienne is 8, en voor de tak Vlaanderen is 7. Dit betekent dat niet 30 jaar maar 38 jaar per generatie moet gerekend worden voor de tak Vienne en 44 jaar voor de tak Vlaanderen.
Jean Vaganel (474) had 5 zonen en 2 dochters waaronder twee zonen: Antoine Vaganey (565) en Bonaventure Vaganey (14), die aan de basis liggen van de tak Vienne en Vlaanderen. Bonaventure (14) vertrok naar Brussel, en de zoon van Antoine (565), Fleuri (972) vertrok naar Vienne. (zie onderstaande tabel)


Louis Vaganée

Pierre Vaganay
Un examen comparatif de 37 'markers' du ADN -Y de Serge et de Wilfried a démontré que 35 sur 37 sont tout à fait identiques. Ca veut dire qu'il y a une certitude absolue (95 %) que Serge et Wilfried ont un ancêtre commun qui a vécu il y a déjà environs 360 ans !

En avril 1975 (il y a donc plus que 35 ans !) mon père, Louis Vaganée, a pris contact par écrit avec un certain monsieur Pierre Vaganay (793) de Vienne 1 (F). Il l'a fait aux petits bonheurs ! Le but était de démontrer un lien familial entre les deux. Pierre était président d'une très importante entreprise de tissage à Vienne. A cause de ce fait il était mentionné dans un gros livre, intitulé 'Wie is wie in Europa ?' (Qui est qui en Europe ?). C'est Adolf qui a trouvé le nom de Pierre dans ce livre. Des milliers d'heures de recherche plus tard, notre lien familial est démontré et prouvé avec cette analyse ADN.

Nous avons visités Serge et son amie Chantal Derville début octobre 2011. A cette occasion avons pris un peu de salive de Serge et par après nous l'avons envoyé à l'université de Louvain pour un examen ADN. On a du attendre jusqu'à 6 décembre. Ce jour là l'université nous a transmis un certificat qui sonne : " Serge Vaganay et Wilfried Vaganée ont un ancêtre commun avec une certitude de 95 % "

On a examiné 37 'markers' du ADN chez Serge et moi-même : 35 sont identiques !! Ca indique une " distance génétique de 2 ". En termes 'normaux' : " Parenté absolument sûre " ( cf. verwantschapstabel). 'L'ancêtre commun le plus proche' (TMRCA) est à situer il y a 360 ans (12 générations si on compte 30 ans par génération).

Ce que nous avons trouvé par notre examen des archives est le plus proche possible avec l'examen du ADN. " L'ancêtre le plus proche " de Serge et moi-même est : Jean Vaganel (474), né à Saint-Didier en 1700 (déjà 311 ans !!!) et qui a marié Jeanne Guinand (475), originaire de Mornant. Nous avons 8 générations pour la branche de Vienne et 7 pour la branche de la Flandre (Vlaanderen). Nous concluons qu'on doit compter 38 ans (au lieu de 30) pour la branche de Vienne. Pour la Flandre (Vlaanderen en Belgique) on doit compter 44 ans par génération.

Jean Vaganel (474) avait 5 fils et 2 filles. Parmi ces 5 fils deux excellent vraiment : Antoine Vaganey (565) (qui a généré la branche de Vienne) et Bonaventure Vaganey (14), le fondateur de la branche de la Flandre (Vlaanderen en Belgique). Bonaventure partait vers Bruxelles. Le fils d'Antoine (565), Fleuri (972) partait pour Vienne (voir tabelle ci-dessous).


Tak/Branche St-Didier-sous-Riverie
1Jean Vaganel °29 mei 1700 te/à St-Didier (F)
2Antoine Vaganey ° 3 juni 1729 te/à St-Didier (F)Bonaventure Vaganey °16 september 1730 te/à St-Didier (F)
3Fleuri Vaganey (972)° 24 juli 1758 te/à St-Didier (F)Petrus Josephus Vaganij (21) °12 februari 1769 te/à Brussel (B)
4Zacharie Vaganay (1028) ° 9 juni 1801 te/à Vienne (F)Ludovicus Vaganey (23) ° 26 februari 1810 te/à Gosport (GB)
5Joseph Vaganay (1230) ° 9 oktober 1840 te/à Vienne (F)Joannes Baptista Vaganée (1) ° 28 mei 1855 te/à Muysen (B)
6François Vaganay (765) ° 17 april 1867 te/à Vienne (F)Carolus Ludovicus Joannes Vaganée (3) °15 juli 1896 te/à Hofstade (B)
7Jean Auguste François Vaganay (797) ° 25 augustus 1908 te/à Vienne (F)Wilfried Frans Vaganée (7) °17 maart 1943 te/à Lokeren (B)
8Serge Vaganay (887) ° 6 juli 1935 te/à Vienne (F)
Tak/Branche VienneTak/Branche Vlaanderen


pagina 0.19
Beiden zijn ondernemende mensen: Zijn zoon Fleuri (972) ligt aan de basis van een van de grootste industriële weverijen in Vienne. Bonaventure (14) daarentegen komt naar Mechelen en is de vader van Petrus Josephus (21), een grote avonturier die aan de zijde van Napoleon Bonaparte ten oorlog trok tot in Nederland, waar hij twee maal gevangen werd genomen, in Kroatië en Italië. Vanuit Nederland werd hij overgebracht naar het gevangenisschip "De Waldemar"dat aangemeerd lag in de haven van Portsmouth in Engeland. Zijn zoon Louis (23) werd er in Gosport geboren. Een geschiedenis die slechts gedeeltelijk bekend is en waar nog veel opzoekingwerk nodig zal zijn in het Maritiem Museum in Londen.

Waarom kan de vader-zoonrelatie bewezen worden met DNA-onderzoek van het Y-chromosoom?

In de genetica is aangetoond dat de man altijd een X en Y-chromosoom heeft. De vrouw heeft altijd twee X-chromosomen. Hun kinderen erven altijd X en/of Y-chromosomen van hun ouders. De zonen kunnen alleen maar hun Y-chromosoom erven van hun vader. Dus generaties na elkaar wordt dit Y-chromosoom ongewijzigd overgeërfd van vader op zoon, zoals hun familienaam.

Af en toe zijn er kleine mutaties mogelijk. Indien men dus bij twee personen die in een ver verleden verwant zijn aan eenzelfde vader, dat Y-chromosoom onderzoekt, dan moet dat Y-chromosoom, op de mutaties na, volledig identiek zijn. Hoe verder in de tijd de gemeenschappelijke voorvader leefde hoe groter de kans op mutaties is. Daarom kan, omdat de mutatiesnelheid van elke merker gekend is, bepaald worden hoeveel jaren terug de gemeenschappelijke voorvader leefde.
Het aantal mutaties is een maat voor de tijd tot de "Eerste gemeenschappelijke voorvader". Daaruit wordt de afstand in "jaren" berekend. Het aantal generaties daartussen wordt daaruit afgeleid met een generatieafstand van 30 jaar. Dit is de veronderstelde generatieafstand. Zoals uit onze situatie blijkt kan daar wel wat verschil op zitten. Voor de tak Vienne is dit 38 jaar, en voor de tak Vlaanderen is dit 44 jaar.

Welke zijn de consequenties van het DNA-onderzoek voor onze familiegeschiedenis?

Door de match van het DNA van Serge en Wilfried zijn alle onzekerheden over twijfelachtige afstammingen van vorige generaties opgeklaard.

Bonaventure Vaganey, die de grote stap over 800 km van St-Didier-sous-Riverie naar Mechelen zette, is wel degelijk dezelfde persoon in Mechelen als in St-Didier, ondanks dit niet op papier kan bewezen worden.

De twijfels die bestonden over de afstamming van Louis Vaganey, zoon van Petrus Josephus, die in gevangenschap geboren werd op het gevangenisschip "De Waldemar" in Gosport (Engeland), en die pas 7 jaar na deze geboorte huwde met Carolina Vestras (22), zijn volledig verdwenen.

Het bewijs is geleverd dat 15 generaties Vaganays, Vaganeys, en Vaganée's en hun echtgenoten zich voorbeeldig gedragen hebben.

Op persoonlijk vlak betekent dit voor alle zijtakken van de tak Vlaanderen dat hun afstamming van Jean Vaganel alleen kan bewezen worden door een vergelijkend bijkomend DNA-onderzoek van een mannelijke afstammeling van deze tak. Dezelfde geldt ook voor zijtakken van de tak Vienne of van de tak St-Didier.

Welke mogelijkheden bestaan nog na dit onderzoek?

Wij moeten ons geen illusies maken dat ooit alle geheimen van de familiestamboom zullen ontsluierd worden.

Er zijn nochtans enkel zeer interessante zaken die die mijn gedachten niet loslaten. Daarbij denk ik aan de opgravingen in Mechelen op het St-Romboutskerkhof, waar onlangs nog het massagraf van slachtoffers van de Boerenkrijg gevonden werd. Op datzelfde kerkhof is op 9 juni 1801 onze voorvader Bonaventure begraven. Op welke plaats juist is niet bekend. (Onlangs vond ik dat het kerkhof verlaten werd in 1785, dus opnieuw op zoek naar de begraafplaats). Indien ooit het DNA-onderzoek van de skeletten vrij gegeven wordt, kan op basis van mijn DNA precies bepaald worden welk het skelet is van onze voorvader.

Zo ook kan met zekerheid het skelet van Petrus Josephus (21) die te Muysen 2(Hij woonde in de vijfde wijk, vermoedelijk het huidige Hofstade) overleden en begraven is op 5 augustus 1866, gelokaliseerd worden. Hetzelfde geldt voor Louis Vaganée (23) en Joannes Baptista Vaganée (1) die beiden in Hofstade begraven zijn respectievelijk op 26 oktober 1891 en 25 augustus 1931.

Nu bewezen is dat onze voorvader werkelijk van Franse afkomst is, kan onderzocht worden of alle Vaganeys uit de omgeving van Lyon behoren tot dezelfde familiegroep met eenzelfde gemeenschappelijke voorvader. Dit is alleen mogelijk indien van willekeurige Vaganays in de omgeving van Lyon een DNA-staal genomen wordt, en nadien vergeleken wordt met het DNA van Serge of Wilfried. Volgens Pierre Vaganay °1919, bekend genealoog in Lyon, zou de afkomst van alle Vaganays te situeren zijn in het gehucht La Vaganaysière, nabij St-Symphorien-sur-Coise, ten zuiden van Lyon. Met archiefdocumenten kan dit voorlopig niet aangetoond worden.
Op dit ogenblik bestaat het vermoeden dat er mogelijk twee takken Vaganays bestaan. Het DNA-onderzoek van Pierre heeft geen verwantschap aangetoond tussen onze, en zijn gemeenschappelijke voorvader. Dit hoeft niet te betekenen dat er geen gemeenschappelijke voorvader voor alle Vaganays bestaat. Het is ook mogelijk dat in de voorouderlijke lijn van Pierre iets misgelopen is. Dus op naar de volgende zoektocht.

Voetnoot:
1Brieven van 18/6/75 M06-37 en van 12/9/78 M06-58.
2Hofstade werd als zelfstandige gemeente erkend vanaf 1870.

Meer technische uitleg vindt u over enkele dagen terug op de website onder: www.vaganee.eu. Dit is een beveiligde site.
Auteur: Wilfried Vaganée
Rijmenam 10 december 2011.

Tous les deux sont des types entreprenants : Son fils Fleuri (972) a fondé une des plus grands tissages industriels à Vienne. Bonaventure (14) est parti pour Malines (Mechelen- Belgique). Il est le père de Petrus Josephus (21), un grand aventurier qui a fait les guerres Napoléonienne en Croatie, Italie et les Pays-Bas, où il fut capturé à deux reprises. On l'a transporté vers un bateau pour prisonniers, nommé " De Waldemar " qui se trouve dans le port de Portmouth en Angleterre. Son fils Louis 23) est né à Gosport. C'est une histoire peu connue. On a besoin encore beaucoup de recherches dans les archives de la Musée maritime de Londres !!

Comment est-ce qu'on peut démontrer la relation père-fils avec l'analyse du ADN ?

Dans la science génétique on peut démontrer que l'homme a toujours un chromosome X et en plus un chromosome Y. La femme a toujours deux chromosomes X. Leurs enfants héritent toujours les chromosomes X et/ou Y de leurs parents. Les fils peuvent seulement hériter leurs chromosome Y de leur père. Alors : dans les séquences des générations le chromosome Y est hérité du père vers le fils sans aucune mutation. C'est comme leur nom de famille.

De temps en temps des petites mutations sont possibles. Quand on examine le chromosome Y de deux personnes qui sont parentés à un père commun dans le passé, les deux chromosomes doivent être totalement identiques, tenu compte des petites mutations possibles. La possibilité d'une mutation est plus grande quand l'ancêtre a vécu dans un passé très lointain. On connaît la vitesse de mutation des 'markers'. C'est pourquoi on peut calculer le moment dans l'histoire ou l'ancêtre commun a vécu.
Le nombre des mutations donne la mesure du temps entre l'ancêtre commun et les gens d'aujourd'hui. A partir de ça on peut calculer en 'ans' la distance avec l'ancêtre commun. On peut alors calculer le nombre des générations, tenu compte du fait qu'on prend 30 ans pour une génération. C'est la distance supposé entre générations. Dans notre situation on voit une petite différence : pour la branche de Vienne une génération compte 38 ans. Pour la branche de La Flandres (Belgique) : 44.

Quelles sont les conséquences de la recherche ADN pour notre histoire de famille ?

A partir du résultat scientifique (recherches sur le ADN de Serge et Wilfried) il n'y a plus d'insécurité concernant les descendants incertains des générations dans le passé.

Bonavanture Vaganey qui s'est engagé dans la grande aventure de surmonter la distance (800 km !) entre St.-Didier-sous-Riverie et Malines (Mechelen-Belgique) est vraiment la même personne et à Malines et à St.-Didier-sous-Riverie. Même si on ne pouvait pas donner une preuve à partir des documents écrits.

Louis Vaganey est né en captivité dans le bateau 'Le Waldemar' à Gosport en Angleterre. Il est né de Petrus Josephus et de Caroline Vestras (22) qui se sont mariés seulement 7 ans après la naissance de Louis. Les hésitations en ce qui concerne la réalité de cette descendance sont complètements disparues.

Et voila : on a la preuve que les 15 générations Vaganays, Vaganeys et Vaganée, ont passé leurs vie matrimoniale d'une manière exemplaire.

Toutes les branches latérales de la Flandre (Vlaanderen, Belgique) et même toutes les branches latérales de Vienne ne peuvent pas donner une preuve qu'ils sont descendants de Jean Vaganel sans un nouvel examen ADN d'un descendant masculin.

Quelles ont les possibilités après cette recherche sur le ADN ?

Jamais on ne pourra dévoiler tous les secrets de notre arbre généalogique.

Quand même il y a des choses qui sont très intéressantes qui m'occupent. Récemment on avait des fouilles à Malines (Mechelen, Belgique) sur le cimetière de la cathédrale de Saint Rombaut. Là on a exhumé pas mal de soldats qui se sont battus avec des soldats de la France (en 1789). La France occupait à ce moment une partie des Pays Bas). On a enterré notre ancêtre Bonaventure dans le même cimetière le 9 juin 1801. On ne connaît pas exactement l'endroit du cimetière ou il est enterré. On ne sait jamais….si on publie les ADN des squelettes trouvées on pourrait identifier le squelette de notre ancêtre !!

Avec certitude on pourrait identifier le squelette de Petrus Josephus (21), décédé à Muysen 2(tout près de Hofstade - Malines) et y enterré le 5 août 1866. On peut dire la même chose en ce qui concerne Louis Vaganée (23) et Joanne Baptist Vaganée : tous les deux enterrés à Hofstade respectivement le 26 octobre 1891 et 25 août 1931.

Maintenant on a la preuve que notre ancêtre est vraiment de descendance Française. On peut examiner si tous les Vaganeys dans les alentours de Lyon appartiennent au même groupe de famille avec un ancêtre commun. Seulement possible si des Vaganays quelconque laissent prendre du ADN et le laissent comparer avec le ADN de Wilfried ou de Serge. Selon Pierre Vaganay (°1919), un spécialiste en généalogie très connu à Lyon, on doit situer la descendance de tous les Vaganays dans un hameau ( La Vaganaysière) tout près de St-Symphorien-sur-Coise dans le sud de Lyon. Avec des documents écrits, à ce moment, on ne peut pas donner une preuve. A ce moment-ci on suppose qu'on peut trouver deux branches de Vaganays. L'examen ADN de Pierre n'a pas montré un lien avec notre branche et un ancêtre commun. Ca ne veut pas dire qu'il n'y a pas un ancêtre commun pour tous les Vaganays. Ce n'est pas impossible qu'il y a eu une difficulté dans la ligne des ancêtres de Pierre.

Alors : en route pour des recherches nouvelles !!!!

Note :
1Lettres de 18/6/75 M06-37 et de 12/9/78 M06-58.
2Hofstade est reconnu comme village indépendant depuis 1870. Au paravent Hofstade appartenait à Muysen.

Auteur: Wilfried Vaganée
Traduction: Adolf Vaganée

Naar boven

pagina 0.18
A14: Ingevoerd: 5 okt 2011

Op bezoek bij Serge Vaganay in Lyon


Serge Vaganay

Chantal Derville
Op zaterdag 1 oktober zijn Frieda en ikzelf op bezoek geweest bij Serge Vaganay in Lyon. Hij is, zoals vroeger verteld, afkomstig van Vienne. Onze bedoeling was een DNA-staal te nemen en dit over te brengen naar de universiteit van Leuven voor gedetailleerd onderzoek op 38 merkers, die mij toelaten te bepalen welke onze familieband is, en hoe ver in het verleden onze gemeenschappelijke voorvader heeft geleefd.

De ingewikkelde weg van 300 km die wij volgden, na ons verblijf te Oraison in de Provence, bracht ons over Sisteron en Grenoble naar het zuiden van Lyon, Pierre Benite en Oullins naar het dorpje Ste Foy-les-Lyon op de heuvel van de Fourvière, die zich 300m verheft boven de stad op de rechter oever van de Saône. Het was een prachtig uitzicht vanaf zijn appartement over de immens grote stad.

Ikzelf had Serge eenmaal ontmoet in St-Sorlin-les-Vienne meer dan 12 jaar geleden. Het was dus eigenlijk een nieuw persoonlijk contact met hem en zijn vriendin. Toch wat nerveus belden wij aan. De hartelijkheid waarmee wij werden ontvangen was buitengewoon. Het gesprek verliep over alle onderwerpen die met de familie te maken hadden. Hijzelf was zeer geïnteresseerd in de genealogie van zijn familie. Hij had, om ook zijn kinderen over de familie te informeren, een hele reeks tabellen en foto's samen gebracht van voorouders en van de weverij in Vienne. Het prachtig uitzicht over de stad moest wijken voor een innemend gesprek over de geschiedenis van zijn, en onze voorvaderen.

Niet verwonderlijk dat ook hij geïnteresseerd was in de mogelijke bloedband tussen ons beiden, en alle generaties daartussen. Een band die op papier bestaat maar die nog proefondervindelijk moet bewezen worden aan de hand van het vergelijkend DNA-onderzoek.

Meteen na ons bezoek tot ca 17u, zijn wij op nagenoeg één dag naar huis gereden (750km) met de belofte om mekaar weer te zien en samen te eten in Rijmenam en in Lyon. Om de kwaliteit van het speekselstaal gedurende gans de reis te garanderen werd het in het vriesvak van de koelkast gestopt.

Afgeleverd in Leuven is het nu afwachten. 3 à 4 maanden is mogelijk. Het resultaat en de bespreking ervan zet ik meteen op de website. Laat ons hopen dat het nu positief is zodat een aantal onzekerheden opgelost zijn.

Wilfried Vaganée
5 oktober 2011

PS: Aan de hand van de nieuwe verkregen gegevens over de geschiedenis van de weverij te Vienne zal de pagina "Geschiedenis/Vienne" een van de volgende dagen of weken aangepast worden.


Naar boven

pagina 0.17
A13: Ingevoerd: 16 jul 2011

Nieuwe stappen in het DNA-onderzoek

Serge Vaganay geboren te Vienne op 6 juli 1935 en nu wonende te Lyon heeft zijn toestemming gegeven voor het onderzoek van zijn DNA.

Bij de de opening van een nieuw "Open project voor DNA-onderzoek" te Leuven lag het voor de hand de zoektocht naar de oorsprong van onze familie verder te verdiepen langs een zeer verwijderde tak van onze familie met name de tak Vienne met dezelfde verre voorouders als de Vlaamse tak. Deze tak is afgescheiden van de hoofdtak Saint-Didier bij de geboorte van Fleuri Vaganey (972) op 24 juli 1758 en bij zijn huwelijk met Pierrette Perducin (1020) op 6 prairial an 6 (23 mei 1798) te Vienne. Dit huwelijk vond plaats tijdens de Franse Revolutie waardoor de datum uitgedrukt is in de Franse Revolutionaire kalender.

Deze Fleuri Vaganey (22j en kleermaker) was een van de vechtersbazen die op 2 november 1780, terugkerend van een uitstap naar de foire van Saint-Andéol (buurgemeente op enkele km) amok maakte. Een groep van een 15-tal jonge lui samen met de gebroeders Vaganey waren erop uit ruzie te stoken in een herberg te Bellevue (een gehucht van St-Maurice), waar zij ook in slaagden. Het was een gevecht in regel waarbij zijn broer Jean Antoine zwaar gekwetst werd zodat hij verzorging nodig had van de chirurgijn. zie (Gevecht met zware verwondingen.

Op 37-jarige leeftijd vertrok hij vanuit St-Didier (1795) naar Vienne om er in de glasfabriek van burger Cuard te gaan werken als voerman. Ook na zijn huwelijk met Pierrette Perducin in 1798 is hij er zeker nog tot 1801 blijven werken.

Bij de geboorte van al hun kinderen vanaf 1799 veranderde de schrijfwijze van hun naam van "Vaganey" naar "Vaganay". Niet zo abnormaal omdat de naam "Vaganay" in Vienne veelvuldig voor kwam. Hun zoon Zacharie Vaganay °1801 is de betovergrootvader van Serge Vaganay die aan de basis lag van een van de grootste industriele weverijen van Vienne (zie Tak Vienne).Het bedrijf heeft 130 jaar bestaan met als laatste algemeen directeur Serge Vaganay die nu aan het onderzoek meewerkt.

Bonaventure Vaganey, onze voorvader, is de nonkel van Fleuri Vaganey die naar Vienne uitweek. Hij heeft nooit geweten van het vertrek naar Vienne omdat hij al in 1767 te Mechelen vermeld werd.

Wanneer?

Het contact met Serge Vaganay en de staalname gebeurt op 2 oktober 2011. Bij die gelegenheid zal ook een foto van Serge gemaakt en op de website gezet worden.

Belang van het onderzoek

Zoals in het artikel "Is er een familieband met Pierre Vaganay?" geschetst ligt het belang van dit onderzoek in:
- het bewijs van alle tussenliggende generaties tussen Serge Vaganay en mijzelf Wilfried Vaganée, (klik op bovenste figuur)
- dus het bewijs dat onze familie van Frankrijk afkomstig is,
- en het feit dat wij een gemeenschappelijke voorvader hebben uit Saint-Didier-sous-Riverie,
- mogelijk een relatie met Pierre Vaganay indien voorgaande resultaten niet waar zijn.

Verdere informatie

Nieuwe gegevens over mogelijke familiebanden zullen vermoedelijk beschikbaar zijn einde 2011 of begin 2012. Bij die gelegenheid zal ik een detailvergelijking maken tussen het DNA van Serge en dit van mij, zoals dit ook gebeurd is met de onderzoeksresultaten van Pierre.


Naar boven

pagina 0.16
A12: Ingevoerd: 1 jun 2011

Evaluatie van het websitebezoek het voorbije jaar.

Zoals gemeld in de introductie heb ik de huur van de webruimte voor één jaar verlengd tot mei 2012. Dit is vooral ingegeven door de toenemende interesse, en effectieve steun en medewerking die ik van enkele familieleden mocht ondervinden. Inderdaad mag gezegd worden dat het aantal unieke bezoekers van 24 (mei 2010) geëvolueerd is naar 77 (mei 2011). Niet een enorm aantal, maar gelet op de beperkte toegankelijkheid van de website voor familieleden is dit toch bevredigend. Bovendien heeft 83,8% van deze bezoekers de website in zijn favorieten geplaatst.
Het grootste gedeelte van het dataverkeer wordt gerealiseerd door de "Artikellijst", gevolgd door "Homepage". De afgeschermede pagina's kunnen niet geregistreerd worden.
De toegang tot de homepage werd in de maand mei 2011, 573 keer gerealiseerd.
De feed-informatie werd in mei 2011 447 keer geraadpleegd.

Onderstaande tabel heeft betrekking op alle pagina's, ook de beveiligde, en heeft volgende betekenis:

Jaar20112010
OmschrijvingMeiAprMarFebJanDecNovOktSepAugJulJunMei
Unieke bezoekers778565796869372929221810124
Bezoekers12264113139108114488163384118441
Pagina's111512423497638434612838140522418612551533
Hits6029119626967309630260399171984203391568451494565

De internationale belangstelling, ondanks deze beperkte toegankelijkheid, neemt ook toe. Gaande van het oorspronkelijke bezoek uit de regio Haacht, wordt onze artikellijst nu bezocht tot in Noord-, en Zuid Amerika, Frankrijk, België, Nederland, en Spanje, met namen als:
AmerikaFrankrijkBelgiëNederlandSpanje
Beverly Hills, Californië (3)Pignols (63(1))Haacht, Vlaams-Brabant (2)Zutphen, Gelderland (1)Torrevieja, Valencia
Phoenix, Arizona (2)Morières-les-Avignon (84)(1)Wattripont, Henegouwen (1)Amsterdam (1)
United States (1)La Bassée (62)(1)Tisselt, Antwerpen (1)Urk (1)
Santo Domingo, Dominikaanse Republiek (1)Marseille (13)(1)Vissenaken (Tienen)Den Haag (1)
Mar Del Plata, Argentinië (1)Le Puy (43)Destelbergen, Oost-Vlaanderen
Lyon (69)Edingen,Henegouwen (1)
Châtelet,Henegouwen
Steenokkerzeel,Vlaams-Brabant
Dessel, Antwerpen
Luik, Luik
Tielt, West-Vlaanderen (1)
Deurne, Antwerpen (1)
Grobbendonk, Antwerpen (1)


Naar boven

pagina 0.15
A11: Ingevoerd: 14 mei 2011

Invoering van "Feed-informatie" voor het zoeken naar laatste nieuwe- of gewijzigde artikels

door Wilfried Vaganée 14 mei 2011.

RSS-Feed of webfeed is een alternatieve, versimpelde weergave van online inhoud van een website. RSS is de afkorting van Really Simple Syndication. Web feed is een toepassing die gebruikt wordt om de gebruiker te informeren over inhoudswijzigingen in een website. De gebruikers kunnen zich hierop abonneren.

Bij het opladen van de feed-informatie van onze, en eventueel andere websites, kunnen de laatste wijzigingen daarin getoond worden. Indien de betreffende website niet beschikt over feed-informatie blijft het icoontje, in de informatiebalk van Windows Internet Explorer bovenaan, rechts op de onderste lijn, grijs. Bij onze website wordt het oranje indien je terugschakelt naar de homepage (probeer eens).
Een eenvoudige klik op dit icoontje toont u de lijst van de artikels in volgorde van jong naar oud.

Indien het icoontje niet te zien is op de opdrachtbalk van Explorer uiterst rechts naast de tabbladen, plaats dan de cursor naast de tabbladen, klik met de rechter muisknop, vink "Opdrachtbalk" aan in het venstertje, en het menu verschijnt meteen.

Eerste gebruik

Stap 1

Om de instructies gemakkelijk te kunnen opvolgen is het best dat u onderstaande tekst print. Alle woorden in vet zijn noodzakelijke "Doe taken".

Indien u de feed-informatie van onze website op je informatiebalk van je Windows Internet Explorer wilt plaatsen volg onderstaande instructies:
- ga naar de homepage van onze website en open op de informatiebalk de "feed" met het icoontje (zoals op deze pagina getoond). De lijst met nieuwe of vernieuwde artikels verschijnt met in de bovenste kader 3 mogelijkheden om te klikken.
- Klik "Aboneer in Google Reader". Er verschijn een nieuw venster.
- Verander de naam "Stamboom en geschiedenis van de familie Vaganée" in bvb. "Feeds stamboom"
- Vink het selectievakje "Toevoegen aan de werkbalk Favorieten", aan
- en klik vervolgens op "Abonneren". In de titelkader wordt nu gemeld dat u geabonneerd bent. Op de werkbalk verschijnt nu in het vet een knop "Feeds Stamboom". Indien u deze knop aanklikt komt een lijst van artikels tevoorschijn allen in het vet. "Vet" betekent dat nog geen van de onderwerpen werd gelezen. Naarmate u de onderwerpen aanklikt om te lezen verandert "vet" in "normale letterdikte". De knop "Feeds Stamboom" is van nu af aan altijd beschikbaar op de internet explorer.

Indien in de loop van de komende weken er aanpassingen gebeuren in de website wordt de feed-knop tekst "Feeds Stamboom" vet weergegeven. Door hierop te klikken verschijnt de lijst van artikels. De artikels in vet zijn nieuw.

Stap 2

Indien u nu de feed van onze stamboom in de homepage rechtstreeks opent met het genoemde icoontje op de werkbalk, staan rechts op het scherm volgende mogelijkheden:
- Eigenschappen van feed weergeven
- Toevoegen aan iGoogle
- Abonneer in Google Reader

- Indien je geen Google account hebt: Klik op "Abonneer in Google Reader" en er verschijnt een venster waarop gevraagd wordt een Google account aan te maken (dit is volledig gratis). Volg de instructies en log aan. Er verschijnt een scherm van Google Reader met centraal de titel "Stamboom en geschiedenis van de familie Vaganée". Onder deze titel staat: "U heeft zich nog niet geabonneerd op deze feed. Klik op "Abonneren" en er verschijnt een venster waarin de verschillende nieuwe of vernieuwde artikels van onze stamboom vermeld worden (abonnement is gratis).

- Indien je wel een Google account hebt maar nog niet aangelogd: Klik op "Abonneer in Google Reader" en er wordt gevraagd u aan te loggen. Er verschijnt een scherm van Google Reader met centraal de titel "Stamboom en geschiedenis van de familie Vaganée". Onder deze titel staat: "U heeft zich nog niet geabonneerd op deze feed. Klik op "Abonneren" en er verschijnt een venster waarin de verschillende nieuwe of vernieuwde artikels van onze stamboom vermeld worden (abonnement is gratis).

- Indien je een Google account hebt en aangelogd bent: Klik op "Abonneer in Google Reader" Er verschijnt een scherm van Google Reader met centraal de titel "Stamboom en geschiedenis van de familie Vaganée". Onder deze titel staat: "U heeft zich nog niet geabonneerd op deze feed. Klik op "Abonneren" en er verschijnt een venster waarin de verschillende nieuwe of vernieuwde artikels van onze stamboom vermeld worden (abonnement is gratis).

In de rechtse kader zijn er verschillende mogelijkheden om de artikels te sorteren en te selecteren. Klikken op de titel van een artikel toont dit in de mate dat u geautoriseerd bent.

Gebruik van Google Reader

Vanaf nu kan je door gebruik te maken van "Google Reader" de informatie over onze stamboom opvragen van gelijk welke plaats in de wereld.
- Ga naar "Google" zoekmachine.
- Klik op de menubalk bovenaan in het scherm "meer" aan. Er wordt een venster geopend.
- Klik "Reader" aan. U komt nu in de startpagina.
- Klik in de linkse kolom onder abonnementen "Stamboom en geschiedenis van de familie Vaganée". U komt nu in de feed-pagina van onze stamboom.


Naar boven

pagina 0.14
A10: Ingevoerd: 27 jan 2011

Frank Vaganée stadsartiest te Mechelen

Mechelen 27 januari 2011
Op voorstel van de stuurgroep cultuur werd Frank Vaganée voorgesteld en vervolgens aangesteld tot stadsartiest van de stad Mechelen voor een periode van twee jaar. Zijn mandaat begint op 1 april 2011





Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Frank Vaganeé (Mechelen, 19 maart 1966) is een Belgisch jazzsaxofonist en componist.
Biografie: Vaganée studeerde aan het Mechels Conservatorium en aan de jazz-studio in Antwerpen, bij onder andere John Ruocco. Hij is artistiek directeur van het Brussels Jazz Orchestra en doceert aan het Lemmensinstituut in Leuven.
Externe links
Bio op muziekcentrum
Bio op Jazzinbelgium

Naar boven

pagina 0.13
A9: Ingevoerd: 25 jan 2011

Is er een familieband met Pierre Vaganay?

door: Wilfried Vaganée

Pierre

Wilfried
Na enkele maanden wachten is het resultaat van het DNA-onderzoek van Pierre Vaganay bekend. In tegenstelling met wat ik gehoopt had is de familieband tussen Pierre en Wilfried niet bevestigd. Hoe komt men tot dit resultaat?
Het bepalen van een familierelatie tussen twee personen gebeurt op basis van de vergelijking van beide haplotypen. In ons geval betekent dit dat 37 merkers (kleine stukjes Y-dna met welbepaalde plaats en lengte) stuk voor stuk met mekaar vergeleken worden om te zien welke verschillend zijn, en hoe groot hun verschil is. Zijn er geen verschillen dan kan men besluiten dat beide personen direct verwant zijn. Naarmate de verschillen groter worden wordt de kans op een familieband steeds kleiner.
De reden van ons teleurstellend resultaat is het grote verschil tussen beide haplotypen. Van die 37 merkers zijn slechts 18 identiek. In totaal zijn 19 merkers verschillend. De meesten met slechts één eenheid (vb. 11 en 12), en twee zelfs met twee of meer eenheden (23 en 21). Dit heeft voor gevolg dat de genetische afstand (afstand in generaties) tussen Pierre en mij het cijfer 19 mee krijgt, terwijl ik gehoopt had op een cijfer 0 of 1.
Hieruit wordt bij middel van een computerprogramma afgeleid dat de “Vroegste gemeenschappelijke voorvader (TMRCA) van beide personen ca 3780 jaar geleden,(een andere bron geeft 8181) of 127 generaties terug (272), zou geleefd hebben, of 1760 jaar vóór Christus (6171). Natuurlijk is dit niet het resultaat waarop ik hoopte. Hierbij kan nauwelijks nog gesproken worden van een "familieband". De kwalificatie die het onderzoeksprogramma aan deze relatie meegeeft is: “Mogelijk familie”.
Een positief resultaat in de vergelijking tussen Pierre en mijzelf is dat wij dezelfde haplogroep (61,16% van de onderzochte personen) en subgroep (18,36% van de onderzochte personen) hebben; namelijk “ R1b1b2a2*” die gedefinieerd werd door SNP P312 (Single nucleotide polymorphism). De betekenis die aan de haplogroep en subgroep kan toegekend worden ligt in dezelfde emigratieweg die onze gezamenlijke voorouders gemaakt hebben bij de trek vanuit Afrika, naar het Arabische schiereiland, vervolgens naar Centraal Azië en Azië, daarna naar Centraal en Zuid Europa, en dan weer terug naar het noorden (M343). Pierre en ikzelf stammen dus van één voorvader af waarvan de voorouders deze reis maakten in de loop der eeuwen. Een reis die 60.000 jaar geleden begon, en waarvan de afsplitsing in zuid Europa gebeurde ca 3780 jaar geleden.

Heeft dit onderzoek dan verder geen betekenis meer?

Toch heeft dit onderzoek meer dan een belangrijke betekenis voor ons genealogische onderzoek. Omdat het antwoord niet eenduidig is moet hierbij wel uitgegaan worden van een aantal premissen die het mogelijk maken de nieuwe vragen die bij dit onderzoek rezen, in te delen:
1° vooronderstelling: Ik beschouw mijn genealogische opzoekingen en die van Pierre als juist.
Dit was ook mijn uitgangspunt bij de vraag aan Pierre om zijn DNA te laten onderzoeken. De betekenis hiervan is dat de voorvaderlijke lijn van Pierre, die hijzelf heeft opgezocht, en de voorvaderlijke lijn van mijzelf, juist is opgetekend en overeenstemt met de werkelijkheid (wat niet noodzakelijk het geval hoeft te zijn). Dit veronderstelt ook dat geen van onze “voormoeders”, ooit een scheve schaats reed, en dat de afstamming wel degelijk van haar echtgenoot afkomstig was. Voor onze ontstaansgeschiedenis betreft het dan 21 (9+ 12) huwelijken in rechte lijn tot mijn (ca 1555), en Pierre’s vroegst gekende voorvader (ca 1445), die allen rimpelloos verlopen zijn. Bovendien moeten nog een aantal generaties toegevoegd worden aan beide lijnen om uit te komen bij de “Vroegst gekende gemeenschappelijke voorvader”.Alleen in dat geval, onder de geschetste voorwaarden, kunnen wij concluderen dat de naam “Vaganay” niet op één, maar op meerdere plaatsten (gelijktijdig?) kan ontstaan zijn.
De veronderstelling die wij gedurende vele jaren aanhingen, als zou naam ontstaan zijn in het gehucht “La Vaganaysière”, waarbij de bewoners van dit gehucht “Vaganay” werden genoemd, is in dat geval niet geheel juist omdat ook andere plaatsen aan de oorsprong van onze naam kunnen liggen. Het ontstaan van onze naam als synoniem met het dialect “Vaganay” voor “zon”blijft nog altijd mogelijk. Meteen is ook aangetoond dat een gelijke familienaam of een variant ervan, niet betekent dat er ook een familieband is. De verspreiding gebeurde vervolgens vanuit verschillende plaatsten ten zuiden van Lyon in de omgeving van Vienne.
Dat onze “Eerst gemeenschappelijke voorvader” 3780 jaar geleden zou geleefd hebben betekent absoluut niet dat zijn naam over die periode zou overgeërfd zijn. Familienamen bestonden nog niet. Zij vonden pas geleidelijk ingang vanaf de 13° eeuw. Voordien was de naamgeving beperkt tot één naam. Om vele redenen (zie ontstaan van de namen ) is de invoering geleidelijk gebeurd. Pas tijdens de Franse bezetting in 1795 werd dit wettelijk vastgelegd en is geen variatie in de spelling, noch in het ontstaan van nieuwe familienamen meer mogelijk.
2° vooronderstelling: Er zijn in de loop der geschiedenis aanwijsbare twijfelpunten die de afstamming in rechte lijn doorkruisen.
Zoals in vorig artikel genoemd, zijn er voor de tak “Vaganée” in Vlaanderen twee duidelijk aanwijsbare plaatsen in de afstamming die de oorzaak kunnen zijn van een gegronde twijfel aan de werkelijke afstamming van vader op zoon. Door de DNA-vergelijking van Wilfried en Pierre is het noodzakelijk geworden deze punten onder de aandacht te brengen omdat zij de oorzaak kunnen zijn van het aanzienlijk verschil tussen beide haplotypen (37 merkers).

pagina 0.12
Het is een beetje het taboe van onze geërde voorouders, meer specifiek van de moeders, doorbreken.
Het eerste mogelijke probleem is de emigratie van onze voorvader Bonaventure Vaganey van St-Didier-sous-Riverie in Frankrijk, naar Mechelen. Er is, buiten de geboorte van Bonaventure te St-Didier, geen enkele indicatie te vinden die verwijst naar een vertrek of een huwelijk van Bonaventure te St-Didier of omgeving. In Mechelen zijn wel een aantal verwijzingen naar de afkomst van Bonaventure uit “Saint Didie” in Lugdunum (St-Didier in Lyon) terug te vinden (zie pagina hiaat). Mijn vrees is dat de Bonaventure van St-Didier niet dezelfde persoon is als Bonaventure uit Mechelen. Dit zou voor gevolg hebben dat de vaderlijke lijn op die plaats onderbroken is, en een gemeenschappelijke voorvader in een kort verleden niet kan aangetoond worden.
Het tweede mogelijk probleem is de geboorte van mijn en jullie overgrootvader Ludovicus Vagancy of Vaganey in Gosport tegenover Portsmouth, Engeland. Petrus Josephus was, naar wij weten uit de opzoekingen, een avonturier die nog op latere leeftijd (30j in 1799)(in de documenten staat 36 jaar) als vervanger-vrijwilliger, vermoedelijk tegen betaling van een fors bedrag, als conscrit dienst nam in de legers van Napleon I ter vervanging van ene Michel François Leemans uit Mechelen die was ingeloot (aanduiding gebeurde op basis van loting)(zie ook boerenkrijg. Petrus Josephus (Pierrot) was op dat ogenblik niet getrouwd. Pas in 1808 is er sprake van zijn verloofde die op 27 mei van dat jaar beviel van een zoon Joannes Baptista te Mechelen. Zijn had voordien, in 1796, een kind gehad dat haar naam droeg, Jean Vestras, wat meteen een aanduiding is dat zij het niet zo nauw nam met de kerkelijke moraal. Wat er met beide kinderen gebeurd is, is niet duidelijk. Vermoedelijk overleden op een andere plaats. Sporen zijn hiervan niet terug te vinden. Vermoedelijk werd onze voorvader Pierrot gevangen genomen bij gevechten in Spanje tussen Engelsen en Fransen. Hij werd opgesloten in het gevangenisschip “De Waldemar” (Deens schip) dat in de haven van Portsmouth aangemeerd lag. Zijn verloofde die
marketenster was (caféjuffrouw in de kantine van het leger) beviel in 1810 van hun zoon Louis Vaganey te Gosport, nabij Porstmouth. In de doopakte geeft Petrus Josephus aan dat zij beiden getrouwd zijn, terwijl hij pas in 1817 te Mechelen in het huwelijk trad. Een warrige situatie, die doet vermoeden dat een en ander niet mocht geweten zijn. Mogelijk gevolg is dat ook hier de kans bestaat dat de voorvaderlijke lijn doorbroken werd en een gemeenschappelijke voorvader in een kort verleden tussen Wilfried en Pierre niet kan aangetoond worden.
Een derde mogelijk probleem ligt bij elk van de huwelijken van onze voorvaders en deze van Pierre. Over hun persoonlijke geschiedenis is in veel gevallen zeer weinig bekend, maar dit belet niet dat sommigen van onze voormoeders (één is al voldoende) er een attractieve levensstijl op nahielden. Wie zal het kunnen bevestigen of ontkennen?

Kan er toch nog resultaat geboekt worden in het bepalen van onze vroegst bekende voorvader?


Vergelijking tussen
Pierre Wilfried en Paul
Omdat het onderzoek gebeurd is op zeer brede basis, bij wijze van spreken gans Vlaanderen en heel Frankrijk, met als enige referentie de naam, was de kans niet groot om een gemeenschappelijke voorvader te vinden binnen een aanvaardbare termijn. Indien de zoekbasis versmald wordt kan de opzoeking verder gaan in verschillende stappen, zelfs niet noodzakelijk in die volgorde:

1° Onderzoek naar de gemeenschap-pelijke voorvader van de Vlaamse tak, met de vraag: Is Louis onze gemeenschap-pelijke voorvader? Dit kan alleen maar door één bijkomende persoon te onderzoeken van een zijtak van de tak van Wilfried, bijvoorbeeld Paul. De vroegst gemeenschap-pelijke voorvader is dan Louis Vaganée °1810. De vergelijking van beider DNA moet dan deze gemeenschap-pelijke voorouder als resultaat opleveren. Bovendien wordt de voorvaderlijke lijn naar onze onbekende gemeenschappelijke voorvader opnieuw gecontroleerd.(zie schema van de mannelijke afstamming hiernaast)

Relatie tussen
Pierre Serge en Wilfried
2° Opzoeking naar een gemeenschap-pelijke voorvader van de tak St-Didier, met de vraag: Is Jean Vaganey°1700 de gemeenschap-pelijke voorvader van de tak St-Didier, tak Vienne, en tak Vlaanderen? Als er geen hiaat bestaat bij de voorouders Petrus Josephus en Bonaventure, moet het DNA-onderzoek Jean °1700 als resultaat opleveren. Meteen wordt ook de voorouderlijke lijn naar onze onbekende gemeenschappelijke voorvader onderzocht. (Zie schema hiernaast)

Relatie tussen
Pierre en Wilfried
3° Opzoeking naar een gemeenschap-pelijke voorvader in Frankrijk, met de vraag: Is er een gemeenschap-pelijke voorvader te vinden voor alle Vaganays of Vaganeys in Frankrijk? Dit antwoord is voorlopig gegeven door het DNA-onderzoek bij Pierre en Wilfried.
Om een algemeen antwoord te kunnen geven op bovengestelde vragen moet een keuze gemaakt worden uit willekeurig nog levende Vaganays in Frankrijk. Schematisch voorgesteld vindt u hiernaast de stamboom van onze mannelijke voorouders en deze van Pierre Vaganay. De links in het rood aangegeven duiden op het punt dat moet onderzocht worden.
Met dit doel is op dit ogenblik Serge aangeschreven. Ik wacht op een antwoord.

Naar boven

pagina 0.11
A8: Ingevoerd: 22 dec 2010

Bart naar de top van de Aconcagua


Bart Vaganée
Op 18 december 2010 is Bart Vaganée, samen met een groep van 18 astmalijders naar Argentinië Mendoza, vertrokken voor de beklimming van de hoogste berg van Amerika, zelfs de hoogste berg ter wereld buiten Azië, de Aconcagua in het Andes gebergte op de grens met Chili.
Om 15u was het verzamelen geblazen in de vertrekhal van de luchthaven van Zaventem. Samen een 30-tal personen maakte hij zich klaar om de pers te woord te staan, en om hun verwachtingen over het komende avontuur te uiten. Onvoorstelbaar enthousiast en gemotiveerd na een zware fysieke en mentale voorbereiding van meer dan een jaar waren zij allen klaar om de tocht aan te vatten. Peter van het project is Kris Peeters, minister president van de Vlaamse regering. Ondanks het vooruitzicht op de zware, en zelfs niet ongevaarlijke onderneming, was geen enkel moment van twijfel te bespeuren.Iedereen was bereid een poging te wagen naar de top van de 6962 meter hoge Aconcagua, een begrip met een haast sacrale bijklank voor de meeste klimmers. Rotsklimmen is niet het doel maar vooral de tocht naar boven. De vermoeidheid de kou de hoogte zijn hun zwaarste tegenstanders. Alleen een doorgedreven fysieke en mentale training kon de deelnemers in staat stellen deze poging te ondernemen. De belangrijkste doelstelling van het gehele project is het in de aandacht brengen van een ziekte als astma, en het wetenschappelijk onderzoek dat daaraan verbonden is. Bovendien wil men aantonen dat, ondanks hun beperkingen, deze patiënten tot grootse prestaties in staat zijn. Hun tweede peter Fred De Burghgraeve, wereldkampioen zwemmen, is er het sprekend bewijs van.
Hun vlucht verliep in 3 etappes, eerst op 18/12/10 van Zaventem tot Madrid, na aankomst om 19u en de overstap op de vlucht van Madrid tot Santiago de Chili. Op 19/12/10 de transfer van Santiago naar Mendoza (760m) midden in de belangrijkste wijnstreek van Argentinië, waar ze ca 21u aan kwamen. De eerste rustdag tot 's anderendaags was daar voorzien. Op 21/12/10 was het vertrek van hun tocht voorzien naar Penitentes op 2580m aan de voet van de berg. Op 22/12/10 ging de tocht verder tot Horcones Vally (2950 m), en na een tocht van 4 uur bereikt men Confluencia (3390 m), op de samenvloeiing van Rio Horcones(Sup) en de Rio Horcones (Inf), het vertrekpunt van hun beklimming (zie kaart hierna).De invloed van de hoogte werd hier duidelijk met hoofdpijn en braakneigingen.
Links: http://www.aconcagua2010.be/ Bekijk hier ook "Video's" en "Foto's".











Op Kerstag 25/12/2010 zijn de berichten vanuit het verre Argentinië positief. De aanpassing aan de grote hoogte verloopt vlot. Om 6.10u vatten zij hun spectaculaire tocht van 7 à 9u aan, langs de rivier Rio Horcones(sup) om het ca 800 meter hogere gelegen Plaza de Mulas te bereiken op 4365 meter (zie kaart links).De dag erna 26/12/2010 is een dag van welverdiende rust, acclimatisatie en genieten van het prachtig uitzicht op de berg.
Indien je de website "Webcam op de Aconcagua" opent krijg je real-time beelden (om de 3 minuten) van het basiskamp: "Place de Mulas" op de Aconcagua in Argentinië, waar de expeditieleden verblijven op 25, 26, 29 december 2010, en 5 januari 2011. Op 26/12 is op deze hoogte nog altijd geen sneeuw te bekennen, en het weer is helder. Zaterdag 25 december vernemen wij dat alles goed gaat met de expeditieleden.


pagina 0.10
De grote hoogte maakt wel duidelijk dat dit voor de astmapatiënten een zware inspanning is. Maandag 27 december: De minister president Kris Peeters vertoont tekenen van hoogteziekte en moet noodgedwongen de expeditie vanuit Mendoza volgen. Vandaag is de beklimming van de 700 meter hogere Correo Bonete voorzien (5004m niet op de kaart hier boven te zien). Hun weg loopt doorheen een veld penitentes (Wonderlijke ijspieken door zon en wind uitgesleten). Elke dikke hoogtelijn is 100m elke dunne lijn is 25m. Ondertussen begint in de loop van de namiddag het weer te veranderen. 's Morgens nog zonnig, in de namiddag meer en meer bewolkt. De temperatuur 's nachts daalt tot -7 °C. De kans op sneeuw neemt toe. De voorspellingen geven voor woensdagnacht 29/12 zware sneeuwval op een hoogte van 4827m. Dit is een rustdag waarop onze klimmers zich op 4365 meter bevinden op de Placa de Mulas. Dinsdag 28 december wordt het materiaal overgebracht naar de Plaza Canada. De gezondheidstoestand van de overige klimmers is nog altijd goed. Alleen stelt zich de vraag over de weersomstandigheden. De weersvoorspellingen voor 2 januari 2011, dag waarop de top moet bereikt worden, zijn iets beter wat betreft de neerslag. Temperaturen tussen -17 en -19 °C, misschien lichte sneeuw. Op weg naar de top, 29, 30, en 31 december worden nachttemperaturen verwacht van -6, -9, dus minder koud dan vorige vooruitzichten. Op zaterdag 1 januari overgebracht naar kamp 1 Plaza Canada op 5050m, waar op 31/12 het eerste kamp wordt opgezet. Ondertussen heeft Fred Deburghgraeve verwacht men 1cm sneeuw. Het materiaal is ondertussen moeten afhaken. Op 1 januari wordt verder getrokken naar Nido Condores op 5560m.Er zijn geen berichten die deze tocht in gevaar zouden brengen. 2 januari 2011 acclimatisatiedag in Nido de Condores (5560m). Op 3 januari wordt de tocht aangevat naar kamp 3 "Colera" op 5930m in de hoop de top te kunnen bereiken. Dat de tocht zwaar is bewijst dat 3 deelnemers zijn moeten terugkeren. Die avond valt de beslissing dat de poging om de top te bereiken wordt afgeblazen omwille van de uitzonderlijk slechte weercondities. Voor meer persoonlijk nieuws klik naar http://blog.sport.be/aconcagua2010/
Hun doel is niet bereikt. Toch is het bewijs geleverd dat mits zeer goede training astmapatiënten in staat zijn tot uitzonderlijke prestaties op grote hoogte.

Het weer op 25, 26, 27, 28, 29, 30 december in het basiskamp Plaza de Mulas



Naar boven

pagina 0.9
A7: Ingevoerd: 12 dec 2010

DNA-staalname bij de Franse Vaganays

Op 20 september 2010 werd bij Pierre Vaganay van Oraison in Frankrijk een staalname voor DNA-onderzoek uitgevoerd met de bedoeling de relatie tussen zijn en onze tak aan te tonen.
Pierre, die geen bewezen familie is, werd geboren op 25 maart 1919 te Oullins als afstammeling van de tak Vaganay-Jeury die zijn oorsprong vindt in Semon, een klein stadje op de rechteroever van de Rhône. Zijn vroegst bekende voorvader is Pierre Vaganay die geboren werd ca 1480. In deze tak is er in de bestaande registers geen enkele aantoonbare link te vinden met onze tak (Tak St-Didier). Om alsnog een relatie aan te tonen tussen beide takken is de enige mogelijkheid een DNA-onderzoek van minstens één persoon in de tak St-Didier en één persoon in de tak Jeury. Voor onze tak heb ikzelf een DNA-onderzoek laten uitvoeren in het kader van "Het project Oud Hertogdom Brabant". Voor de tak Jeury heeft Pierre Vaganay zijn toestemming gegeven. Speciaal voor het genealogisch onderzoek wordt het speekselstaal onderzocht op 37 merkers (link toevoegen). Indien alle merkers van beide proefpersonen gelijk zijn is het absoluut zeker dat wij afstammen van één en dezelfde voorvader. Meer nog: er kan aangetoond worden in welke periode deze gemeenschappelijke voorvader leefde.

De staalname

De staalname voor DNA-onderzoek is gebeurd met set 6141-30 op een vrij eenvoudige manier. Bij middel van een kleine kam met steel, in poreus materiaal,(zie foto 2° kolom) wordt een halve minuut aan de binnenkant van de wang gewreven zodat persoonseigen cellen worden opgenomen. Met een tweede kam wordt aan de andere wang een staal genomen. Meteen daarna wordt de kam opgeborgen in een steriele koker. Om contaminatie te vermijden van niet lichaamseigen DNA wordt deze staalname geassisteerd met steriele handschoenen.

Mondschraper
De stalen worden vervolgens ingevroren en naar het labo van Prof Ronny Decorte, Campus St-Rafaël te Leuven gebracht. Daar wordt het onderzoek op 37 merkers uitgevoerd eveneens in het kader van "Het project Oud Hertogdom Brabant".
Pierre werd in het DNA-project Groot Hertogdom Brabant ingeschreven onder de referentie BR07100071, als deelnemer "Buiten reeks" omdat zijn woonplaats niet strookt met de vooropgestelde doelstellingen van het project (zie DNA-project).

Nut van dit DNA-onderzoek indien een relatie kan aangetoond worden

Pierre Vaganay
Pierre Vaganay
Indien een relatie kan aangetoond worden, worden meteen een aantal onzekerheden weggenomen die tijdens de opzoekingen in het archief niet opgelost konden worden.
1. De hiaat die bestaat tussen Bonaventure, gevonden te Mechelen, en deze van Bonaventure, gevonden in St-Didier, valt weg.
2. De twijfel over de afstamming van Louis Vagancy die in gevangenschap van zijn ouders geboren werd in Gosport Engeland, en waarvan de vader Pierrot Vaganey pas 7 jaar na zijn geboorte huwden, verdwijnt eveneens.
3. De natuurlijke twijfel over het vaderschap van de hele stamlijn wordt weggenomen.
4. Er wordt meteen bepaald wanneer onze eerste gemeenschappelijke voorvader leefde. Dus voor onze eerst gekende voorvader François die geboren werd ca 1590, en de eerste gekende voorvader van Pierre die geboren werd ca 1480. Dit geeft eveneens een idee wanneer onze familienaam zou ontstaan zijn.

Indien geen familierelatie kan aangetoond worden

Het spreekt voor zich dat ik, ondanks alles, hoop op een positieve uitslag van het DNA-onderzoek. Zelfs indien dit niet het geval is blijven nog altijd een aantal vaststellingen belangrijk:
1. Het kan zijn dat de familie Vaganey niet ontstaan is uit één gemeenschappelijke voorvader. Onderzoek bij personen uit andere takken in Frankrijk kan daar uitsluitsel geven.
2. Het kan zijn dat er ergens in onze voorvaderlijke lijn sprake geweest is van ontrouw van de vrouw. Waar ergens is niet meteen aan te tonen. Indien dit in een ver verleden ligt kan dit aangetoond worden door onderzoek van personen uit zijtakken van de Vlaamse tak.

Het onderzoek

Dit DNA-onderzoek is uitsluitend gericht op het onderzoek van de genealogische afstamming tussen twee personen. Hoewel het praktisch mogelijk zou zijn, wordt het staal uitdrukkelijk niet gebruikt voor medische doeleinden. Om die reden wordt alleen het Y-chromosoom onderzocht op 37 merkers. Veel commerciële Amerikaanse laboratoria voeren gelijkaardige onderzoeken uit, meestal beperkt tot 12 merkers. Hun doelstelling is dan ook niet de relatie tussen personen aan te tonen, maar de herkomst van de wereldbevolking te onderzoeken, zoals dit ook gebeurt in het "The Genographic Project" van National Geographic.
De labo's die 37 merkers onderzoeken zijn niet bereid mijn onderzoeksresultaten van de Leuvense universiteit in hun database op te nemen, waardoor ik verplicht zou zijn een nieuw DNA-onderzoek te laten uitvoeren. Bovendien is de kostprijs voor één onderzoek veel hoger dan te Leuven. De taal van de communicatie is het Engels. Het lag dus voor de hand dat het onderzoek te Leuven de beste keuze was. Zij beschikken over al mijn gegevens en geven een ruime ondersteuning bij de interpretatie van de onderzoeksresultaten.

Wilfried Vaganée
Naar boven

pagina 0.8
A6: Ingevoerd: 12 dec 2010

Op bezoek bij Pierre en Geneviève


vlnr: Wilfried, Geneviève,
Pierre, Frieda
Op 18 oktober 2010 zijn wij, Frieda en ikzelf, op bezoek geweest bij Pierre en Geneviève te Oraison in het centrum van de Provence. Drie jaar geleden op 13 maart 2007 verhuisden zij vanuit Oullins in Lyon naar Oraison omdat Geneviève geconfronteerd werd met een toenemende blindheid. In Lyon kon zij zich niet langer behelpen indien ze volledig blind zou worden. In Oraison kon zij rekenen op steun van haar dochter Anne-Marie die daar woont. Voor Pierre een grote stap om al zijn vrienden en kennissen van Oullins achter zich te laten.Zoals altijd werden wij met veel vriendschap ontvangen. Wij moesten en zouden blijven eten. Ondanks hun leeftijd 92 en 85 zijn zij nog in goede gezondheid. Ik heb nooit het gevoel met een man van 92 te praten. Wat een geheugen, en wat een interesse. De eerste dag al kregen wij bezoek van Anne-Marie en haar man Gérard Rosanvallon, een gepensioneerde rijkswachter van de "Gendarmerie National". Anne-Marie zelf is nog niet gepensioneerd. Zij helpt en bezoekt gezinnen in moeilijkheden. Een zeer vlotte dame. De tweede dag hebben wij ons toegelegd op de pc, die hij pas op zijn 90 ste is gaan gebruiken.

Wilfried Vaganée

Naar boven

pagina 0.7
A5: Ingevoerd: 11 sep 2010

Onvergetelijk gouden priesterjubileumfeest voor Adolf

Adolf Vaganée
Adolf in 2010
Op 11 september 2010 vierde Adolf Domien Vaganée (76), pater dominicaan, proviciaal van de Vlaamse dominicanen, in aan-wezigheid van de gehele familie , zijn gouden priesterjubileum in de feestzaal van het chalet van het Vrijbroekpark te Mechelen.

Niet omdat het eten zo lekker was, of omdat het weer en de omgeving prachtig waren, maar alleen omdat je de gemeenschappelijke sympathie voor Adolf (nonkel Pater voor de neven en nichten) kon voelen en beleven onder de familie en vrienden werd dit een onvergetelijk feest.
Natuurlijk droeg het lekker eten en de mooie omgeving ook bij. Het weer was zodanig mooi en aangenaam dat niemand zou kunnen geloven dat het niet speciaal voor ons besteld was. De dag ervoor wisselvallig, de dag erna miezerig. Op 11 september stralend mooi. Het stond in de sterren geschreven.
Het werd een feest dat ieders sypathie en samenhorigheid voor Adolf uitdrukte, waaraan hij zoveel deugd beleefde.

Speciaal teruggekomen van het generaal kapittel in Rome, in aanwezigheid van bijna de gehele familie (5 ontbraken) en een selectie vrienden die hij meer dan 45 jaar kende, werd Adolf ontvangen in de feestzaal van het cafetaria van het Vrijbroekpark te Mechelen. Hernieuwde kennismaking met de vele neven en nichten achterneven en achternichten, bij een goed glas parelende wijn en bijzonder lekkere hapjes. Voor velen was het jaren geleden dat ze

mekaar nog zagen. Niet voor nonkel Pater die al jaren het bindteken is tussen onze families.

Dan de bezinning ingeleid door Guido, en uitgevoerd door Frank (44), Mark (42), Katleen (42) en Goedele (38) . Het samenspel van dwarsfluit (Frank) piano (Mark) en de ongelooflijke harmonie tussen de sopraan(Katleen) en mezzosopraan(Goedele) in het "Laudamus Te" van Vivaldi pakte iedereen op de adem. De bezinningstekst werd door Karin (44) naar voor gebracht. In het "A simple song van Bernstein" schitterde Katleen onder de begeleiding van Frank en Mark. Het werd terug stil als Adolf het woord nam. Even wachten om de emotie te bedwingen. Het hoofdthema in zijn homelie was dat je word gedragen door je medemens die ieder zijn priesterlijke taak heeft, en leven doe je niet alleen. Iedereen was onder de indruk. Een daverend applaus brak los. De vrienden van Adolf namen afscheid, echt ontroerd.
De kinderen werden buitengelokt door het mooie weer en het groene Vrijbroekpark met speeltuin en de eenden op de vijvers. Telkens moesten ze binnen geroepen worden voor het eten of een optreden. Om ieders aandacht te trekken bij het optreden van welke Vaganée ook, had Guido zijn klok ("klokkenwerpen" van 1954) meegebracht. Efficiënt in elk geval.

Daarna volgde het voorgerecht. Mooi gepresenteerd met vis.

De toespraak van Wilfried beschreef zeer kort Adolf als priester, maar vooral als grote broer, en als centrale vertrouwenspersoon in onze familie. Enkele typische persoonlijke trekjes werden tegen het licht gehouden en wat uitvergroot. Hij bracht de gezamenlijke uitstap van de vijf broers naar Barvaux en de onvermijdelijke terugblik naar naar onze jeugdjaren samen met vader en moeder in

herinnering. Het was mooi.
Ten slotte werd Adolf een groot canvas (zie foto) overhandigd met de handafdruk van achterneven en -nichten. Zijn toespraak werd afgesloten met een daverend applaus voor "Onze Adolf en onze nonkel Pater".

Het hoofdgerecht was lekker en verzorgd. Vooral de optredens van de kinderen en volwassenen werden gesmaakt. Mark, Katleen en Goedele met hun "Never walk alone" bijgesprongen door Frank. Het mooie pianospel van Annelies(15) met "Etude of Melodic Balance" van Donald Waxman en Selien Curias (11) met für Elise van Ludwig Von Beethoven. Het stukje op viool van Astrid (10) begeleid door haar papa Mark op de piano. Het samenspel van altblokfluit (Koen 40) en sopraan blokfluit (Annelies) in An Italian Ground van Robert Carr(1686) kon iedereen bekoren.

Na het hoofdgerecht het indrukwekkend ensemble onder leiding van Frank altsax, Christ'l Cottenie () hoorn, Guido (43) trombone, Bruno (43) trompet, Eric bastuba, en Dieter (20j) saxofoon. Allen zonder uitzondering Vaganées, afstammelingen van Louis Vaganée en Louise Van Steen tenzij anders vermeld. Met intermezzo's van Mark op de piano, met Concerto in H-moll van Oskar Rieding, werd de stemming erin gehouden.

Een zeer uitgebreid dessertbuffet kon eenieder bekoren. Om uiteindelijk van de mooie zomeravond te kunnen genieten werden de laatste dranken genomen buiten onder een blauwe hemel. De laatsten vertrokken rond 11u30. Een onvergetelijke herinnering voor Adolf en voor ieder van ons.

Wilfried Vaganée


pagina 0.6



Naar boven

pagina 0.5
A4: Ingevoerd: 22 aug 2010

Naar Barvaux

Van 16 tot 20 augustus 2010 trokken Adolf en zijn vier broers samen met hun echtgenoten naar Barvaux, nabij Durbuy in de Ardennen. Het was als cadeau bedoeld bij zijn 50-jarig priesterjubileum. Na meer dan 55 jaar allen weer samen onder een dak, dat beloofde. Zoals gewoonlijk kwam iedereen binnen het kwartier aan. Eric had Adolf opgehaald Wilfried kwam met de mobilhome, Guido en Dirk met de wagen. Het weer was ons niet goed gezind. Drie dagen heeft het geregend. Dan iets meer, dan iets minder, maar altijd viel er nat uit de lucht. Na aankomst gingen Eric en Dirk samen met Guido winkelen. Voor de barbecue was wel wat nodig. "Ze zouden Guido de knepen van het winkelen eens bijbrengen". In een ijltempo vlogen ze door de supermarkt. Hier wat vlees, daar wat anders. Gewoon als Guido was aan het gezinnetje van twee personen vondt hij het veel te veel. Negen "krabbekes", negen brochetten, negen stukken spek, wat kip en een mals stukske steek. Dan nog wat sla en andere groenten. Zoveel dat van ons budget bijna de helft op was, en nog 4 dagen te gaan.

Naar boven


pagina 0.4
A3: Ingevoerd: 7 aug 2010

Bart Vaganée op expeditie

Op 18 december 2010 vertrekt Bart, na een intense training van twee jaar, op expeditie naar de top van de Aconcagua in Argeninië. De voorbereiding bestond uit een uitgebreid oefenprogramma van lopen, fietsen en wandelen en overlevingsoefeningen onder controle van de expeditieartsen. Hierbij is vermeldenswaard de 10 miles van Antwerpen op 25 april 2010 waarin hij 6877ste werd in een tijd van 1:32:57h. Met dit doel deed hij eveneens een stage in de Pyreneeen in Andorra met de beklimming van de "Pic de la font blanca" tot 2914m en een overlevingstest in de kunstmatige skipiste van van Landgraaf (Nederland) tot -10°C. Zijn uiteindelijk doel is de beklimmming van de Aconcagua in Argentinië die met zijn 6962m de hoogste berg van het Amerikaanse continent is, en eveneens de hoogste berg ter wereld buiten Azië. Hij gaat mee als referentiepersoon in een expeditie die tot wetenschappelijk doel heeft astmapatiënten te onderzoeken in hun fisieke mogelijkheden op grote hoogte. Zie website Aconcagua.


Bart Vaganée
Naar boven

pagina 0.3
A2: Ingevoerd: 30 jun 2010

Gouden priesterjubileum Adolf Vaganée

Op zaterdag 11 september vanaf 15u, viert Adolf Vaganée zijn gouden priesterjubileum in de feestzaal van het Vrijbroekpark te Mechelen

Het wordt een viering in familiekring. De feestelijkheden beginnen met een receptie waarop de familie en enkele vrienden zijn uitgenodigd. Deze wordt gevolgd door een inleidend bezinningsmoment met zang en piano, door Katleen, Goedele en Mark Vaganée, nichten en neef. Daarna volgt het feestmaal met muzikale ondersteuning onder leiding van, de internationaal bekende saxofonist Frank Vaganée,neef van de feesteling. Dit alles even onderbroken door een dankwoord vanwege de familie. De avond wordt naar gewoonte afgesloten tussen pot en pint.

Adolf Vaganée

Op 8 september 1953 werd hij te Gent ingekleed en kreeg er de kloosternaam Domien. Zij eerste professie legde hij af op 9 september 1954. Hij werd te Leuven priester gewijd op 6 augustus 1960 door Mr Van Uytven. Op zondag 14 augustus 1960 droeg hij in de parochiekerk van St-Jozef (Coloma) te Mechelen zijn eerste mis op.
Na het behalen van zijn lectoraat in de theologie en de kandidaturen in de psychologie werd er zoveel beroep op Pater A. Vaganée gedaan voor allerlei kloosterlijke functies, dat er geen tijd was om zijn studies te bekronen met het licentiaat en het doctoraat. Van 1965 tot 1967 was hij novicemeester in het klooster te Gent. Na twee jaar werd hij geroepen om studentenmeester te worden. Vervolgens werd hij in 1972 tot prior in het klooster te Antwerpen gekozen. Daarna werd hij prior te Leuven, en op 28 december 1974 werd hij voor de eerste keer tot provinciaal van de Vlaamse Dominicanen verkozen. Op 28 december 1978 volgde een herverkiezing voor een nieuwe termijn van 4 jaar, tot in 1982.

Gedurende zijn studies was hij eveneens actief als redactiesecretaris van "Cultuurleven" en aalmoezenier van de scoutbeweging. Hij hield zich eveneens bezig met gezinsgroepen van O.L.Vrouw en gespreksgroepen. In Antwerpen was hij medewerker van "Altox", een consultatiebureau voor alcoholisten en toxicomanen. Sedert 1972 is hij lesgever aan het CKS (Centrum voor Kerkelijke Studies), in de pastoraal psychologie, en zit ook in de navorming van kloosterzusters. Tegelijk komen talrijke mensen hem opzoeken voor raad en begeleiding. Verder verzorgt hij in het Aartsbisdom Mechelen-Brussel navormingsessies voor volwassenen. Op 22 augustus 2002 werd hij na 20 jaar opnieuw verkozen als provinciaal van de Vlaamse Dominicanen. In 2006 volgt een herverkiezing.




Wilfried Vaganée (30 juni 2010)

Naar boven

pagina 0.2
A1:Ingevoerd: 6 jun 2010

Grootste onderscheiding piano voor Mark Vaganée

Op zondag 6 juni 2010 behaalde Mark Vaganée aan de Gemeentelijke Academie voor Muziek & Woord te Londerzeel het diploma Hogere graad piano met de grootste onderscheiding.

In aanwezigheid van de burgemeester Jozef De Borger, en de schepen van Onderwijs Jenny Goossens, van Londerzeel, en in het bijzijn van zijn lerares Karlien Robbe, en een zeer gekwalificeerde jury (waaronder een docent van het Lemmensinstituut te Leuven), werd door een duidelijk trotse directrice Sara Van Hoezen, van de gemeentelijke academie voor Muziek Woord & Dans, van Londerzeel(GAMWD) het verdict van de jury meegedeeld aan de talrijk opgekomen muziekliefhebbers en familie: "Grootste onderscheiding" of 97% van de punten voor de openbare proef, 90% voor het samenspel, en 94% voor het ganse jaar.

Niemand in het talrijk opgekomen publiek had met minder genoegen kunnen nemen

Verdiend, prachtig, tot in het gemoed rakend was de uitvoering van de 8 pianowerken die hij ons liet horen in het decorum van het Salon Erard op de authentieke romantische "Erard de Paris" -vleugel gebouw 1911-1920, prachtig gerestaureerd sedert 3 jaar. Gaande van de Partita nr 2 Sinfonia van Johann Sebastian Bach tot de Romantic Walz van Frédéric Devreese. Pakkend vanaf de eerste aanslag, meeslepend doorheen al de werken legde hij in elke noot, in elk akkoord zijn waarde, nooit te veel, nooit te weinig, juist, goed. Mooi in de vierhandige stukken samen met Jan Met Den Ancxt, en in het samenspel met de hoboist Johan De Gendt.

Hij vertelde ons het verhaal van een muziek die de mensen raakt en doet nadenken. Menig toeschouwer luisterde met natte oogjes naar zijn indrukwekkende forté's en zijn gevoelige piano's.

Het moet lang geleden zijn dat dat nog eens gebeurd was in de muziek academie. Het enthousiasme en de lofbetuigingen waren niet uit de lucht.

Gesmaakt werden zeker de intro's bij elk stuk door Mark naar voor gebracht. Heel zeker informatief spits en voorzien van fijne humor. In zijn slotwoord bedankte hij alle mensen die hem gesteund hadden. Niet in het minst zijn echtgenote Sabine, en zijn gezin, zijn lerares Karlien Robbe en de muziekacademie.
In volgorde speelde hij:

Na het laatste stuk en een langdurig applaus nodigde Mark ons uit op een drankje en een hapje. Nog lang nagepraat moe, fier voor deze memorabele uitvoering gingen wij naar huis, ervan overtuigd dat dit niet het eindpunt mocht zijn van deze bijzondere prestatie.


Naar boven

Mark Vaganée
--

Mark Vaganée
--

Johan De Gendt
--

Mark Vaganée en
Jan Met den Ancxt

Jury en directrice
Sara Van Hoezen

Naar boven
Naar homepage

pagina 0.1
Mark werd geboren op 4 januari 1968 te Mechelen. Hij ging naar de kleuterschool in Pius X, zijn lager onderwijs genoot hij in het St Romboutscollege. Uiteindelijk koos hij voor de medische richting in het Norbertusinstituut te Duffel. Door het maken van een klein technisch eindwerk werd hij geïnteresseerd in de techniek en koos hij definitief voor de studie van Graduaat in de meet- en regeltechniek aan het Hoger Instituut De Nayer. Uiteindelijk kwam hij als leraar terecht in het GTIL van Londerzeel.

Vanaf zeer jeugdige leeftijd ging hij naar het stedelijk conservatorium te Mechelen. In het 4° jaar notenleer haalde hij voor zang: 32,5/40; voor dictee: 29,5/30; voor theorie 19/20; voor concert 9/10. Zijn eerste keuze voor een muziek instrument was hobo. Om praktische redenen, en omdat zijn zus Kristel al piano speelde werd dit zijn definitieve keuze. In de lagere graad 1 haalde hij in het stedelijk conservatorium, bij Mr Vandermeulen 86% van de punten. In 1984 volgde hij samen met zijn zus het eerste jaar in de Koninklijke Beiaarschool "Jef Denijn" onder leiding van Jo Haazen. Op 30 juni 1986 behaalde hij het einddiploma notenleer met 87% van

de punten.

Door zijn beroepswerkzaamheden en door zijn gezin kwam het pianospel wat in de verdrukking. Nooit heeft hij het gans los gelaten. Drie jaar terug in 2007 vatte hij het plan op om toch opnieuw de academie te volgen. De voorwaarden daartoe waren ideaal. Hij kon vanuit zijn klas in het GTIL rechtstreeks naar de les in de academie. De vorderingen die hij in het pianospel maakte waren verbluffend. Regelmatig organiseerde hij samen met zijn broer Koen, die ook bijzonder in de muziek geïnteresseerd is, familiale muziek avonden die telkens weer een succes werden. Veel kon hij daar tonen. De top bereikte hij op zijn eindexamen. Wellicht niet de laatste top. Wij wensen Mark en zijn echtgenote Sabine en hun kinderen Astrid en Michiel nog een mooie muzikale toekomst.

Wilfried Vaganée

Bekijk zelf de verschillende uitvoeringen achter de links in de lijst van muziekstukken, en hierna:


Lerares Karlien Robbe
















http://www.youtube.com/watch?v=VzZrfFmxAP0
http://www.youtube.com/watch?v=-XM13BIuuN0
Naar boven
Naar homepage

© geen van de teksten van deze website mag zonder schriftelijke toestemming van de auteur gekopieerd-,
of voor commerciële doeleinden aangewend worden. Wilfried Vaganée